SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:
به گزارش شیعه نیوز به نقل از حج، روز سخت شیطان فرا رسید. میلیون‌ها زائر در صف ایستادند تا بزرگترین دشمن انسان را رمی کنند به امید آنکه برای همیشه از شر وسوسه‌های او رهایی یابند. حضور در منا و رمی جمره برای بسیاری از حاجیان ایرانی یک آرزوی دیر و دور بود، این را می‌شد از چشمان نگران و هر از گاهی نمناک زائران فهمید که از یک سو نگران درست انجام شدن اعمالشان بودند و از سوی دیگر، آرزو می‌کردند این رمی جمره، مقدمه فراری دادن ابلیس از زندگی‌شان باشد.
سنگ‌های کوچک، نماد نفرت بزرگ
"منا" به معني "آرزو" نام دره طولاني و وسيعي است كه در ادامه مشعرالحرام واقع است و از آن با عنوان سرزمين آرزوها ياد مي‌شود. مي‌گويند در اين مكان از حضرت آدم (علیه السلام)، آن زمان كه از بهشت بر زمين آمد، از آرزوهايش سوال شد و از همين رو اين سرزمين را "منا" مي‌نامند. سرزمين منا پوشيده از خيمه‌هاي سفيد رنگ نسوزي است كه در رديف هاي منظم كنار هم قرار دارند و زائران در مدت اقامت در اين سرزمين، بايد تا سه شب در آنها بيتوته كنند. حدود يكصد هزار خيمه سراسر دره‌اي را كه از هر دو طرف به كوه هاي سخت و صعب‌العبور ختم مي‌شود، پوشانده اند. اين منطقه حدود ۴كيلومتر طول دارد و در دوران قبل از اسلام از مراكز مهم تجاري و بازرگاني در منطقه مكه بوده است. حاجیان، روز جمعه كه مصادف با عيد قربان بود به صحراي منا وارد شده و پس از انجام مرحله اول "رمي جمرات" ، انجام قرباني و تراشيدن موي سر از حالت احرام خارج شدند، اما شب را در چادرهاي منا بيتوته كردند. پس از آن، در حاليكه حجاج كشورها و مليت هاي گوناگون عمدتا لباس هاي احرام را از تن خارج کرده بودند، از نخستين ساعات پس از طلوع آفتاب، از خيمه‌گاه ها به سمت پل اي جمرات روانه شدند تا با رمي جمرات سه گانه، بيزاري خود را از شيطان ابراز و بر دور راندن شيطان از خود تاكيد كنند. حاجيان به اين سه نماد شيطان با ترتيب معين و به نشانه انزجار از ابليس، در چند مرحله سنگ پرتاپ كردند كه اين عمل به عنوان يكي از واجبات اعمال حج "رمي جمره" ناميده مي‌شود. سنگ‌ها بايد در اندازه تقريبي يك بند انگشت بوده و از منطقه حرم يعني از حريم مكه يا از سرزمين مشعر جمع آوري شوند. در مسيرهاي منتهي به پل جمرات، محلي كه در آن نمادهاي شيطان سنگباران مي‌شوند، انبوه جمعيت حجاج از صبح روزگذشته، عمدتا در قالب گروه ها و كاروان هايي كه هريك علامت مشخصه خاصي دارند، در مسيرهاي رفت و برگشت در حركت بودند. با بهره‌برداري از طبقات پل جمرات كه در قالب يك پروژه بزرگ در دست انجام است، ازدحام حجاج در رمي جمرات تا حدودي نسبت به سال هاي گذشته كاسته شده است، اما باز هم فشار جمعیت چشمگیر بود. مديران كاروان هاي ايراني تلاش می‌کردند تا با انجام برنامه‌ريزي مناسب حجاج و به ويژه حجاج كم توان و بانوان را در مناسب ترين ساعات كه از تراكم جمعيت تا حدي كاسته مي‌شود، به محل جمرات هدايت كنند.
زائران چه می‌گویند؟
یک تجربه منحصر به فرد و شاید تکرار نشدنی. ایام تشریق برای همیشه در دفترچه خاطرات ذهن حاجیان باقی می‌ماند؛ تجربه شیرین حضور در عرفات، مشعرالحرام، منا و رمی جمره. زائران حرف‌های جالبی در این باره دارند. گفت‌وگوی خبرنگار زائر با برخی از حاجیان را در ادامه بخوانید.
مهدی دهقانی از همدان آمده و برای نخستین بار است که حضور در مشاعر مقدس را درک می‌کند. از او درباره حال و هوای منا سوال می‌کنیم و می‌گوید:« باید هزار بار خدا را شکر کنم که این آرزوی بزرگ را بر دل من نگذاشت. دیروز رفتیم و شیطان را سنگ زدیم تا برای همیشه از شر وسوسه‌هایش خلاص شویم. شاید باور نکنید، اما با هر سنگی که پرتاب می‌کردم، قلبم سبک می‌شد.» می‌گویم در این سرزمین آرزوها از خدا چه می‌خواهی؟ و همان پاسخی را می‌دهد که انتظارش را داشتم:«اول از همه ظهور امام زمان(عج الله تعالی فرجه الشریف) و بعد عاقبت بخیری» و البته با این توضیحات حرف‌هایش را تکمیل می‌کند: «وقتی در عرفات بودیم دو رکعت نماز برای خوشبختی همه جوانان کنار «جبل الرحمه» خواندم. هم برای خوشبختی بچه‌های خودم دعا کردم، هم برای همه جوانان ایرانی. ادم نباید بخیل باشد، اگر برای دیگران هم دعا کنی، دعایت زودتر مستجاب می‌شود.»
در میان زائرانی که غالبا سن و سالشان بالاست، جوانان خیلی به چشم می‌آیند. یکی از همین جوانان «محسن قربانزاده» است که خیلی قبراق و سرحال به ما پاسخ می‌دهد. از او سوال می‌کنیم که سفرت اولت هست؟ با دست، سر تراشیده‌اش را نشان می‌دهد و با خنده می‌گوید:« این کله سفید نشانه سفر اولی‌هاست دیگر!» از حال و هوای حضور در مشاعر مقدس سوال می‌کنیم و اینکه کجا بیشتر به او مزه کرده است؟ می‌گوید:«عرفات. چقدر بوی کربلا داشت این سرزمین. همیشه آرزو داشتم در این سرزمین بنشینم و دعای عرفه بخوانم. امسال که این توفیق نصیبم شد، خدا را به حق امام حسین(علیه السلام) قسم دادم تا توفیقب بدهد و سال آینده این دعا را در کربلا بخوانم.» و ادامه می‌دهد: «وقتی ما به ایران برگردیم، نزدیک محرم است. اصلا سفر حجی که بوی امام حسین (علیه السلام) ندهد، یک چیز کم دارد. دیروز روحانی کاروان ما حرف خوبی می زد، می‌گفت انسان باید حجش را با کسب معارف اهل بیت کامل کند. امام حسین (علیه السلام) در همین سرزمین عرفات حجش را ناتمام گذاشت و به سوی کربلا رفت و بعد فرمود: اگر قیام نمی‌کردم اثری از دین جدم رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) باقی نمی‌ماند، ما باید با انجام هر بك از مناسک حج به این موضوع ها، عمیق بیندیشیم.»
علی لویی، یکی دیگر از زائران همدانی است. او بیتوته در بیابان‌های مشعر را تجربه‌ای بسیار دلچسب می‌داند و می‌گوید: «وقتی شما با دو تکه حوله و بدون هیچ امکاناتی مجبور می‌شوید شب را در بیابان بخوابید، یعنی می‌خواهی به خدا بگویی در برابر عظمت و قدرت تو هیچ چیز ندارم و دست خالی‌ام. اینجا سیاه و سفید، دکتر و بیسواد، پیر و جوان، هیچ يك بر دیگری برتری ندارد. همه با دست خالی و لباسی ساده کنار یکدیگر بیتوته می‌کنند و همه این مردم میهمان خداوندند و خدا همه آنان را به یک چشم نگاه می‌کند.»
سه ميليون و 161 هزار و 500 و هفتاد سه زائر بيت الله الحرام، طي سه روز، با بيش از 150 ميليون سنگ، به رمي شيطان پرداختند.
