گفتي: وَ مَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ؛[چرا که نه!] به جز خدا کيست که گناهان را ببخشد؟ (آل عمران/???)
گفتم: نمي‌دانم چرا هميشه در مقابل اين کلامت کم مياورم! آتشم مي‌زند؛ ذوبم مي‌کند؛ عاشق مي‌شم! و ... توبه مي‌کنم
گفتي: إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ؛ [اين را بدان که] خدا توبه‌کنندگان و نيز آناني که به دنبال پاکي‌اند را دوست دارد (بقره/???)
ناخواسته گفتم: اِلهي وَ رَبِّي مَن لِي غَيرُک؛ اي خدا و پروردکار من! [آخر] من جز تو که را دارم؟
گفتي: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرًا کَثِيرًا وَ سَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَ أَصِيلًا هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْکُمْ وَ مَلَائِکَتُهُ لِيُخْرِجَکُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَي النُّورِ وَ کَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيمًا؛ اي مؤمنان! خدا را بسيار ياد کرده و صبح و شام تسبيحش کنيد. او کسي است که خود و فرشتگانش بر شما درود و رحمت مي‌فرستند تا شما را از تاريکيها به روشنايي آرند. که خدا بر مؤمنان مهربان است. (احزاب/??-??)
با خودم گفتم: خداوند!... خالق هستي!... با فرشته‌هايش!... به ما درود مي‌فرستند تا آدم شويم؟! ...
پس بايد خود را ثابت کند که شايسته‌ي سلام و درود عرشيانم.
