SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:
به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از سایت قدس آنلاین، قرآن کریم و پس از آن اهل بیت علیهم السلام دستورالعمل های مادی و معنوی زیادی برای جلوگیری از بروز مشکلات روانی در فرد ارائه کرده اند. در آموزهای قرآنی و تعالیم سازنده اهل بیت علیهم السلام روشهای متعددی برای برون رفت از افسردگی و کاهش استرس های روزمره که دامنگیر انسان می شود پیشنهاد شده است .
در این آموزه های نورانی از ایمان، یاد خدا، توکل، تقوی و پرهیزگاری، توبه، انس با قرآن، امید به رحمت الهی، صبر و دعا، عبادت و عفت و پاکدامنی به عنوان راههای کاهش استرس و رسیدن به آرام ش یاد شده است.در همین زمینه امام رضا علیه السلام هم برای رسیدن به نشاط و آرامش معنوی می فرماید: لیس شیء من الاعمال عندالله عزوجل بعد الفرائض افضل من ادخال السرور علی المومن؛ بعد از انجام واجبات، کاری بهتر از ایجاد خوشحالی برای مومن، نزد خداوند بزرگ نیست. (1).
و یا در جایی دیگر می فرماید: من فرج عن مومن فرج الله عن قلبه یوم القیمه؛ هر کس اندوه و مشکلی را از مومنی برطرف نماید خداوند در روز قیامت اندوه را از قلبش برطرف سازد. (2)
اما جدای از توصیه های معنوی امام رضا(علیه السلام) برای کاهش و دوری از ناملایمات و کسب آرامش و رضایت الهی، آنحضرت توصیه هایی عملی برپایه اصول بهداشتی و تغذیه ای برای حفظ شادابی و نشاط و مقابله با فشارهای ناشی از زندگی روزمره ارایه کرده اند که جالب توجه است.
در روایتی از امام رضا(علیه السلام) نقل شده که فرمود : «الطیب نشره و العسل نشره، و الرکوب نشره و النظر الی الخضره نشره. یعنی: بوی خوش، عسل، سوارکاری و نگاه به مناظر سرسبز و خرم، باعث نشاط و شادی می شود.»(3)
بر طبق این نقل، نگاه به مناظر جذاب و سرسبز گیاهان برخی از بیماری ها را روحی و روانی را از بین می برد و افسردگی ها و غمها را می زداید به گونه ای که گاه شگفتی و حیرت انسان را برمی انگیزد و با دیگر لذتها و خوشی ها رقابتی پیروزمندانه می کند. چنان که تشریح منعای واژه «نشره» مؤید آن است : «نشره چیزی است که موجب آرامش وراحتی اعصاب می شود، پس از آن که دچار بیماری و افسردگی شده است.»
امام رضا علیه السلام در حدیث دیگر توصیه جالب برای آرامش روح و روان دارد. ایشان می فرمایند: « عَلَیکُمْ بِالزَّیتِ فَإِنَّهُ یکْشِفُ الْمِرَّةَ وَ یذْهِبُ الْبَلْغَمَ وَ یشُدُّ الْعَصَبَ وَ یذْهَبُ بِالضَّنَی وَ یحَسِّنُ الْخُلُق و یطیب النفس و یذهب بالغم». بر شما لازم است که از زیت (روغن زیتون یا هر گونه روغن مایع) استفاده کنید؛ زیرا صفرا را آشکار و بلغم را از بین می‌برد و عصب را تقویت، بیماری را نابود و اخلاق انسان را نیکو میکند، روح را آرامش می دهد و غم را از بین می برد. ".(4)
شبیه این مضمون امام رضا(علیه السلام) در جایی دیگر فرمود: « نِعْمَ الطَّعَامُ الزَّیتُ یطَیبُ النَّکْهَةَ وَ یذْهَبُ بِالْبَلْغَمِ وَ یصَفِّی اللَّوْنَ وَ یشُدُّ الْعَصَبَ وَ یذْهَبُ بِالْوَصَبِ وَ یطْفِئُ الْغَضَب؛» روغن زیتون، خوب طعامی است که دهان را خوش‌بو میکند، بلغم را می‌برد، رنگ پوست را درخشنده می‌نماید، عصب را نیرومند و بیماری را نابود میکند و خشم را فرو می‌نشاند".(5)
امام رضا (علیه السلام) در سخنانی دیگر توصیـه می کنند که از زیاده روی در خوردن پیاز خودداری کنید زیرا پیاز زیاد رنگ نشاط و شادی را از چهره می برد و سایه ای غم انگیز به سیما فرو می اندازد اما خوردن کدو را باعث شادی و رفع حزن و اندوه بر می شمرد.
عن صحیفه الرضا(علیه السلام) عن آبائه(علیه السلام) قال قال رسول الله صلی الله علیه وآله اذا طبختم فاکثروا القرع فانه یسر القلب الحزین.
ازصحیفه امام رضاعلیه السلام از پدرانش (علیهم السلام) روایت شده است که رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمودند: هرگاه غذا می پزید کدو (حلوائی) بسیار بپزید ، زیرا کدو قلب محزون را شاد می کند.(6)
آنحضرت همچنین در مورد تحرک و آثار ورزش در ایجاد نشاط معتقدند که جنبش بیش از اندازه و خسته ساختن اعضای بدن باعث فرسودگی جسم و جان خواهد شدو موجب حزن و درد را فراهم می سازد. اما اگر تقلا و جنبش به حد اعتدال باشد باعث نشاط و شادمانی انسان می گردد و او از این فعالیت لذت خواهد برد.
همچنین امام رضا (علیه السلام)در یک توصیه تغذیه ای دیگر برای ایجاد آرامش به نقل از امیرالمومنین علی (علیه السلام) می فرماید: طلحه بن عبیدالله بر رسولخدا(ص) وارد شد و در دست رسول خدا(صلی الله علیه واله) بک «به» بود و آنرا به طلحه داد و فرمود: ای ابو محمد اینرا بگیر که قلب را راحت و تقویت می کند.(7)
پانوشتها:
1. بحارالانوار، ج78، ص347
2. اصول کافی، ج3، ص268
3. عیون اخبار الرضا باب 31/ حدیث 126
4. عیون اخبار الرضا، باب 31/ حدیث 81
5. مکارم الاخلاق، ص190
6. مستدرک وسائل الشیعه ج17ص 56باب 9ح 20430
7. عیون اخبار الرضا باب 31/ حدیث
انتهای خبر/ ز.ح
اَللَّذينَ آمَنو وَ تَطْمَئِنُّ قُلوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلوبُ ﴿۲۸﴾
كسانى كه ايمان آوردند و دلهاشان به ياد خدا آرام می‌گيرد، آگاه باشید كه با ياد خدا دلها آرامش يابد
اَللَّذينَ آمَنو وَ عَمِلُو الصّالِحاتِ طوبا لَهُمْ وَ حُسْنُ مَئابٍ ﴿۲۹﴾
كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردند، خوشا به حالشان و خوش سرانجامى دارند
آب بر آتش ریختن لازم است ولی -تا وقتی عامل سوخت قطع نشود- کافی نیست
راه درمان همۀ مشکلات: پیوستن به خداست، در دل، فکر، سخن، نوشته، کار و زندگی
یک مادر مهربان نه تنها از تر و خشک کردن طفلش آزرده نمی‌شود بلکه اگر مدتی صداش در نیاد، مشکوک هم میشود و فوری وارسی میکند که چرا دیگر گریه نمی‌کند؟
تمام مهر مادران موجودات عالم از ازل تا ابد را جمع بزنی حدودًا یک درصد مهر خدا میشود؛ پس بدان خدا چقدر پیگیر نیاز ماست، حتّا قبل از اینکه به ذهنم خطور کند؛ حال اگر با توسل به 14 معصوم (علیهم‌السلام) ازش چیزی خواستی، ببین چه میکند!
یک پدر مهربان هم نه تنها از درخواست‌ها و پرسشهای خرد و ریز فرزندش بدش نمیاد بلکه اگر مدتی مورد سؤال اهل و عیال واقع نشد، مشکوک هم میشود که چه شده؟ مگه قهر کردند؟ ولی همین پدر رئوف گاهی محل نمی‌گذارد؛ حتّا اگر چیزی بخواهم -با اینکه به نظرم گران / ناگوار نیست- برایم نمی‌خرد؛ علّتش را که می‌پرسم می‌گوید: چرا برادر / خواهرت را اذیت کردی؟ چرا مال او را از دستش گرفتی؟ چرا بهش زورگویی میکنی؟
ای مردم بخدا قسم ما همگی فرزندان یک پدر و مادریم!
عَنْ نَوْفٍ الْبِكالِیِّ قالَ أَتَيْتُ أَميرَ الْمُؤْمِنينَ صَلَواتُ اللّٰهِ عَلَيْهِ وَ هُوَ فی رَحْبَةِ مَسْجِدِ الْكوفَةِ فَقُلْتُ اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا أَميرَ الْمُؤْمِنينَ وَ رَحْمَةُ اللّٰهِ وَ بَرَكاتُهُ فَقالَ وَ عَلَيْکَ السَّلامُ يا نَوْفُ وَ رَحْمَةُ اللّٰهِ وَ بَرَكاتُهُ فَقُلْتُ لَهُ يا أَميرَ الْمُؤْمِنينَ عِظْنی فَقالَ يا نَوْفُ أَحْسِنْ يُحْسَنْ إلَيْکَ فَقُلْتُ زِدْنی يا أَميرَ الْمُؤْمِنينَ فَقالَ يا نَوْفُ اِرْحَمْ تُرْحَمْ فَقُلْتُ زِدْنی يا أَميرَ الْمُؤْمِنينَ قالَ يا نَوْفُ قُلْ خَيْراً تُذْكَرْ بِخَيْرٍ فَقُلْتُ زِدْنی يا أَميرَ الْمُؤْمِنينَ قالَ اِجْتَنِبِ الْغيبَةَ فَإنَّها إدامُ كِلابِ النّارِ ثُمَّ قالَ يا نَوْفُ كَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ وُلِدَ مِنْ حَلالٍ وَّ هُوَ يَأْكُلُ لُحومَ النّاسِ بِالْغيبَةِ وَ كَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ وُلِدَ مِنْ حَلالٍ وَّ هُوَ يُبْغِضُنی وَ يُبْغِضُ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدی وَ كَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ وُلِدَ مِنْ حَلالٍ وَّ هُوَ يُحِبُّ الزِّناءَ وَ كَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ يَعْرِفُ اللّٰهَ وَ هُوَ مُجْتَرِئٌ عَلا مَعاصِی اللَّهِ كُلَّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ يا نَوْفُ اِقْبَلْ وَصِيَّتی لا تَكونَنَّ نَقيبًا وَّ لا عَريفًا وَّ لا عَشّارًا وَّ لا بَريداً يا نَوْفُ صِلْ رَحِمَکَ يَزيدُ اللّٰهُ فی عُمُرِکَ وَ حَسِّنْ خُلُقَکَ يُخَفِّفِ اللّٰهُ حِسابَکَ يا نَوْفُ إنْ سَرَّکَ أَنْ تَكونَ مَعی يَوْمَ الْقِيامَةِ فَلا تَكُن لِّلظّالِمينَ مُعيناً يا نَوْفُ مَنْ أَحَبَّنا كانَ مَعَنا يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ لَوْ أَنَّ رَجُلًا أَحَبَّ حَجَرًا لَّحَشَرَهُ اللّٰهُ مَعَهُ يا نَوْفُ إيّاکَ أَنْ تَتَزَيَّنَ لِلنّاسِ وَ تُبارِزَ اللّٰهَ بِالْمَعاصی فَيَفْضَحَکَ اللّٰهُ يَوْمَ تَلْقاهُ يا نَوْفُ اِحْفَظْ عَنّی ما أَقولُ لَکَ تَنَلْ بِهِ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ [أمالی ج1 ص209]
نوف بكالى گويد در پیشگاه مسجد كوفه نزد على بن ابى طالب -درود بر او- رسيدم و گفتم: اى مير مؤمنین، درود و بخشایش و نیکیهای خدا بر تو باد! فرمود: و بر تو نيز درود و بخشایش و نیکیهای خدا باد! گفتم: اى مير مؤمنین، مرا پند و اندرز فرما. فرمود: اى نوف، نيكى كن تا به تو نيكى شود! گفتم: اى مير مؤمنین، بیفزا. فرمود: مهربانی كن تا بر تو مهربانی كنند! گفتم: اى مير مؤمنین، باز بیفزا. فرمود: ديگران را به خوبى ياد كن تا تو را به خوبى ياد كنند! گفتم: اى مير مؤمنین، باز هم بیفزا. فرمود: از پشت‌گویی ديگران دورى كن كه پشت‌گویی، خوراک سگ‌هاى دوزخ است! سپس فرمود: اى نوف، دروغ می‌گويد آنكه خود را پاکزاد انگارد و گوشت مردم می‌خورد، با پشت‌گویی! و دروغ می‌گويد آنكه خود را پاکزاد انگارد و مرا و پیشوایان از فرزندانم را دشمن مى‌دارد! و دروغ می‌گويد آنكه خود را پاکزاد انگارد و دوستدار زناست! و دروغ می‌گويد آنكه انگارد که خدا را میشناسد و شبانه‌روز در نافرمانی خدا، بى‌باک است! اى نوف، سپارشم را بپذیر و هرگز کلانتر و ارزیاب و گمرگ‌چى و پست‌چی نباش! اى نوف، پاسداشت خويشاوندی کن تا خدا بر عمرت افزاید! خوش خوی و منش باش تا خدا در حسابت آسان گیرد! اى نوف، اگر خواهی از همراهیم -در روز رستاخيز- شادمان باشى، هرگز به ستمگران كمک مرسان! اى نوف، هر كه ما را دوست بدارد -در روز رستاخيز- با ماست! [زیرا] اگر كسی سنگى را دوست بدارد -در روز رستاخيز- همراه با آن بر انگیخته شود! اى نوف، مبادا خويش را نزد مردم آراسته كنى و با نافرمانی در روی خدا ایستی، که خدا -در روز ديدار- رسوايت نماید! اى نوف، آنچه گویم نگهدار تا به نيكى دنيا و آخرت رسی!