قطر در 72 ساعت گذشته، کانون گفتگو درباره موضوعات مهمی چون حل
مشکلات دارفور سودان و همچنین گفتگوی مقامات عالی رتبه برخی کشورهای منطقه
درباره همکاری فی مابین این شیخ نشین حاشیه خلیج فارس با آن کشورها بود.
به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از تابناک، قطر که با سیاستهای شیخ حمد، امیر و شیخ جاسم،
نخستوزیر و وزیر خود به لطف اداره درست سیاسی و اقتصادی این کشور کوچک و
مهم خلیج فارس با همراهی ثروت نفتی و گازی در سال های اخیر نشان داده
است که امیرنشین قطر به رغم وسعت و جمعیت بسیار کم، سیاستهای خود را از
پدر معنوی کشورهای حوزه عربی خلیج فارس، یعنی عربستان جدا کرده است و با
خط مشی مستقل، سعی در تعاملات مثبت منطقهای و بینالمللی دارد.
پس از ساماندهی مسائل سودان که با حضور «عمرالبشیر»، رئیسجمهور
سودان و طرفهای درگیر در دارفور انجام گرفت، قطر بدون توجه به سیاستهای
ضد سودانی که از سوی غربیها به ویژه آمریکا و اروپا درباره دارفور اعمال
شد، نه تنها معاهده صلح را نهایی کرد، بلکه قطر متعهد شد، با حضور اقتصادی
خود در بازسازی این منطقه مهم در آفریقا ـ که غربیها در تلاش برای جدایی
آن از سودان بودند ـ معضلات را حل و فصل کند.
از سوی دیگر، قطر که از سالها پیش با عربستان سعودی درباره
مسائل مرزی ، مشکل داشته و گاه به درگیریهای نظامی محدود نیز میکشید و
در برابر این کشور به دلیل مذهب وارداتی و خودساخته وهابیت مقاومت میکرد،
میزبان مرد قدرتمند عربستان سعودی، یعنی نفر سوم سعودیها، شاهزاده «نایف
بن عبدالعزیز»، وزیر کشور بود.
در این سفر که سعودالفیصل، وزیر امور خارجه سعودیها نیز امیر نایف را همراهی میکرد، یک روحانی بلندپایه وهابی نیز حضور داشت.
بنا بر این گزارش، البته شیخ حمد که گفتوگو با این هیأت
عالیرتبه عربستان را برای حل و فصل مشکلات نامرئی دو کشور عربستان و قطر
به ولیعهد جوان خود با کارگردانی شیخ جاسم، نخستوزیر این کشور سپرده بود،
از دور بر روند مذاکرات نظارت میکرد.
این گزارش میافزاید، 48 ساعت گفتوگوهای فشرده، باعث شد که یک
پیماننامه مهم بین عربستان و قطر امضا شود؛ التبه سوای تعارفات دیپلماتیک
هر موافقتنامه، موارد مهم این قرارداد دوجانبه افشا نشده است.
در این باره باید گفت، سعودیها که در کنار خود، ثروتمندترین
کشور منطقهای عرب را تحمل میکنند، از سیاستهای منطقهای و بینالمللی
شیخ حمد به شدت یکه خوردهاند.
برخی از کارشناسان سعودی بر این باورند که قطر، جای عربستان را
در کانون گفتوگوهای منطقهای و بینالمللی و به ویژه در درون
خانوادههای کشورهای عربی، گرفته است. این سیاستها که قطر را به همه
قدرتهای بزرگ جهان و دیگر کشورها از جمله کشورهای در حال گسترش و رقیب
قدرتهای بزرگ نزدیک کرده، جایگاه قطر را در نظام بینالمللی افزابیش داده
است.
در این گزارش همچنین آمده است، درست هنگامی که سوریه در انزوای
جهان عرب به رهبری مصر و عربستان بود، قطر نقش مهمی در بازسازی شکافهای
جبهه مقابله به خود گرفته و با بازسازی فوری آنها، سوریه را در کنار دیگر
رقبای برتر جهان عرب قرار داد.
از سوی دیگر، سعودیها به شدت از نقش قطر در حمایت از سیاستهای
صلحجویانه انرژی هستهای ایران خشمگین هستند؛ ناگفته نماند که پاسخ صریح
نخستوزیر قطر به وزیر خارجه آمریکا در دیدار اخیرش از دوحه که برابر
سیاستهای آمریکا بود، این نگرانیها را دوچندان کرده است.
در این زمینه، شیخ جاسم، آشکارا به هیلاری کلینتون و حاکمان
دمکرات کاخ سفید گفت: ما بر خلاف شما بر این باور هستیم که کشور برادر و
دوست، ایران در پی سلاح اتمی نیست. این نگرانیهای سعودیها که کاملا
مطابق با نگرانیهای واشینگتن است، نشان میدهد که قطر در سیاستهای خارجی
خود که هماکنون از منطقهای به بینالمللی کشیده شده، روندی مستقل را
برای خود در نظر گرفته است.
به علاوه قطریها در چهارچوب مسائل دینی و اجتماعی خود، زیر بار
مذهب خودساخته وهابیت نمیروند و با دعوت از علمای الازهر مصر، به خوبی و
آشکارا نشان میدهند که مذهب خودساخته وهابیت در این کشور جایگاهی ندارد.
این گزارش اضافه می کند، سفر وزیر دفاع جمهوری اسلامی ایران به
قطر و بستن پیمانهای دفاعی بین دوحه و تهران به صورت مشخص، نشان میدهد
که قطر راه خود را از آمریکا و آل سعود در منطقه جدا کرده و با استقلال
سیاسی و اقتصادی و همچنین نظامی به منطقهای همراه با صلح در سایه همکاری
با کشورهای منطقه، به ویژه جمهوری اسلامی ایران میاندیشد.
در این باره باید افزود که حضور وزیر دفاع ایران بر روی ناوهای
قطری و میزبانی از وی در جمع فرماندهان نیروی زمینی و هوایی قطر، نشان داد
که ایران، نقش ویژهای در سیاست خارجی دولت قطر دارد.
حال در این جمعبندی، باید نگرشی تازه به روند تحولات اجتماعی،
فرهنگی و دینی در قطر نیز افکنده شود. این کشور، تلاش میکند در میدانهای
بینالمللی نیز چهره یک کشور دمکراتیک مسلمان را از خود نشان دهد، به
گونهای که امیر قطر و دولتمردان این کشور، با حضور در جمع مردم و به دور
از تعارفها و سنتهای خشک قبیلهای، بسیار راحت با مردم خود در تماس بوده
و آرام آرام آنان را در قدرت سیاسی و اجتماعی این کشور سهیم میکند.