به گزارش«شیعه نیوز»، رزقوی همان مرد 24 ساله ای بود که جمعه شب در 50 کیلومتری شرق شهر توریستی سوسه 38 انسان را به رگبار گلوله بست. نیروهای امنیتی تونس این عمل رزقوی را اقدامی انفرادی می دانند و از قرار معلوم همه آن کسانی که به عنوان مظنون این پرونده بازداشت شده بودند نیز دوباره آزاد شدند.
سیف الدین رزقوی با یک قبضه مسلسل کلاشنیکف و به صورتی هدفمند توریست های غربی در ساحل اختصاصی هتل امپریال مرحبا را به گلوله بست و سپس به سراغ آن چند نفر که در استخر شنا می کردند رفت و پس از آن راهی لابی هتل و پارکینگ شد. پس از آن از همان راهی که آمده بود بازگشت و پا به فرار گذاشت اما در یک کوچه فرعی به دام نیروهای امنیتی افتاد و آماج گلوله های آنان قرار گرفت.
رزقوی مردی عادی و بدون سوءپیشینه بود که موهایی بلند و صورتی کاملا اصلاح شده داشت و همیشه لباس های غربی می پوشید. در اینترنت فیلم هایی از وی وجود دارد که او را در حال شادی و خنده و رقص غربی نشان می دهد. محمد میبری یکی از همسایه های رزقوی می گوید:" چند بار او را دیده بودم. پسر بی آزار و مهربانی بود". در همین حال یکی از همسایه ها با خشم به این مرد هشدار می دهد:" چرا دهانت را نمی بندی تا این خبرنگارها گورشان را گم کنند. اگر با این آدم ها صحبت کنی نه تنها تونس بلکه اسلام را نیز آلوده می کنی".
در عین حال گروه تروریستی داعش در شبکه اجتماعی توییتر با انتشار عکس هایی از رزقوی، از وی با لقب "ابو یحیا القیروانی" یاد می کند. قیروان شهری است که رزقوی به عنوان پسر یک کارگر ساده دو سال آخر عمرش را در آن زندگی کرد و یک دوره آموزشی برق و الکترونیک را گذراند. آن همسایه خشمگین اما تاکید می کند:" اما او اهل و زاده قیروان نبود و یکی از ما محسوب نمی شد".
مسجد جامع قیروان یکی از کهن ترین مساجد دنیا به شمار می رود و احتمالا در سال 671 میلادی ساخته شده است. شهر قیروان نیز کوتاه زمانی پس از تولد اسلام و به دست فاتحان اسلامی بنا شد. این شهر در قرن یازدهم یکی از کانون های علوم اسلامی به شمار می آمد. صدها مسجد در قیروان وجود دارد و جمعیت این شهر امروزه بالغ بر 120 هزار نفر می شود.
نیروهای مذهبی در دوران دیکتاتوری زین العابدین بن علی رییس جمهور سرنگون شده تونس به شدت تحت سرکوب و فشار نیروهای امنیتی و دولتی قرار داشتند. اما با آغاز و تولد بهار عربی در تونس و متعاقب آن سرنگونی و فرار بن علی در ژانویه سال 2011 ، نوعی به اصطلاح دیانت جدید نیز همراه با دموکراسی به تونس پا گذاشت. گروه هایی که تا پیش از آن تنها فعالیت های زیرزمینی داشتند سربرآورده و به صورت علنی به انتشار اندیشه رادیکال نظام خلافت و جهاد و معنویت مذهبی آنهم از نوع سلفی آن پرداختند.
بدین ترتیب شهر تاریخی قیروان به پایگاه بزرگ سلفی های تونس بدل شد. در همین شهر بود که گروه تروریستی موسوم به انصار شریعت یک تجمع و گردهمایی عمومی در برابر مسجد جامع به راه انداخت و پرچم هایی سیاه منقش به علایمی خاص را به اهتزاز درآورد، همان پرچم و ارم و علایمی که امروز داعش از آن به عنوان یک نماد استفاده می کند.
به دلیل وجود ثبات و تحولات دموکراتیک در تونس، کشورهای غربی در واقع همواره تلاش داشتند که رادیکالیسم پنهان در این کشور را نادیده گرفته و نسبت به آن تجاهل کنند. در اولین انتخابات پس از انقلاب، حزب اسلامی نهضت به قدرت رسید، حزبی که از نظر غربی ها یک حزب میانه رو به حساب می آمد و غرب امیدوار بود که به این ترتیب یک نیروی از نظر دموکراتیک قابل قبول در این کشور روی کار می آید و اگرچه که بسیاری از سران حزب نهضت تلاش هایی برای ایجاد ارتباط میان ارزش های غربی و اسلامی انجام دادند اما بخش هایی از این حزب به هیچ عنوان از سوی جوانان رادیکال مورد پذیرش و قبول قرار نگرفتند.
تونس از نظر شمار کسانی که از این کشور به تروریست های عراق و سوریه پیوسته اند نیز در میان کشورهای شمال آفریقا رکورد دار است. بر اساس اطلاعات و برآوردهای موجود بیش از 3000 شهروند تونسی به گروه هایی مانند داعش در سوریه و عراق پیوسته و شمار دیگری از آنان در کشور همسایه یعنی در لیبی به نفع نیروهای افراط گرا می جنگد. بیش از همه از زندان های تونس به عنوان کانون هایی برای نشر افکار رادیکال سلفی یاد می شود، افکاری که غالبا از طریق جهادی های زندانی به دیگر افراد انتقال می یابد. اما در حال حاضر شهر قیروان ظاهرا پایگاه اصلی این نیروهای افراطی به شمار می آید و از این شهر با عنوان "پایتخت افراط گرایی در شمال آفریقا" یاد می کنند. میبری یا همان همسایه رزقوی می گوید:" اگرچه که ما مردم قیروان مذهبی تر از مردم دیگر شهرهای تونس هستیم اما رادیکال و افراطی نیستیم. در شهر ما منعی برای فروش الکل وجود ندارد اما ما خودمان این کار را انجام نمی دهیم زیرا گناه کبیره به حساب می آید. با این حال در این جا هر کس آزاد است که به میل و باورهای خود زندگی کند". و شاید همین گونه آزادی بود که به رزقوی این امکان را داد که دست به یک کشتار جمعی بزند. اما مردم قیروان همواره تاکید دارند که اقدام رزقوی به هیچ عنوان مورد تایید دیگر ساکنان این شهر نیست. میبری می گوید:" با این حال قبول دارم که در قیروان تعدادی سلفی هم وجود دارد، همان کسانی که تفسیرهایی غیرواقعی از اسلام ارائه می دهند. رزقوی یکی از مشتری های پر و پا قرص مسجد سلفی ها بود".
در عین حال بسیاری از مردم قیروان اعتراف می کنند که از تحولات تونس پس از دوران بن علی ناامید شده اند. عمار که یک دانشجو است و چند خیابان آن سو تر زندگی می کند می گوید:" رییس جمهور فعلی که خیلی پیر و سالخورده است و تنها همان الیت قدرت کهنه تونس را نمایندگی می کند. چنین آدمی بی تردید نمی تواند از زندگی و دردهای ما خبر داشته و آن را درک کند".
آن جوانانی که انقلاب 2011 را به راه انداختند امروزه از پرزیدنت "بجی قائد اسبسی" 88 ساله ناامید نشان می دهند، همان رییس جمهوری که در رژیم گذشته در خدمت بن علی بود و حتی زمانی پیش از او ریاست جمهوری تونس را بر عهده داشت. وضعیت اقتصادی این کشور نیز در چهار سال اخیر روز به روز وخیم تر شده و این وخامت در حدی است که بسیاری از جوانان تونس رویای فرار به غرب و کشورهای اروپایی را در سر می پرورانند. چند ده هزار تونسی هر ساله برای رسیدن به غرب تلاش می کنند و چندین هزار نفر به گروه های رادیکال نزدیک می شوند و تاسف بار آن که اغلب جوانان دسته دوم در خانواده هایی متوسط و عادی و گاه مرفه بزرگ شده اند. به همین خاطر نمی توان فقر را به عنوان تنها عامل برآمدن رادیکالیسم در تونس به شمار آورد.
"هاردی اوستری" مدیر دفتر شعبه تونس بنیاد آلمانی کنراد آدناوئر می گوید:" این حمله نه تنها حمله ای علیه توریست های غربی بلکه حمله ای علیه ارزش های غربی به شمار می آید. تونس کشوری است که در سال های دهه شصت و کوتاه زمانی پس از کسب استقلال برای جلب توریست از سراسر جهان اقدام کرد و مدرنیته و دمکراسی را بر همه چیز ترجیح داد. اما همه این دستاوردها امروزه به محاق رفته است".
مردم قیروان تمایلی برای پرداختن بیشتر به این موضوعات نشان نمی دهند. امام جماعت یکی از مساجد کوچک واقع در حاشیه قیروان می گوید:" دموکراسی چیز خوبی است اما هر شکل از حکومت نباید با اسلام در تضاد باشد. دموکراسی تنها راه حل موجود نیست و راه حل های دیگری نیز وجود دارد".
