به گزارش «شیعه نیوز»، وقتی میان سیل خروشان جمعیت در بین‌الحرمین قرار می‌گیری انگار دیگر این پاها نیستند که انسان را به مقصد می‌رسانند؛ بلکه دل‌ها روح را روانه جایی می‌کند که میلیون‌ها نفر با هر مشقتی تلاش می‌کنند به آنجا بیایند.
کربلا امروز محل قرار همه عشاق امام حسین(ع) است که از شهرها و کشورهای مختلف، خود را برای زیارت اربعین به عراق رسانده‌اند.
کسی نمی‌تواند متوجه شود اینجا چه می‌گذرد
زائری به نام سیدحسینی که از شهر یزد آمده، با بیان اینکه نوبت چهارمی است که برای شرکت در این مراسم عازم کربلا شده، می‌گوید: امسال امکانات خیلی بود، اما لب مرز به این طرف امکانات کمی با مشکل مواجه شد. با همه سختی‌ها دوست دارم هر سال به این سفر بیایم؛ چرا که دستاورد‌های معنوی زیادی برایم داشته و با همه کسانی که مواجه می‌شوم، می‌گویم حتما یکبار هم شده در این پیاده روی شرکت کنید.
وی ادامه می‌دهد: شنیده‌ام مرزها برای مدتی بسته شد و زوار پشت مرز ماندند. از صمیم قلب دعا کردم آنها هم بتوانند به راحتی بیایند. چرا که حالشان را می‌فهمم. من هم تا روز آخر پاسپورتم حاضر نشده بود، اما خدا را شکر گویا طلبیده شده بودم. خیلی از دوستانم تا لحظه آخر هم برای آمدن تلاش کردند، اما نتوانستند به این سفر بیایند.
این زائر اربعینی می‌افزاید: بین الحرمین بهترین جای دنیاست و حال و هوایش اصلا توصیف نمی‌شود. کسی نمی‌تواند متوجه شود اینجا چه می‌گذرد؛ مگر اینکه در این سفر حاضر شود.
وی می‌گوید: به این علت که به خاطر شیوع کرونا بسیاری نتوانسته بودند چند سال به پیاده‌روی بروند، امسال خیلی شلوغ است اما با همه سختی‌هایش می‌گویم: حسین(ع) جان دوستت دارم و آقا ابوالفضل(ع) چاکرتم!
به آقا می‌گویم دلم برایتان تنگ می‌شود دوباره مرا بطلبید
زائر دیگری که خود را از مشهد به پیاده روی اربعین رسانده، همانطور که اشک از چشمانش جاری است، می‌گوید: سه ماه پیش با خانواده به کربلا مشرف شدیم و همانجا تصمیم گرفتیم برای پیاده روی اربعین هم بیاییم. این اولین بار است که در این مراسم شرکت می‌کنم. فکر می‌کردم خلوت‌تر باشد، اما خیلی شلوغ است، با این حال اصلا نه خودم نه سه فرزندم و همسرم هیچ اذیتی نشدیم.
او با اشاره به برخی سختی‌های این سفر ادامه می‌دهد: ظهرها هوا گرم است و پیدا کردن موکب برای استراحت به خاطر جمعیت بالا، کمی مشکل است؛ اما به همه می‌گویم این مشکلات در برابر صفایی که در این سفر هست، اصلا قابل قیاس نیست. امیدوارم هر کسی دلش می‌خواهد قسمتش شود.
وی از وداع با حرم امام حسین(ع) اینگونه می‌افزاید: به آقا می‌گویم دلم برایتان تنگ می‌شود دوباره مرا بطلبید.
احساسی که با اشک همراه می‌شود
زائر دیگری که اشک امانش نمی‌دهد، می‌گوید: اینجا حالم خیلی خوب است، دلم می‌خواهد دوباره بیایم. وقتی حرم حضرت امام حسین(ع) را دیدم ... ببخشید بغض اجازه حرف زدن به من نمی‌دهد.
بهتر است کمتر اینجا باشیم تا بقیه هم بیایند
یک زائر یزدی که حدود ۶ روز است به کربلا آمده، می‌گوید: سختی سفر زیاد است، اما واقعا می‌ارزد. البته خیلی‌ها هم به ما می‌گویند بهتر است زمان کمتری اینجا باشیم تا این سیل مشتاق جمعیت هم بتواند در پیاده روی حاضر شوند. حرف درستی است، اما می‌خواستیم فقط شب جمعه را درک کنیم و بعد برگردیم.
سختی زیاد است اما به یک سلام کردن می‌ارزد
یک زائر اصفهانی در جملاتی کوتاه سعی می‌کند اشتیاق خود را از این سفر اینگونه توصیف کند: گرما و سختی در این مسیر زیاد است، اما به یک سلام کردن می‌ارزد. من در این راه نایب الزیاره همه کسانی هستم که به علت داشتن فرزند کوچک یا بیماری نتوانستند مشرف شوند.
اولین بار که چشمم به ضریح افتاد از خود بی‌خود شدم
زائر دیگری که خود را از خوزستان رسانده می‌گوید: مرز شلمچه بسیار شلوغ بود و ما به سختی رد شدیم. از ۸ شب تا ۷ صبح پشت مرز بودیم و از مرز هم که رد شدیم به خاطر نبود ماشین به سختی خود را به مسیر پیاده روی رساندیم. اما با همه این‌ها حال عجیبی دارم که قابل وصف نیست. من دوست ندارم از اینجا بروم. اولین بار که چشمم به ضریح افتاد از خود بی‌خود شدم.
اگر دوست دارید خلاصه‌ای از گفته‌های زائران ایرانی را تماشا کنید، فیلم زیر برای شما آماده شده است:
پایان پیام
