«شیعه نیوز»:احاديث بسياري درباره اقامتگاه امام عصر(عجه الله تعالی فرجهم الشریف) وجود دارد؛ بعضي به مکان اشاره مي کنند و برخي براي حفظ جان ايشان اين امر را مسکوت باقي مي گذارند.
در ميان مسائل مختلفي که پيرامون مباحث مهدويت مطرح است، مکان و محل زندگي حضرت از اهميت فوق العاده اي برخوردار است. با بررسي رواياتي که در اين زمينه وجود دارد در مي يابيم اين روايات به سه دسته تقسيم مي شوند:
1.برخي ازآن ها محل خاصي را تعيين نمي کند و جايگاه حضرت را در بيابان‌ها و کوه‌ها معرفي مي کند. از آن جمله، حضرت مهدي(عجه الله تعالی فرجهم الشریف) به پسر مهزيار مي فرمايد: فرزند مهزيار! پدرم امام حسن(علیه السلام) از من پيمان گرفت... و فرمان داد که براي سکونت، کوه هاي سخت و سرزمين هاي خشک و دور دست را برگزينم. (1) اين بخش از روايات گوياي آن است که حضرت از حوزه دسترسي مردم به دور است و به سختي و دشواري زندگي مي کند و کسي از محل زندگي وي آگاه نيست.
2. برخي روايات، منطقه خاصي را به عنوان محل سکونت آن حضرت نام مي برند و محدوده آن را نيز تعيين مي کنند:
الف. مدينه و پيرامون آن: ابي بصير مي گويد از امام باقر(علیه السلام ) شنيدم که فرمود: صاحب الزمان را عزلت و غيبتي است که در آن، نيرومند است به سي نفري که با حضرت هستند و وحشت و تنهايي را از وي دور مي کنند و خوب جايگاهي است مدينه. (2)
روايت ديگري است که مکان حضرت را کوه رضوي، در اطراف مدينه نام مي برد. راوي مي گويد: با امام صادق(علیه السلام ) از مدينه خارج شديم، به روحاء اطراف مدينه که رسيديم، حضرت نگاهش را به کوهي دوخت و مدت زماني ادامه داد... و فرمود: اين کوه، «رضوي» نام دارد. خوب پناهگاهي است براي خائف امام زمان (عجه الله تعالی فرجهم الشریف) در غيبت صغري و کبري. (3)
ب. مکه و پيرامون آن: از برخي روايات استفاده مي شود که آن حضرت در مکاني به نام ذي طوي پيرامون مکه زندگي مي کند و از همان جا نيز همراه يارانش قيام خواهد کرد. امام باقر(علیه السلام ) فرمود: امام زمان(عجه الله تعالی فرجهم الشریف) را غيبتي است در بعضي از دره ها و اشاره کرد به منطقه ذي طوي. (4) در ادامه اين روايت و روايات ديگر، محل ظهور و خروج آن حضرت و مرکز تجمع ياران و دوستان وي نيز، همين منطقه ياد شده است. (5)
3. دسته سوم اخباري است که مانند دسته اول، جايگاهي خاص را نام نمي برد، ولي از وي به عنوان فردي که با مردم حشر و نشر دارد و به گونه ناشناس زندگي مي کند، نام برده است.
امام صادق(علیه السلام ) مي فرمايد: صاحب الامر(عجه الله تعالی فرجهم الشریف) در ميان مردم رفت و آمد مي کند، در بازار قدم مي زند، لکن او را نمي شناسند تا زماني که خداوند به وي اذن دهد تا خود را معرفي کند... (6)
بين اين سه دسته از روايات، تضاد و تنافي نيست. نام بردن مکاني خاص، با زندگي به شکل ناشناس قابل جمع است. انتخاب کوه ها و مکانهاي دست نيافتني در حال ضرورت و نياز نيز امري طبيعي و موافق با اصل تقيه است. (7)
پي نوشت:
1. غيبة طوسي ص 266
2 . بحارالانوار، ج 52 ص 153 اصول کافي، ج1، ص 340
3. غيبة طوسي، ص 162
4 . غيبت نعماني ص 182
5 . همان ص 315
6 . همان ص 164
7. چشم به راه مهدي، ص 351
T
