SHIA--NEWS.COM شیعه نیوز:
به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از شبستان، نسل کشی در قوانین بین المللی جز جرایم ضد بشری خوانده شده و در کنوانسیون 1948 به حیث عملی که به قصد نابود کردن قسمی یا کلی ملیت، قوم، نژاد یا گروه های مذهبی انجام شود، تعریف شده است.
افغانستان در سال 2003 میلادی عضو محکمه بین المللی آی.سی.سی شده است که محکمه مذکور عاملین جنایات جنگی و جنایات ضد بشری را مورد پیگرد و جزا قرار می دهد. مطابق قوانین این محکمه در صورت تقاضای دولت افغانستان مرتکبین جرایم مربوط به نسل کشی که جنایت علیه بشریت خوانده می شود اگر هم قبل از 2003 میلادی صورت گرفته باشد از طرف این محکمه بین المللی مورد مجازات قرار داده میشود.
تاریخ های دقیق این قتل عامها طبق اسناد معتبر و نشر شده به قرار زیر است:
1-قتل عام مردم هزاره ها در محله افشار شهر کابل در تاریخ 22/11/1371 مطابق با 11 فوریه 1993 میلادی
2_قتل عام مردم هزاره ها درغرب کابل به تاریخ 22/12/1373 مطابق با 13 مارچ 1995 میلادی
3_ قتل عام مردم هزاره هادر روستای قزل آباد در حومه شهر مزار شریف مورخ 2/7/1376 مطابق با 24 سپتامبر1997 میلادی
4- قتل عام مردم هزاره ها در شهر مزار شریف به تاریخ 17/5/1377 مطابق با 8 اوت1998 میلادی
5- قتل عام مردم هزاره ها در شهر یکاولنگ به تاریخ 3/11/1379 مطابق با 22 ژانویه 2001 میلادی
درباره این پنج قتل عام و فاجعه انسانی اسناد و گزارشهای کاملا معتبر و تحقیقی از طرف مجامع و سازمانهای بین المللی بارها اعلام شده و هشدارهای جدی به اطراف جنگ در افغانستان داده شده اند که از جمله این پنج مواد مخصوصا به عنوان جنایات جنگی و نقض بی سابقه حقوق بشر شمرده شده است و بارها مورد تقبح مجامع بین المل قرار گرفته است .
مورد چهارم که قتل عام هزاره ها در شهر مزار شریف در سال 1377 و1998 میلادی اتفاق افتاد از ناحیه گزارشگران و حقوق دانان سازمان عفو بین الملل عنوانهای بی سابقه ترین نقض حقوق بش،کشتار دیوانه وار ،نسل کشی تمام عیار، و تصفیه قومی را به خود اختصاص داد ولی مورد توجه رسانه های خبری جهان در حد مناسب و لازم قرارنگرفت.
به هر حال یک فاجعه انسانی و قتل عام دیوانه وار به قول ویلیام مالی خبرنگار روزنامه گاردین با معیارهای افغانستان نیز از لحاظ میزانن قساوت تکان دهنده بود به سادگی بدون انکه روحی را جریح دار کند خواسته یا ناخواسته کتمان خبری شد.
قبل از حمله به مزار، طبق گزارش پشتون های بلخ وابسته به حزب اسلامی تغییر موضع داده و به طالبان اجازه ورود به شهر را دادند.
طالبان وارد مزار نشدند تا اینکه نیروهای حزب اسلامی خطوط اول جبهه قرار گاه وحدت را احاطه کردند که اصولاً تشکیل شده بود از جنگجویان بامیان در قلعه زینی تخت پل که یک منطقه وسیع محصور شده در شمال شرق مزار در جاده شهر بلخ بود. نیروهای حزب اسلامی به تعداد 1500 تا 3000 جنگجوی وحدت را به دام انداخته که بعداً با پیشروی طالبان به محاصره افتاده و نتوانستند بگریزند. بیشتر مبارزان وحدت در قلعه زینی درهمان محل کشته شدند. حدود 700 تن توانستند از کمین فرار کرده و به سمت حیرتان حرکت کنند اما چون پیاده بودند، بیشترشان توسط نیروهای طالب که در بیابان با موترهای پیکاب عبور می کردند، کشته شدند. غیر ممکن است که تعداد کشته شده ها در جنگ و تعداد دستگیر شده هایی که بعداً توسط نیروهای طالب به قتل رسیده، گفته شود.
طبق گفته یک شاهد، نیروهای طالبان به دامنه های غربی مزار شریف در ساعت 9:30 صبح به تاریخ 8 آگست وارد شدند. باشندگان گزارش داده اند که از اوایل صبح از سمت غرب صدای فیر را می شنیده اند. تعدادی بیان داشتند که آنها تصور می کردند که جنگ بین احزاب مختلف جبهه متحد در گرفته و نمی دانستند که طالبان به شهر رسیده اند تا اینکه آنها مشخصاتش که عبارت بود از لنگی های سیاه و بیرق های سفید را دیدند. همچنین شاهدان گزارش داده اند که در تاریخ 5 یا 6 آگست دفاتر جمعیت توسط لشکریان خودشان غارت شد که مشتاق بودند هر چیز باارزش را قبل از اینکه دیگران بگیرند، خود بردارند. تعدادی از خانواده های هزاره چندین روز قبل از حمله طالبان شروع به ترک شهر نمودند و طبق گزارش مبارزان وحدت 76 مرد پشتون از چهارک را توقیف کردند که این افراد با پیشروی نیروهای طالبان آزاد شدند.
چون طالبان با پشتون های بلخ که نسبت به منطقه آگاهی داشتند همراه بودند، طالبان توانستند که تاسیسات مهم را در محدوده شهر بسیار سریع شناسایی و تسخیر کنند. یک قطعه که طبق گزارش شامل اعضای پاکستانی از یک سازمان سنی رادیکال بنام سپاه صحابه بودند، وارد کنسولگری ایران در مزار شده و هشت دیپلمات و افسر اطلاعاتی و یک ژورنالیست را به قتل رساندند. نظامیان وحدت داخل مزار از یک مسیر شهر را ترک کردند در حالیکه به طور وحشیانه به نیروهای طالبان در حال پیشروی و هر چیز دیگر "برای اینکه از احزاب دیگر می ترسیدند" در مزار فیر کردند. نیروهای طالبان آنان را تعقیب کرده و طبق گفته یک شاهد به هر چیزی که حرکت می کرد، فیر می کردند. قوماندان وحدت، محمد محقق و دیگر رهبران بلند پایه با هلیکوپتر منطقه را تخلیه کرده بودند.
طبق گزارش دیده بان حقوق بشر، در اولین ساعات به دست گرفتن کنترل شهر، نیروهای طالبان شمار نامعلومی از غیر نظامیان را در حملات نا مشخص به قتل رساندند. آنها به غیر نظامیان و افراد مشکوک نظامی در مناطق مسکونی، خیابان های شهر و بازارها فیر نمودند. شاهدان از آن به عنوان کشتار دیوانگی یاد کرده اند.
هزاران مرد از اقوام مختلف اولاً در زندان پرازدحام شهر توقیف شده و بعداً به دیگر شهرها به شمول شیبرغان، هرات و قندهار انتقال یافته است. طبق گزارش بیشتر زندانیان در کانتینرهای موترهای باربری بزرگ انتقال یافته اند که گنجایش 100 تا 150 نفر در شرایط بد انسانی را داشته که زندگیشان به مخاطره جدی قرار داشت. در دو نمونه مشهور، وقتی که موتر به شیبرغان رسید که حدود 130 کیلومتر در غرب مزار قرار دارد،تقریباً تمام مردان داخل کانتینر فلزی از شدت گرمای زیاد و خفگی مرده بودند. به مانند قضیه زندانیان طالب دستگیر شده در سال 1997 – و طبق گفته ملا نیازی به انتقام آن کشتار- ازدحام کردن عمدی این افراد در موتر اشاره به غفلت محض ندارد بلکه تمایل آنها به شکنجه و کشتن توقیف شدگان را نشان می دهد.
