به گزارش «شیعه
نیوز»به نقل از فارس، امروز سالروز وفات بزرگ عالم شیعی «سید بن طاووس» ملقب به «رضى الدین» از علما و بزرگان جهان اسلام است، چون یکى از اجداد بزرگوارش جناب محمد بن اسحاق، بسیار زیبا و نیکو صورت بوده به «طاووس» نامیده شد و فرزندانش نیز به «ابن طاووس» معروف شدند. وی با سیزده واسطه از طرف پدر با دومین پیشواى جهان اسلام، امام حسن مجتبى (علیه السلام) پیوند مى‌‌خورد، از طرف مادر به سومین پیشواى جهان اسلام امام حسین(علیه السلام) مى‌‌رسد، به این جهت او را ملقب به «ذى الحسنین» نیز کردهاند و چون پدر سید بن طاووس، فرزند دخترى «شیخ طوسى» بوده است، در تالیفاتش از جناب شیخ طوسى، با کلمه «جدى» یاد کرده است.
سید بن طاووس در ابتدا از محضر پدر دانشمند خود سعدالدین ابو ابراهیم و نیز جدّ بزرگوارش ورّام ابن ابى فراس استفاده کرد، شهره سید به زودى در سراسر عراق پیچید و او پس از مدتى راهى بغداد شد، در مدت پانزده سالى که در پایتخت بود، بارها به قضاوت، وزارت و دیگر امور دولتى فرا خوانده شده بود که هر بار به طریقى آن مشاغل را نمى‌پذیرفت.
سال‌هاى پایانى عمر شریف سید در زادگاهش سپرى شد و به تدریس و تألیف پرداخت، او از دانشمندان پر کار مسلمان به شمار مى‌رفت، چنان‌که آثار متنوعى در علم کلام، اخلاق، فقه، حدیث از او به جاى مانده است، یکى از تالیفات مهم بن طاووس به نام «اللهوف»، درباره وقایع روز عاشورا است که از کتب معتبر تاریخ اسلام به شمار مى رود، کتاب مهم دیگر او «الملاحم والفتن فى ظهور آثار الحجة» نام دارد که در مورد رویدادهاى قبل و هنگام ظهور حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه) است.
*شنیدن مناجات امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) توسط سید بن طاووس
آری! از میان علماى عصر غیبت کبرى، کمتر عالمى از لحاظ جلالت قدر و عظمت مقامات معنوى به پایه سید بن طاووس مى‌‌رسد که واسطه او با امام عصر خویش بسیار خصوصى و داراى اسرار بسیارى بوده است، شخصیتى که آن قدر به امام عصر(عجل الله تعالی فرجه) قرب روحى و معنوى پیدا کرد که امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) او را فرزند خویش نامید. (مستدرک، جلد 3، صفحه 499)
وى داراى مکاشفات، مشاهدات و رؤیاهاى صادقه و تشرفات بسیارى بوده که هر یک از آنها بازگو کننده مقام معنوى آن عالم بزرگوار است که به وضوح مىتوان عنایات امام عصر ارواحنا فداه را به این شخصیت معنوى مشاهده کرد.
از آن جمله قضیه زیر است که خود صداى دلرباى امام عصر خویش را شنیده است که آن عزیز دست به دعا بلند کرده و براى شیعیان به درگاه خداى تعالى دعا کرده است؛ سید بن طاووس در این باره مىگوید:
در یک سحرگاه در سرداب مطهر از حضرت صاحب الامر ارواحنا فداه این مناجات را شنیدم که مىفرمود:
«اَللهُم اِنَّ شِیعَتَنا خُلقَت مِن شُعاعِ اَنوارِنا وَ بَقِیَةِ طِینَتِنا وَ قَد فَعَلوا ذُنوباً کَثیرَةً اِتِکالاً عَلی حُبِّنا وَ وِلایَتِنا فَاِن کانَت ذُنوبُهُم بَینَکَ وَ بَینَهُم فَاصفِح عَنهُم فَقَد رَضینا وَ مَا کانَ مِنها فِیما بَینَهُم فَاصلِح بَینَهُم وَ قاص بها عَن خُمسِنا وَ اَدخِلهُم الجَنَّةَ وَ زَحزِحهُم عَن النارِ وَ لا تَجمَع بَینَهُم و بَینَ اَعدائِنا فِی سَخَطِک»؛
خدایا شیعیان ما را از شعاع نور ما و بقیه طینت ما خلق کرده‌ای ؛ آنها گناهان زیادی با اتکاء بر محبتت به ما و ولایت ما، کردهاند، اگر گناهان آن گناهی است که در ارتباط با تو است، از آن ها بگذر که ما را راضی کرده‌ای و از آن چه از گناهان آنها، در ارتباط با خودشان هست، خودت بین آنها را اصلاح کن و از خمسی که حق ماست، به آنها بده تا راضی شوند و آنها را از آتش جهنم نجات بده و آنها را با دشمنان ما در سخط خود جمع فرما .
آن عارف کامل در فرازى از کتاب ارجمند «مهج الدعوات»، پیرامون لطفى دیگر از امام عصر خویش مىفرماید:
در شب چهارشنبه 23 ذیقعده الحرام سال 638 قمری در سامرا بودم، سحرگاه در سرداب مطهر می‌شنیدم که آن حضرت(عجل الله تعالی فرجه) در حق شیعیان خود این دعا را می‌فرمود:
یعنی: خدایا؛ بحق آنکه با تو مناجات کرد و به حق آنکه در خشکی و دریا تو را خواند بر مؤمنان فقیر، غناء و ثروت و بر بیمارانشان شفاء و سلامتی و بر زندگانشان لطف و کرم و بر گذشتگانشان مغفرت و رحمت و بر مسافران و غریبانشان بازگشت به وطن‌هایشان، تفضل فرما ... » .
*آداب صدقه برای امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) در سیره سید بن طاووس
یکی از اعمالی که سید بن طاووس به آن بسیار اهمیت می‌داد، صدقه برای حفظ وجود مقدس امام زمان ارواحنا فداه بوده است، چون یکی از تکالیف زمان غیبت صدقه دادن است، بنابراین به آنچه میسر است، برای حفظ وجود مبارک امام زمان(عج) صدقه باید داد، به طوری که سیدبن‌طاووس، به فرزند خود سفارش می‌کرد که «ابتدا به صدقه دادن برای آن حضرت اقدام کن، قبل از اینکه برای خود و عزیزانت صدقه بدهی».
همچنین این عالم وارسته در کتاب «امان الاخطار» در ضمن دعایی که برای صدقه دادن در وقت سفر ذکر می‌کند، می‌نویسد: «اللهم ان هذه لک و منک وهی صدقة عن مولانا م ح م د، عجل الله فرجه وصل علیه بین اسفاره وحرکاته وسکناته فی ساعات لیله ونهاره وصدقه عما یعنیه امره ومالا یعنیه وما یضمنه وما یخلفه»؛
خدایا! این (صدقه) از آن تو و برای توست و صدقه‌ای برای سلامتی مولایمان م ح م د، عجل الله تعالی فرجه الشریف است و بر او درود بفرست آن هنگام که در سفر است و در تمام حرکت‌ها و استراحت‌هایش، در تمامی اوقات شب و روزش و صدقه‌ای است برای هر چه که متعلق به اوست».
سرانجام سیدبن‌طاووس، سرور فقیهان عراق در 5 ذیقعده سال 664 قمری دعوت حق را لبیک گفت و به دیدار معبود شتافت.
