سؤال :
پيامبر اکرم(صلي الله عليه وآله) با وجود ارتباطي که با دستگاه وحي داشت، چه نيازي داشت که در امور جنگي يا اجتماعي با اصحاب خود به مشورت بپردازد و به امر پروردگار عالمـ در سوره شوري، آيه 38ـ در اين امور ملزم به شور و مشورت باشد؟ وانگهي او از نظر دانش و بينش، علم و سياست، برترين خلايق بود; با اين وصف چرا خدا به او دستور مشاوره داده است؟
پاسخ ايت الله مکارم شيرازي :
خود قرآن پاسخ اين گونه سؤالات را داده است، چنان که مي فرمايد: «لَقَدْ کانَ لَکُم في رَسولِ اللّهِ اُسوَة حَسَنَة;مسلّماً براي شما در زندگي رسول خدا سرمشق نيکويي بود.»(1) بنابراين، منظور از مشاوره، جنبه تعليمي و تربيتي آن بوده است.
او با مشاوره کردن، ياران خود را درسي عملي مي داد که پس از وي در مشکلات امور، دور هم گرد آيند و از طريق مشورت، مشکلات اجتماعي و امور پيچيده را حل کنند.
جايي که بزرگ يک جمعيّت با آن مقام بلندي که در معارف و علوم، سياست و تدبير دارد، عملا خود را بي نياز از شور نداند و از افکار ياران صميمي خود در حلّ گرفتاريها بهره برداري نمايد، بايست هواداران و پيروان آيين او از اين عمل سرمشق گرفته و در گرفتاريها از همين در وارد شوند و مستبّدانه کاري را انجام ندهند. (بديهي است شور و مشورت تنها در مسائلي بايد باشد که دستور قاطعي از طرف خداوند در مورد آن نباشد.)
