چگونه پروفسور آمریکایی مسلمان شد؟

او اکنون مدیر مرکز مطالعات اسلام و روابط مسلمانان ـ مسیحیان در موسسه بلک مک دانلد است که در دانشگاه هاتفورد کانتیکت فعالیت می کند. او در سال 2001 به عنوان قائم مقام و در سال 2006 به عنوان نخستین مدیر زن انجمن اسلامی آمریکای شمالی انتخاب شد.

او در مورد چگونگی مسلمان شدنش اینچنین می گوید:

من مدت زیادی را در سال قبل از این که مسلمان شوم به هنر اختصاص دادم. پس از گرفتن مدرکم در فلسفه و هنرهای زیبا، ساعت ها در کلاس های کم نور می نشستم که استادهایم تصاویر و اسلایدهایی از اثرهای بزرگ هنری غرب روی دیوار به نمایش می گذاشتند، آن تابستان در پاریس "تابستانی که مسلمانان را ملاقات کردم" زندگی من را عوض کرد. روزی که در موزه لوور بودم...

در دبیرستان اعتقادم به خدا را از دست داده بودم و پس از آن هم به ندرت راجع به مذهب فکر می کردم. در کالج مطالعه آثار افلاطون و دکارت به اگزیستانسیالیسم ختم شد. بعد آدم هایی را ملاقات کردم که به ساخت مجسمه یا کشیدن نقاشی خدایان مشغول نبودند، ولی راجع به خداوند مطلع بودند و از نتیجه کار خلاقانه زنان حمایت می کردند. خیلی زود پس از آنکه همسرم را ملاقات کردم، از زنی برایم گفت که بسیار تحسینش می کرد و بسیار از خوبی ها او برایم گفت. وقتی با این زن ملاقات کردم، از سرتاپا در لباس های مخصوصی مسلمانان پوشیده بود، با تعجب فهمیدم که همسرم هرگز او را ندیده بود، ولی او را از روی کارهایش می شناخت و تاثیراتی که روی مردم می گذاشت.

 

فرهنگ های غربی سنتی دیرین در نمایش های بصری دارند، از هنر چیز  بیشتری از اشتراک لحظه ای لذت بصری با هنرمند نمی خواهند. ما با این اشتباه مواجهیم که دیدن را همراستا با شناختن می دانیم. تمدن اسلامی تصمیم بر آن دارد که دیدن را به عنوان عنصر مهمی در ستایش پروردگار در نظر نگیرد. خداوند پنهان است و از چشمان هر موجود زنده ای دور است ولی انسان های با بصیرت می توانند خداوند را از طریق اثرات قدرت خلاقانه اش بشناسند.

 

در طول سالیان و در جریان سفرهایم در گوشه گوشه جهان اسلام شاهد اشتیاق مسلمانان برای اشتراک گذاری عقاید، اعتقاد راسخشان برای همیاری به دیگران و انفاق بوده ام. در جریان حمله اخیر به کوزووو گزارش هایی از مسلمانان آلبانیایی بود که خانه هایشان مملو از پناهجویان بود و به طور مثال مردی هر روز در خانه اش برای 20 نفر غذا آماده می کرد.

 

مثال خوبی از رفتار حضرت محمد (صلی الله علیه وآله) را می توان بیش از هر چیز در صورت و رفتار پیروان راستینش دید. در لبخندی که کار خیر می خوانندش، در اندام لاغر کسی که همیشه روزه میگیرد و در شب زنده داری کسی که نماز می خواند وقتی که دیگران در خوابند.... به پیروانش بنگرید و پیامبر را خواهید یافت