مرگ شارون و مجازاتی که اعمال نشد

در پی انتشار خبر مرگ وی، دیده بان حقوق بشر اعلام کرد که شارون بدون اینکه برای جنایاتی که در سال 1982 در اردوگاه‌های پناهندگان در لبنان مجرم شناخته شود از دنیا رفت. در حالیکه کشتار مردم در این اردوگاه‌ها می‌تواند جزو جنایات علیه بشریت و جرایم جنگی محسوب شود.این سازمان همچنین هشدار داد: شارون نه تنها برای جنایات مذکور، بلکه برای دیگر جرایمی که مرتکب شده بود از جمله افزایش شهرک‌سازی‌های صهیونیستی در اراضی اشغالی فلسطین که آن نیز جرایم جنگی تلقی می‌شود مسئول دانسته نشد.

شارون در سال 2005 دستور انتقال شهرک‌نشینان صهیونیست را از چند شهرک واقع در نوار غزه و کرانه باختری صادر کرد، اما در مجموع میزان این شهرک‌سازی‌ها در دوران نخست‌وزیری به شدت افزایش پیدا کرد.فلسطینیان در پاسخ به مرگ دشمن سرسخت خود هیچ‌گونه ناراحتی از خود نشان ندادند. برخی شادی از خود بروز داده و حتی شیرینی پخش کردند و برخی دیگر نیز برای عاقبت رهبر سابق رژیم صهیونیستی که علیه آنها در لبنان، نوار غزه و کرانه باختری مرتکب جنایات شده بود نماز شکر به جا آوردند.

سارا لی‌وینسون سرپرست خاورمیانه و شمال آفریقا در دیده‌بان حقوق بشر، اظهار کرد: شارون در حالی در گور گذاشته خواهد شد که هیچگاه برای جنایاتی که در لبنان و فلسطین مرتکب شده بود مجازات نشد و این یک ننگ بشمار می‌آید مرگ وی یک یادآوری دیگر است در مورد این حقیقت که سال‌ها مصونیت شارون از مجازات جنایاتش در فلسطین هیچ تاثیری در روند برقراری صلح میان فلسطین و اسراییل نداشته و حتی به آن نزدیک هم نشده است.

بر اساس گزارش پایگاه اینترنتی دیده‌بان حقوق بشر، شارون در سال 1982 به‌عنوان وزیر دفاع رژیم صهیونیستی مسوول تمام رفتارهای نیروهای این رژیم در اردوگاه‌های صبرا و شتیلا در لبنان است که در آن زمان کنترل آن را بدست داشتند. یک کمیسیون تحقیق اسراییلی اعلام کرده بود شارون مسوولیت شخصی قتل‌عام در این اردوگاه‌ها را به‌عهده دارد، چون وی تصمیم گرفته بود که شبه نظامیان فلانژ در روزهای 16 تا 18 سپتامبر 1982 به اردوگاه‌های نامبرده فرستاده شوند؛ در حالیکه می‌دانسته آنها ممکن است غیرنظامیان شیعه حاضر در این اردوگاه‌ها را قتل‌عام کنند.

بر اساس آمارهای ارتش رژیم صهیونیستی این شبه نظامیان بین 700 تا 800 تن را به قتل رساندند و برخی نیز معتقدند که این تعداد بسیار بیش از این است و آن را تا 2500 نفر نیز تخمین می‌زنند. در میان کشته‌شدگان شمار زیادی نوزاد،‌کودک،‌ زن باردار و افراد سالمند وجود داشت و گفته می‌شود اجساد بسیاری از آنها مثله شده بود. فلسطینیان وی را قصاب صبرا و شتیلا می‌نامند.مقامات رژیم صهیونیستی هیچگاه در مورد اتهامات شارون و ارتش در مورد نقش‌شان در این جنایات تحقیقاتی انجام ندادند و حتی شارون بعدتر در سال 2001 به‌عنوان نخست وزیر اسراییل به فعالیت خود در کابینه ادامه داد.

نجات یافتگان این قتل‌عام بعدتر در بلژیک شکایتی را علیه شارون مطرح کردند و محاکمه وی را خواستار شدند. بر اساس قوانین بلژیک این کشور می‌توانست وی را طبق قانون "عدالت جهانی" محاکمه کند، اما فشارها بر دولت این کشور سبب شد تا بلژیک در آوریل 2003 این قانون را اصلاح و در نهایت شکایت مطرح شده علیه شارون را در سپتامبر همان سال متوقف و لغو کند.بر اساس این گزارش، شارون در دوران نخست وزیری‌اش شهرک‌سازی‌ها در اراضی اشغالی را افزایش داد. در این دوران شهرک‌ سازی‌ها در کرانه باختری و شرق بیت‌المقدس از 388 هزار واحد به 461 هزار تا افزایش پیدا کرد. بر اساس کنوانسیون‌های چهارگانه ژنو یک نیروی اشغالگر نمی‌تواند دخل و تصرفی در زمین‌های ساکنان منطقه اشغال شده داشته و غیرنظامیان خود را به آن منتقل کند.

در حال حاضر حدود 500 هزار صهیونیست هنوز در شهرک‌هایی زندگی می‌کنند که گفته می‌شود بطور غیرقانونی ساخته شده‌اند و این مسله حل نشده در واقع یکی از موانع برقراری صلح در این منطقه است.شارون همچنین در سال 2002 دستور ساخت دیوار حائل امنیتی در کرانه باختری را تصویب کرد که نقض مسلم حقوق بین‌الملل است. از سال 2003 تاکنون ارتش اسراییل علیه فلسطینیان ساکن کرانه باختری مرتکب بدرفتاری‌های فراوان شده و محدودیت‌های زیادی را در رفت و‌ آمدهای آنها اعمال کرده‌اند که تاثیرات اقتصادی و اجتماعی مخربی داشته است.

نیروهای رژیم صهیونیستی در زمان نخست وزیری شارون، بیش از 1430 شهروند فلسطینی را به قتل رساندند و همچنین صدها خانه را در کرانه باختری و نوار غزه تخریب کردند که آواره شدن فلسطینیان زیادی را در پی داشت، اما هیچگاه کسی برای این جنایات مجرم شناخته نشد.سارا لی‌وینسون در پایان ابراز تاسف کرد که مرگ شارون بدون اینکه با عدالت مواجه شده باشد، در واقع نشان‌دهنده وسعت فاجعه‌ای که هزاران قربانی سیاست‌های وی با آن روبرو بوده‌اند.

انتهای پیام/ ز.ح