بیماری هپاتیت به طورکلی به معنی التهاب کبد است که عضوی بسیار فعال در بدن به شمار می‌آید.
به گزارش ایسنا، هپاتیت یا التهاب بافت کبد موجب آسیب به کبد و مختل کردن فعالیت آن می‌شود.
به
گفته متخصصان؛ این اختلال یا التهاب به علل مختلفی به وجود می‌آید که
مهم‌ترین آنها آلودگی به ویروس‌های ایجاد کننده انواع هپاتیت از جمله
هپاتیت‌های نوع A , B و C است. در این میان ویروس هپاتیت نوع C یکی از
عوامل مهم ایجاد کننده این بیماری محسوب می‌شود. روند بیماری هپاتیت C
معمولاً بدخیم‌تر از هپاتیت B است. تقریباً تمام موارد ویروسی به طور مزمن
در خون باقی می‌ماند و تنها 15 درصد به شکل ناقل درمی‌آید و 85 درصد باقی
مانده به علت فعال شدن ویروس، نیاز به درمان پیدا می‌کنند.
بر
اساس این گزارش، بسیاری از بیماران مبتلا که حدود 90 درصد را تشکیل
می‌دهند، فاقد علائم آشکار بیماری هستند و لذا از ابتلای خود به هپاتیت
مطلع نیستند.
همچنین در بیش از 70 درصد از موارد، این بیماری مزمن
شده و ویروس آن در خون باقی می‌ماند، نیمی از این ناقلان در صورت عدم
تشخیص در طول زمان، مبتلا به بیماری‌های مهلکی مثل سرطان کبد یا سیروز
کبدی می‌شوند.
به گفته محققان، اگر در فردی علائم بیماری بروز
کند، این علائم عبارت از بی‌اشتهایی، تهوع، استفراغ، درد یا ناراحتی شکمی،
تب و درد مفاصل هستند. از آنجا که این علائم در یک سرماخوردگی معمولی هم
دیده می‌شود در بسیاری از موارد هپاتیت با یک سرماخوردگی ساده که به خودی
خود بهبود می‌یابد، اشتباه گرفته می‌شود. البته هپاتیت C در برخی از موارد
حتی با زردی یا یرقان همراه می‌شود،
ولی زردی در هپاتیت C بسیار
کمتر از هپاتیت نوع A و یا هپاتیت B است.درمان اصلی پیشنهادی برای هپاتیت
C داروی "انترفرون آلفا" است که به میزان سه میلیون واحد و یک روز در میان
به صورت زیرجلدی تزریق می‌شود.
همچنین "ریباویرین" به صورت
قرص‌های 100 یا 200 میلی گرمی برای این بیماران تجویز می‌شود و بیمار بین
800 تا 1200 میلی گرم روزانه باید از این دارو مصرف کند. مدت درمان با
انترفرون 48 هفته یا تقریباً یکسال است ولی با ریباویرین معمولا تا 6 ماه
ادامه پیدا می‌کند. البته لازم به ذکر است که هر یک از این داروها عوارض
خاص خود را دارند.
هپاتیت C از طریق تماس با خون فرد آلوده به
سایرین سرایت می‌کند. بیشترین روش‌هایی که در حال حاضر موجب سرایت بیماری
می‌شوند، استفاده از فرآورده‌های خونی کنترل شده و نیز استفاده از
سرنگ‌های مشترک در معتادان است. احتمال سرایت ویروس هپاتیت C از طریق
روابط جنسی کمتر است. از آنجا که در ناقلان معمولا علائم بیماری بروز
نمی‌کند، برای اطمینان می‌توان به پزشک خانوادگی یا مراکز مشاوره مراجعه
کرد و راهنمایی خواست.
بعلاوه در مواردی چون سابقه مصرف مواد مخدر
تزریقی، دریافت خون یا فرآورده‌های خونی، سابقه پیوند اعضا و سابقه طولانی
دیالیز، بهتر است از پزشک برای انجام آزمایش خون درخواست کرد.
