در 7 ذي‌الحجه سال 114 هجري قمري، امام باقر(ع) به شهادت رسيدند و امام صادق (ع) بر پيكر مطهر پدر نماز گزارد و ايشان را در بقيع، در جوار پدر بزرگوارش دفن كردند.
آنچه مسلم است اين است كه امام باقر (عليه السلام) با طرح مرموز و مخفيانه هشام بن عبدالملك، مسموم شده و به شهادت رسيد، ولي عامل و چگونگي آن به روشني مشخص نيست.
بعضي مي‌نويسند ابراهيم بن وليد بن يزيد بن عبدالملك ( پسر برادر زاده هشام) آن حضرت را مسموم نمود وبعضي مي نويسند زيد بن حسن به دستور هشام، زهر را به زين اسب ماليد و اسب را به حضور امام باقر (ع) آورد، و اصرار كرد كه آن حضرت بر آن سوار گردد، آن حضرت ناگزير بر آن سوار شد و آن زهر در بدن او اثر كرد، به گونه‌اي كه ران‌هايش متورم شد و سه روز به سختي در بستر بيماري افتاد و سرانجام به شهادت رسيد.
كليني به سند صحيح از زراره روايت كرده است كه گفت روزي از حضرت امام محمد باقر (عليه السلام) شنيدم كه فرمود: درخواب ديدم كه بر سركوهي ايستاده‌ام و مردم از هر طرف آن كوه به سوي من بالا مي‌آمدند. چون مردم بسياري در اطراف آن كوه جمع شدند به ناگاه كوه بلند شد و مردم از هر طرف آن فرو مي‌ريختند، تا آنكه جماعتي بر آن كوه باقي ماندند و اين اتفاق پنج مرتبه تكرار شد، گويا آن حضرت اين خواب را به وفات خود تعبير فرموده بود، كه بعد از گذشت پنج شب از اين خواب به رحمت ايزدي پيوستند.
حدیث یار:
امام محمد باقر فرمودند: سلاح مردمان پست کلام زشت است.
فردا نیوز
