به گزارش «شیعه نیوز»، ایالات متحده اخیراً یک مورد آبله میمون را در ماساچوست و یک مورد مشکوک را در نیویورک ثبت کرده است. این بیماری نادر معمولاً در آفریقای مرکزی و غربی دیده می‌شود. اخیراً تعداد کمی از موارد تأییدشده یا مشکوک در انگلیس، پرتغال، اسپانیا، ایتالیا و سوئد نیز گزارش شده است. افزایش ناگهانی موارد آبله میمون در کشورهای مختلف موجب نگرانی کارشناسان بهداشت عمومی شده است.
دبلیو ریموین، استاد همه‌گیرشناسی دانشکده بهداشت عمومی فیلدینگ دانشگاه کالیفرنیا به روزنامه‌ی یواس‌ای تودی گفت: «آبله میمون معمولاً در سطح جهانی اتفاق نمی‌افتد»؛ ریموین که آبله میمون و سایر بیماری‌های عفونی را در آفریقای مرکزی مطالعه کرده است، گفت وقوع چنین شیوع‌هایی نادر و غیرعادی است. آرون گلات، از اعضای انجمن بیماری‌های عفونی آمریکا نیز گفت، اگرچه بیشتر مردم از این ویروس بهبود پیدا می‌کنند، می‌تواند خطرناک و کشنده باشد. با این‌حال، در مناطق دارای مراقبت‌های پزشکی باکیفیت، میزان مرگ‌و‌میر بسیار کمتر از یک درصد موارد است. آنچه باید درمورد این بیماری بدانید، در ادامه آمده است.
* آبله میمون چیست؟
آبله میمون بیماری نادری است که ویروس عامل آن به همان خانواده‌ای از ویروس‌ها تعلق دارد که آبله (smallpox) در آن وجود دارد. این خانواده شامل ویروس‌های آبله گاوی، آبله شتر، آبله اسب و موارد دیگر نیز می‌شود. طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا، ویروس مذکور برای اولین‌بار در سال ۱۹۵۸ در میمون‌هایی شناسایی شد که با اهداف پژوهشی نگه‌داری می‌شدند. اولین مورد انسانی ویروس آبله میمون در سال ۱۹۷۰ در جمهوری دموکراتیک کنگو شناسایی شد. بیشتر عفونت‌های آبله میمون امروزه همچنان در همان منطقه اتفاق می‌افتد؛ اما این بیماری در چندین کشور دیگر در آفریقای مرکزی و غربی نیز گزارش شده است.
* شناسایی آبله میمون در حداقل 7 کشور
تا کنون آبله میمون در چندین کشور خارج از آفریقا شامل انگلیس، ایالات متحده، سنگاپور، پرتغال، اسپانیا، ایتالیا، سوئد و نیز در رژیم صهیونیستی که همگی با نیجریه و غنا ارتباط داشتند، شناسایی شده است؛ عفونت‌ها در مرکز و غرب آفریقا شایع‌تر است، جایی که می‌تواند در اثر تماس مستقیم با حیوانات آلوده ایجاد شود. آبله میمون می‌تواند از هر ۱۰ نفری که به آن مبتلا می‌شوند، یک نفر را بکشد اما شیوع آن در سطح جهانی خفیف‌تر است و میزان مرگ و میر آن حدود یک در ۱۰۰ است و تقریباً مشابه اولین سویه کووید است که از ووهان بیرون آمد، با این حال واکسن‌ها و ایمنی طبیعی از آن زمان تاکنون کرونا را بسیار ضعیف‌تر کرده است. شباهت آبله میمون به آبله به این معنی است که تزریق واکسن و داروهای ضد آن ویروس نیز بر کنترل آن موثر است.
* آیا درمانی وجود دارد؟
از آنجایی که آبله میمون ارتباط نزدیکی با ویروسی دارد که باعث آبله می شود، تزریق همان واکسنی که برای آبله کاربرد دارد، می‌تواند افراد را از ابتلا به آبله میمون نیز محافظت کند. بررسی‌ها نشان داد که این واکسن حدود 85 درصد در پیشگیری از عفونت آبله میمون موثر است. برای درمان موارد شدید نیز می‌توان از داروهای ضد ویروسی استفاده کرد.
* نحوه سرایت بیماری آبله میمون
آبله میمون می‌تواند زمانی که فردی در تماس نزدیک با فرد آلوده باشد سرایت کند. این ویروس می‌تواند از طریق پوست زخم شده، دستگاه تنفسی یا از طریق چشم، بینی یا دهان نیز وارد بدن شود. اعتقاد بر این است که برخی از موارد ویروس را از طریق رابطه جنسی گرفته‌اند که کارشناسان بهداشت آن را «عجیب» توصیف کرده‌اند. تصور می‌شد که آبله میمون از طریق رابطه جنسی گسترش نمی‌یابد، بلکه از طریق تماس نزدیک با ضایعات یا قطرات تنفسی گسترش می‌یابد. با این حال، تنها به این دلیل که می تواند در طول رابطه جنسی پخش شود به این معنی نیست که راه اصلی انتقال ویروس است و همچنین آن را به یک بیماری مقاربتی تبدیل نمی‌کند.
* علائم آبله میمون چیست؟
به‌گفته مرکز کنترل و پیشگیری بیماری، آبله میمون معمولاً با علائم شبیه علائم آنفلوانزا و تورم غدد لنفاوی شروع می‌شود. علائم آبله میمون معمولاً مشابه اما خفیف‌تر از علائم آبله است. علائم اولیه شامل تب، درد عضلانی، لرز و خستگی است. در موارد شدیدتر بثورات پوستی نیز اغلب روی صورت و اندام تناسلی دیده می‌شود که شبیه بثوراتی است که در آبله مرغان و آبله مشاهده می‌شود. ضایعات دردناک و خارش‌دار می‌توانند در سراسر بدن ظاهر شود و درنهایت دلمه ببندند و بیفتند. افراد مبتلا به آبله میمون معمولاً ۷ تا ۱۴ روز پس از عفونت علائم را نشان می‌دهند. این بیماری معمولاً چند هفته طول می‌کشد.
انتهای پیام
