به گزارش «شیعه نیوز»، رفتارهای خشونت آمیز شوهران، عدم همکاری در خانواده، ناتوانی در گذراندن وقت کافی با هم، مسائل مربوط به فرزندان و سایرخانواده ها، عدم ارتباط موثر و همچنین مشکلات مالی میتواند پیش بینی کننده دلزدگی زناشویی زوجین باشد همچنین سبکهای دلبستگی در بروز تعارضات و دلزدگی زناشویی موثر است.
خانواده به عنوان یک واحد اجتماعی کوچک، از مهمترین نهادهای جامعه به شمار میآید. در واقع هر خانواده باید به عنوان یک آجر از دیوارهای یک جامعه و مرکز اصلی حفظ و نگهداری سنتها و آداب و رسوم و همچنین ارزشهای مورد احترام و گرانبها، یک نهاد نیرومند برای روابط اجتماعی پایدار در میان بستگان، منشاء بیان و تجلی هیجانها، کانون صمیمی ترین روابط در میان افراد و پرورش فکر، ذهن، اخلاق و ارتقاء روح در نظر گرفته شود.
خانواده مهمترین واحد جامعه است. ازدواج به این دلیل که ساختار اولیه را برای ایجاد یک رابطه خانوادگی و پرورش نسل آینده فراهم میکند، به عنوان مهمترین و اساسیترین رابطه انسانی توصیف شده است. شواهد نشان میدهند بیش از 90 درصد از جمعیت جهان حداقل یکبار ازدواج خواهند کرد.
درحالیکه ازدواج یک رابطه بسیار مطلوب به نظر میرسد، آمارها نشان میدهد که رضایت زناشویی امری نیست که به راحتی قابل دستیابی باشد. بنابراین میزان رضایت زناشویی از عوامل مهمی است که به طور کلی خانواده را تحت تأثیر قرار میدهد.
ازدواج، که اساس تشکیل یک خانواده به شمار میآید، یکی از مهمترین روابط میان فردی در زندگی انسان محسوب میشود سازگاری زناشویی میتواند سازگاری زوجین با زندگی روزمره و تغییر شرایط زندگی و تغییر مناسب این شرایط در دوره زمانی خاصی محسوب شود برخی دیگر از صاحب نظران سازگاری زناشویی را رابطه زناشویی تعریف میکند که در آن شرکا میتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و تعارضی در زمینه های مهم ازدواج به چشم نمیخورد و یا اگر تعارضی پیش آید، به گونه ای حل میشود که رضایت را برای هر دو زوج در پی خواهد داشت.
تعارض های زناشویی نیز به عنوان شاخصي در تقابل با سازگاري زناشويي در نظر گرفته میشود. با افزایش تعارض در روابط زوجین، ناسازگاری افزایش یافته و نارضایتی بیشتری حاصل میشود.
تعارضهای زناشویی تأثيرات زيانباری بر سلامت جسمانی و روانشناختی و خانواده دارد. تعارضهای زناشویی با بهزیستی روانشناختی پایین، سبکهای دلبستگی ناایمن، اختلالهای روانپزشکی، افسردگی، اختلالهای اضطرابی، اختلالهای عملکرد جنسی و مشکلات سلامت جسمانی نظیر فشارخون، درد مزمن و بیماریهای ایسکمی قلب به طور مثبت همبسته اند.
يكي از نزديكترين روابط بين فردي، پس از ازدواج و رابطه زناشوئي، شكل ميگيرد با توجه به تأثیر به سزای سبک های دلبستگی هر یک از زوجین بر روابط زناشویی و متعاقباً تعارض های زناشویی و از سویی رابطه تعارض های زناشویی شاید بتوان گفت که هر یک از سبک های دلبستگی پیش بینی کننده دلزدگی زناشویی نیز هستند.
اما براستی سبک های دلبستگی و تعارض زناشویی پیش بینی کننده دلزدگی زناشویی هستند؟
دو عامل برای پریشانی و آشفتگی در روابط زناشویی شناسایی شده است:
تعارض های زناشویی آشکار یا عدم توافق و دلسردي و بیتفاوتی یا به عبارتی دلزدگی دانشمندی به نام کایزر دلزدگی زناشویی را فقدان تدریجی دلبستگی عاطفی تعریف کرد که شامل کاهش توجه به همسر، بیگانگی عاطفی و افزایش احساس دلسردي و بیتفاوتی نسبت به همسر است
این شامل سه مرحله میشود:
1) سرخوردگی و ناامیدي: ویژگی بارز این مرحله سرخوردگی از روابط زناشویی است. در این مرحله، فرد دلزده سرخوردگی نسبت به همسرش را در سکوت کامل، نشخوار فکري میکند؛
2) خشم و تنفر: روشنترین احساس در این مرحله، احساس تنفر است که به نظر میرسد ناشی از عود رفتارهاي منفی و آسیب رسان زن و شوهر باشد. چرا که چشم پوشی از خطاهاي همسر، که در مرحله اول کار آسانی بود، در این مرحله به سختی ممکن میشود؛
3) دلسردي و بی تفاوتی: فاصله گیري عاطفی و جسمی، مشخصه آخرین مرحله از فرایند دلزدگی است.
برخلاف مرحله قبل، خشم و نفرت تا حدي کاهش مییابد و سردي عاطفی به طور معناداری افزایش پیدا میکند.
همچنین رفتارهاي ترمیمی مراحل قبل به علت مقصر دانستن همسر در ایجاد مشکلات، در این مرحله صورت نمیپذیرد. دلزدگی در یک رابطه زوجی به معنای نگرش منفی و غیر لذت بخشی است که زن و شوهر از جنبه های مختلف روابط زناشویی خود دارند.
تعارض هاي مکرر زناشویی بروز دلزدگی زناشویی را نیز تسهیل میکند. دلزدگی زناشویی پدیده پیچیده اي است که ضمن درگیر کردن بسیاري از زوجها، از عوامل بسیاري از جمله تعارض زناشویی تأثیر میپذیرد.
همچنین یافته های مطالعات نشان می دهد سبک های دلبستگی هر یک از زوجین افراد و روابط، رضایت و و سازگاری زناشویی آن ها را تحت تأثیر قرار می دهد و تعارض های زناشویی را منجر می شود از عوامل مهمی که در سالهای اخیر به آن توجه شده است و بر زندگی زناشویی زوجین تأثیر به سزایی دارد، تجارب اولیه فرد با والدین و یا نوع رابطه هیجانی فرد با والدین خود در دوران کودکی است تجارب افراد در روابط اولیه والد- فرزند میتواند روابط عاشقانه آنها در بزرگسالی را شکل دهد.
انتهای پیام
منبع: میگنا
