SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:
به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از مهر، سعد الفقیه در گفتگویی با سی ان ان عربی گفت: در حال حاضر در داخل خاندان سلطنتی درعربستان منافع جناحی بر منافع خاندان برتری داده می شود.پس از وفات شاهزاده نایف بن عبدالعزیز توطئه قوی از سوی جناح تحت رهبری متعب بن عبدالله فرزند پادشاه با همکاری خالد التویجری رئیس دیوان پادشاهی شکل گرفت تا در نهایت کار به انتخاب متعب به عنوان ولیعهد و سپس پادشاه بیانجامد و وی همه شاهزادگانی که برای پادشاه شدن صف کشیده اند را پشت سر بگذارد.
وی افزود: هدف تغییرات اخیر شامل برکناری خالد بن سلطان معاون سابق وزیر دفاع ،حذف جناح رقیب و جایگزین کردن فردی به جای وی که این فرد از نوه های ملک عبدالعزیز نیست تا امکان پادشاه شدن این شخص وجود نداشته باشد .از سویی انتخاب مقرن به عنوان معاون دوم پادشاه به این دلیل صورت گرفته که وی نیز نمی تواند به تخت شاهی در عربستان برسد زیرا آن به مفهوم نادیده گرفتن سایر شاهزاده های بزرگتر از برادران پادشاه مانند احمد،ترکی، طلال و عبدالرحمن است.
الفقیه می افزاید: شاهزاده سلمان به عنوان ولیعهد نقش چندانی در تحولات آینده عربستان ندارد زیرا هر لحظه به سبب شرایط جسمانی اش امکان کنار زدن وی وجود دارد و فضای برای متعب بن عبدالله فراهم است و تنها یک مانع در این راه وجود دارد که محمد بن نایف است که شخصیتی قوی و زیرک است و امکان تقابل وی با متعب بن عبدالله در هر لحظه وجود دارد.
وی بیان کرد: جریان دینی در عربستان سعودی به سه دسته تقسیم می شود نخست علمای درباری،دوم علمای بیداری مانند محمد العریفی، سلمان العوده، سفر الحوالی و ناصر العمر که دارای پایگاه مردمی هستند اما تمایلی به درافتادن با رژیم ندارند و دسته سوم شیوخ انقلابی شامل سلیمان العلوان، عبدالعزیز الطریفی، خالد الراشد و ناصر الفهد هستند و احتمال پیوستن دسته دوم به سوم برای تحریک توده مردم وجود دارد.
وی ضمن متهم کردن غرب به نادیده گرفتن طیف لیبرالها مانند عبدالله الحامد و محمد القحطانی افزود: کشورهای عربی خواهان تغییر نظام یا حمایت از تحرکات مردمی نیستند.الفقیه به طور قاطع ارتباط خود با القاعده با وجود تمجید ایمن الظواهری رهبر القاعده از وی را اعلام کرد.وی ضمن بعید دانستن تن دادن مسئولان سعودی به برقراری مردم سالاری و تحقق اصلاحات گزینه های پیش رو مقابل این کشور را شامل تشدید جنگ قدرت و فروپاشی خاندان حاکم، تحرک نخبگان و رهبران قبایل برای انجام تغییرات و یا تحرکات مردمی از طریق تظاهرات و اعتراضات دانست.
انتهای پیام/ ز.ح
