عکس/ تازیانه ، قلاف شمشیر ، قباله فدک و چادر خاکی

صدای گریه می آید

صدای آه می آید

صدای سیلی ِ بر گوش ،

صدای خش خش آتش به روی درب می آید

صدای ناله یاس از ورای درب می آید .

جسارت کرده دیوی رو سیه یاس بهاری را .
چرا مردم به یاری بر نمي خيزند ؟

چرا این رو سیاهان را کسی مجرم نمی داند ؟

مگر جرم گل یاسم به جز خوبی و احسان بود ؟

مگر جرم است ، دفاع از حرمت فرمان حق اینجا ؟

گل باغ رسول الله ،

گل یاس ،

حضرت زهرا (س) ،

همان صدیقه ی کبری ،

همان بانوی بی همتا که دارد عصمت کبری ،



شهید راه حق گشت و گذشت از جان ،

نمود افشا ، تمام مکر ابلیس سیه رو را ،

امام خویش را تا پای جان یاری نمود و یاور او شد ،

امام خویش ننهاده او تنها ،

مسلمانان ...

مسلمانان ،

برای شادی صدیقه کبری ،

کمی هم فکر مولای زمان خویش باشید ،

امام خویش را یاری نمایید ،

مبادا یار را تنها گذارید!


مسلمانان ...

چنان غمینم و نالان ز شکوه های دلم

که سینه میتپد از ضربه ضربه های دلم

غم درون دلم میکشد مرا امشب

ز درد میشکند ذره ذره های دلم

منی که از کرم اوست هستی و بودم

ز خاک پای عزیزش سرشته آب و گلم

به روی چهره نشانی ز شرم دارم باز

که از وجود سیاهم به پیش مه خجلم

بیا دمی به برم ای تمام تاب و تبم

چراغ راه من ای ماه فاطمی نسبم

شبم سیاه و دلم هم سیاهتر ز شبم

بیا فروغ دل تیره و فروز شبم

بیا دمی به کنارم همیشه دلدارم

که من ز هجر تو هر شب به دیده میبارم

از آن زمان که شنیدم به بی کسان یاری

ز هرچه یاور و همدم به جز تو بیزارم

خدا نیاورد آن دم که بی تو سر گردد

بدون فکر و خیالت شبی سحر گردد

خدا کند که به راه تو ای ادامه ی حق

فدا وجود من و هست و بود من گردد

دلم ز داغ مادر پهلو شکسته ات خون شد

جنون برای قلوب شکسته قانون شد

ز غافلی به ره عاقلان گذر میکرد

ولی به لطف رقیه اسیر و مجنون شد

ز کوچه های مدینه خروش می آید

صدای یاس شکسته به گوش می آید

میان میخ و در و شعله میرود از هوش

علی صدا که میزندش به هوش می آید

هنوز شعله ی آتش ز کینه ها برپاست

ز جور دشمن دیرینه مرتضی تنهاست

خداکند که ببینم به چشم وقتی که

زمان انتقام گرفتن ز قاتل زهراست...