به گزارش «شیعه نیوز»، حضرت سلیمان (علیه السلام) آرزو داشت فرزندان برومند شجاعی نصیبش شود که در اداره کشور و مخصوصاً جهاد با دشمن به او کمک کنند . او که دارای همسران زیادی بود، با خود گفت : من با آنها همبستر می شوم تا فرزندان زیادی نصیبم گردد و به هدفهای من کمک کنند ولی چون در اینجا غفلت کرد و « انشاء الله » ، همان جمله ای که بیانگر اتکای انسان به خدا در همه حال است را نگفت ، در آن زمان هیچ فرزندی از همسرانش تولد نیافت جز فرزندی ناقص الخلقه ، همچون جسدی بی روح که آن را آوردند و بر کرسی و تخت سلیمان (علیه السلام) افکندند . سلیمان (علیه السلام) سخت در فکر فرو رفت و ناراحت شد که چرا یک لحظه از خدا غفلت نموده و بر نیروی خودش تکیه کرده است ، و از این ترک اولی توبه کرد و به درگاه خداوند متعال عرضه داشت :« پروردگارا ، مرا ببخش » .
منبع: جام نیوز
