چرا برخي از اهل سنت بر خلاف شيعيان خون ، مني و شراب را نجس نمي‌دانند؟

ايشان مانند ما جز در موارد معدودي خون و شراب را نجس مي دانند و نجس دانستن آنها جزو ضروريات دين است .

اما در مورد مني ايشان فتوا به عدم نجاست آن داده اند :

در پاورقي کتاب الفقه علي المذاهب الأربعة اين چنين آمده است :

الشافعية : قالوا بطهارة مني الآدمي حيا و ميتا ؛ إن خرج بعد استکمال السن تسع سنين ؛ ولو خرج علي صورة الدم إذا کان خروجه علي هذه الحالة من طريق المعتاد ؛ و إلا فنجس ؛ ودليل طهارته ما رواه البيهقي من أنه صلي الله عليه وسلم سئل عن المني يصيب الثوب فقال ما معناه : إنما هو کالبصاق أو کالمخاط ...

الحنابلة : قالوا إن مني الآدمي طاهر إن خرج من طريقه المعتاد ؛ دفقا بلذة بعد استکمال السن تسع سنين للأنثي وعشر سنين للذکر ؛ ولو خرج علي صورة الدم ؛ واستدلوا علي طهارته بقول عائشة رضي الله عنها : کنت أفرک المني من ثوب رسول الله صلي الله عليه وسلم ثم يذهب فيصلي فيه ...

الفقه علي المذاهب الاربعة ج 1 ص 13 مبحث اعيان النجسة وتعريف النجاسة

شافعيان مي گويند : مني انسان چه زنده و چه مرده پاک است ؛ اگر بعد از تمام شدن نه سالگي بيرون آيد ؛ حتي اگر به صورت خون باشد ؛ البته اگر بيرون آمدن مني در اين حالت از راه معمول باشد ( نه از راه هاي غير معمول ) ؛ و گرنه نجس است ؛ و دليل طهارت آن روايتي است که از بيهقي نقل شده است که از رسول خدا صلي الله عليه ( وآله ) وسلم در مورد مني که به لباس رسيده است سوال کردند ؛ پس چنين مضموني فرمودند که : آن مانند آب دهان يا بيني است ...

حنبليان مي گويند : مني انسان پاک است اگر از راه عادي و به سبب لذت و بعد از تمام شدن نه سالگي در دختران و ده سالگي در پسران بيرون آيد ؛ حتي اگر به صورت خون بيرون آيد ؛ و براي طهارت آن به کلام عائشه استدلال مي کنند که گفت : من مني را از روي لباس رسول خدا مي سائيدم ، سپس حضرت به نماز مي رفتند و در همان لباس نماز مي خواندند !!!

مرحوم سيد مرتضي در کتاب خويش الانتصار مي فرمايند :

حکم المني : ومما تفردت به الإمامية القول بأن المني نجس لا يجزئ فيه إلا الغسل ، لأن أبا حنيفة وإن وأفقه في نجاسته فعنده أنه يجزئ فرک يابسه ، والشافعي يذهب إلي طهارته. فأما ما حکي عن مالک من أنه يذهب إلي نجاسته ويوجب غسله فليس ذلک بموافقة للشيعة الإمامية علي الحقيقة ، لأن مالکا لا يوجب غسل جميع النجاسات وإنما يستحب ذلک ، والإمامية توجب غسل المني فهي منفردة بذلک . وقد استوفينا أيضا الکلام علي هذه المسألة في مسائل الخلاف ورددنا علي کل مخالف لنا فيها بما فيه کفاية ، ودللنا علي نجاسة المني بقوله تعالي :

وينزل عليکم من السماء ماء ليطهرکم به ويذهب عنکم رجز الشيطان (سوره انفال آيه 11)

وروي في التفسير أنه جل ثناؤه أراد بذلک أثر الاحتلام.

الانتصار ، ص 96، باب حکم المني .

حکم مني :

از فتاوايي که مخصوص شيعه است ، نظر ايشان در مورد نجاست مني است که جز با شستن از بين نمي رود ؛ زيرا ابو حنيفه اگر چه نجاست آن را قبول دارد اما به نظر وي با ساييدن خشک شده آن ، نجاست بر طرف مي شود ؛ و شافعي نيز آن را پاک مي داند ؛ اما نظري که از مالک نقل شده است که او آن را نجس مي داند و در مورد آن شستن را لازم مي داند نيز موافق با نظر شيعه نيست ؛ زيرا او در هيچ يک از نجاسات شستن را واجب نمي داند ؛ بلکه شستن را مستحب مي داند ؛ اما شيعه شستن آن را واجب مي دانند ؛ و ما بحث رادر اين مساله در مسائل خلاف آورده و نظر مخالفين را با ادله کافي رد کرده ايم ؛ و از آن جمله آيه قرآن است که مي فرمايد :

بر شما از آسمان آبي فرو فرستاديم تا شما را بدان پاک گردانيم و از شما پليدي شيطان را ببريم .

و در تفسير اين آيه روايت شده است که مقصود خداوند از اين آيه اثر احتلام ( مني ) است .

روايت اشاره شده در کلام ايشان در کتب اهل سنت از جمله کتاب ذيل آمده است :

أحکام القرآن ( للجصاص ) : ج 3 ص 46 .