با بچه هاي مدرسه قرار گذاشتيم که هرکس سحر از خواب بيدار شد بقيه را هم بلند کنه تا بريم حرم امام رضا. حال و هوايي داشتيم خدا خيرش بده معلم راهنمامون يادمون داده بود همين که وارد حرم مي شيم آهسته قدم برداريم و مشغول ذکر باشيم .
هفت هشت نفري بوديم همين که جلوي کفشداري 11 تو صحن گوهرشاد رسيديم، شخصي با قد کوتاه و ظاهري بسيار ساده جلوي مارو گرفت و شروع کرد با معلممون حرف زدن: شما کجاييد من چند ساعتي منتظر شما هستم آقا فرمودند عده اي از محبين من امشب ميان زيارت امام رضا اين زيارتنامه رو بده به اونها تا چاپ کنن و مردم از اين به بعد اين زيارتنامه رو بخونن.
ما که دهانمان قفل کرده بود و انگار سالهاست که لال هستيم، فقط متوجه شديم معلممون ازش پرسيد چرا آقا، زمان دقيق ورود ما رو به شما نگفت که معطل نشيد؟
بالاخره نفهميديم چي شد که ازش جدا شديم و داخل حرم رفتيم. من که هيچي از زيارت نفهميدم و فقط به اون آدم فکر مي کردم با خودم مي گفتم نکنه فرستاده آقا از ما رنجيده باشه و....
موضوع آنجا بالا گرفت که عده اي از بچه ها فرداي اون روز که از حرم برگشتند حرف عجيبي زدند: به خدا عکس اون مرد ديشبي رو در نمايشگاه حرم بين تصاوير شهداي عاشوراي رضوي ديديم خيلي شبيه اون بود! ما ديگه معلممون رو که مرد فرستاده رو ردش کرده بود دشمن امام زمان مي ديديم و توبه مي کرديم از رفتار ناشايستمون.
ماجرا گذشت از اتفاق چند ماه بعد با خانواده دوباره به پابوس امام رضا مشرف شديم و درست همون صحن گوهرشاد اون مرد رو ديدم. با خودم گفتم خدايا ممنونم الان مي رم از دلش در مي آرم و سراغ آقام و مي گيرم.
تا رسيدم بهش ديدم داره به يکي ديگه همون توصيه هاي چند ماه پيش رو مي کنه، ايستادم تا کارش تموم بشه رفتم جلو و ماجرا رو تعريف کردم تا اومدم عذر خواهي کنم تسبيحي از جيبش درآورد و گفت: من معجزه هم دارم نخ تسبيح رو کشيد و تسبيح عمودي ايستاد. يه کار خيلي ساده! و ادامه داد که معجزات ديگري هم دارم و....
من که ديگر متوجه کلاشي وي شده بودم گفتم آخه دردت چيه که اينطور دست به فريب جوانان و نوجوانان مي زني که دست آخر گفت: لقمه نون، توجه و...
