اگر دعایمان مستجاب نشد چه کنیم؟

از احمد بن محمد بن ابی نصر روایت است: به ابوالحسن (امام رضا) (عَلیه السَلام) عرض کردم: فدایت شوم؛ من چند سالی است که از خداوند حاجتی نموده ام و از تأخیر آن، در دلم تردیدی افتاده است.

پس حضرت فرمودند: ای احمد! مبادا شیطان به تو راه یابد تا ناامیدت سازد. ابوجعفر (امام باقر) (عَلیه السَلام) که درودهای خدا بر او باد می فرمود: همانا مؤمن از خداوند عزوجل حاجتی می خواهد و خداوند برآوردن حاجتش را به تأخیر می افکند، چون صدای او و شنیدن ناله اش را دوست می دارد.

سپس بیان داشتند: به خدا سوگند، این که خداوند عزوجل خواسته های دنیوی مؤمنان را به تأخیر می افکند، برایشان بهتر از آن است که در همین دنیا به آن ها بدهد.

دنیا چه ارزشی دارد! همانا ابوجعفر (عَلیه السَلام) می فرمود: مؤمن باید به هنگام آسایش و خوشی همان گونه به درگاه خدا دعا کند که در وقت سختی و گرفتاری؛ نه این که هرگاه به او عطا نشد [در دعا کردن] سست شود. پس، از دعا کردن خسته مشو؛ چه، دعا نزد پروردگار جایگاهی رفیع دارد. بر تو باد شکیبایی و طلب روزی حلال و به جای آوردن صله رحم و از گشودن سفره دل برای مردم بپرهیز، زیرا ما اهل بیتی هستیم که با هر کس که از ما ببُرد، می پیوندیم و به هر که به ما بدی کند، خوبی می کنیم و به خدا سوگند که در رفتار این چنین، فرجام نیک می بینیم. کسی که در این دنیا از نعمت برخوردار است هرگاه از خدا چیزی بخواهد و به او داده شود، باز هم چیز دیگری طلب می کند و این چنین نعمت در نظرش کوچک می آید و از هیچ چیز سیر نمی شود. هرگاه نعمت فراوان شود، مسلمان از این جهت در معرض خطر قرار می گیرد، زیرا حقوقی بر او واجب است و بیم آن می رود که در آن ها کوتاهی ورزد.

پس حضرت فرمودند: اگر من سخنی به تو بگویم به سخن من اعتماد داری؟

عرض کردم: قربانت گردم! اگر به گفته شما که حجت خدا بر خلق هستید، اعتماد نکنم، به چه کسی اعتماد کنم؟

سپس فرمودند: پس اعتمادت به خدا بیشتر باشد؛ چه، خداوند به تو وعده[ی اجابت دعا] داده است. آیا نه این است که خداوند عزوجل می فرماید: «هرگاه بندگانم از تو درباره من پرسیدند [بگو:] من نزدیک هستم و دعای دعاکننده را، هرگاه مرا بخواند، اجابت می کنم» و فرموده است: «از رحمت خدا نومید نشوید» و فرموده است: «و خدا از اجابت خود به شما وعده آمرزش و بخشش می دهد»، پس به خدای عزوجل مطمئن تر باش تا دیگران.

پی نوشت ها:

۱- کلینی. کافی، ج۲: ۴۸۸.

۲- محسن عقیل. گزیده ای از سخنان گهربار امام رضا (علیه السلام): ۴۹- ۵۱.