چه می شود که درهای علم آموزی در محضر امام به روی عنوان بصری
گشوده می شود؟ آتش مشتاقی عنوان بصری تیز است اما موضوع اینجاست که اگر
مشتاقی با ادب همراه نباشد آدمی را به سرمنزل مقصود نمی رساند. ادب شرط مهم
برای نیل به حق است و نمی توان در نظر آورد که کسی با پرخاش و بی ادبی
بتواند به سرچشمه های حکمت و معرفت دست یابد. عنوان بصری در محضر امام رسم
ادب را به جا می آورد چه ادبی بالاتر از آن که او با خود می اندیشد: اگر من
از این دیدار هیچ توشه ای جز دعای حضرت - خداوند تو را بیامرزد و کنیه ات را ثابت و موفق کند - نداشته
باشم باز برای من کافی است. همچنان که عرفا و بزرگان و عالمان بسیار بر آن
تأکید کرده اند راه نیل به حق و حقیقت و برخورداری از الطاف خداوندی چیزی
جز ادب نیست، به تعبیر مولانا: "از خدا جوییم توفیق ادب / بی ادب محروم
ماند از لطف رب / بی ادب تنها نه خود را داشت بد / بلکه آتش در همه آفاق زد
/ هرچه بر تو آید از ظلمات و غم / آن ز بی باکی و گستاخی است هم / هرکه بی
باکی کند در راه دوست / رهزن مردان شد و نامرد اوست / از ادب پرنور گشته
ست این فلک / و از ادب معصوم و پاک آمد مَلَک"
