به گزارش «شیعه نیوز»، شکردخت جعفری به عنوان نماد زنان تحصیلکرده افغانستان اکنون دومین اختراع جهانی خود را در اتحادیه اروپا ثبت می کند.
او نه تنها از ولایت محروم و فقیر دایکندی نمایندگی می‌کند؛ بلکه در عین حال می تواند الهام بخش همه زنان و دخترانی باشد که امروز در زیر سلطه طالبان از تحصیل و کار در ادارات دولتی محروم شده اند و مکاتب دخترانه به روی آنها بسته است.
شکردخت جعفری؛ مخترع افغان در بریتانیا می‌گوید دومین اختراع خود را به عنوان اندازه گیری سه بعدی دوز اشعه برای درمان سرطان در “اتحادیه اروپا” به ثبت رسانده است.
او به بی‌بی‌سی گفت که این اختراع سیستم سه بعدی دوزسنجی است که در داخل بدن بیمار سرطانی قرار داده می‌شود، وقتی بیمار تحت درمان رادیوتراپی قرار می‌گیرد، مقدار دقیق تشعشع دریافتی بدن بیمار را ثبت می‌کند و پزشکان معالج با خوانش آن، سنجش میزان اشعه دریافتی بدن بیمار را در می‌یابند.
او دو سال پیش نیز اختراع دستگاه “دوزسنج” ثبت تششعات پرتو درمانی سرطان را در بریتانیا ثبت کرده بود.
این مخترع می‌گوید گام بعدی، تولید صنعتی و عرضه به بازار است.
خانم جعفری متولد ولسوالی سنگ‌تخت ولایت دایکندی در مرکز افغانستان است.
دایکندی ولایتی کوهستانی، محروم و صعب العبور در منطقه مرکزی افغانستان است؛ جایی که از عصر عبدالرحمان ستمگر تاکنون همواره مورد ظلم و ستم و سرکوب دستگاه‌های حاکم بوده است.
ساکنان این منطقه را هزاره های شیعه تشکیل می دهند؛ آنهایی که همیشه مغضوب حاکمان فاشیست کابل بوده و در دوره های مختلف آماج بی رحمانه ترین رژیم های سرکوب و ستم قرار داشته اند؛ از کوچ اجباری و کوچی گری تا قتل عام، از محرومیت عمدی از بودجه انکشافی تا غصب و غارت املاک و دارایی ها، از بی بهره بودن از توسعه و رفاه تا سهمیه بندی کانکور و…
در تمام دوران تاریخ معاصر افغانستان شاید بزرگترین سهمی که به ولایت دایکندی از حاکمیت قدرت داده شد پست معاونت دومی سرور دانش بود؛ پستی که حتی به اندازه یک مامور دون پایه هم قدرت و صلاحیت نداشت.
با اینهمه، شکردخت جعفری به عنوان نماد زنان تحصیلکرده افغانستان اکنون دومین اختراع جهانی خود را در اتحادیه اروپا ثبت می کند. او نه تنها از ولایت محروم و فقیر دایکندی نمایندگی می‌کند؛ بلکه در عین حال می تواند الهام بخش همه زنان و دخترانی باشد که امروز در زیر سلطه طالبان از تحصیل و کار در ادارات دولتی محروم شده اند و مکاتب دخترانه به روی آنها بسته است.
ظهور پدیده هایی مانند دانشمند جوان، شکردخت جعفری هنوز هم امید دختران افغان برای ادامه تحصیل و مبارزه با سرکوب و ستم را زنده نگه می‌دارد. آنها به مبارزات مدنی خود برای استیفای حقوق مشروع و انسانی شان ادامه می دهند تا راه شکردخت جعفری را بروند؛ راهی که سرانجام آن موفقیت و افتخار و غرور و شکوه برای زنان افغان و همه زنان محروم از حقوق انسانی خود در سراسر جهان خواهد بود.
شکردخت جعفری و اختراع افتخارآفرین او در عین حال پاسخی عملی به اظهارات توهین آمیز و موضع سخیف عمران خان؛ نخست وزیر پشتون تبار پاکستان است. عمران خان، جلوگیری طالبان از تحصیل دختران و سیاست‌های زن ستیزانه آن گروه را به سنت فرهنگی افغان ها نسبت داده و مدعی شده که اغلب مردم افغانستان با تحصیل دختران مخالف اند و جهان باید این حساسیت‌ها را درک کند.
با این حال، اختراع شکوهمند شکردخت جعفری که می‌تواند انقلابی بزرگ در زمینه درمان سرطان ایجاد کند و به نجات جان هزاران انسان منجر شود، نشان داد که زنان افغانستان نه تنها تحصیل می‌کنند؛ بلکه از رهگذر تحصیل، افتخارات شکوهمند می آفرینند و زمینه ساز وقوع انقلاب های بزرگ در دانش پزشکی و سایر زمینه های علمی می شوند.
این رویداد در عین حال پیامی صریح و روشن به طالبان است؛ اینکه سیاست های مخالف کار زنان و تحصیل دختران هرگز به موفقیت نمی‌رسد. زنان افغانستان راه خود را به سوی قله های ترقی و تعالی علمی باز می کند و علیرغم محدودیت های سنگین، محرومیت های عمدی و اعمال سختگیرانه ترین رژیم های تبعیض و تعصب، استعدادهای خدادادی خود را شکوفا می کنند و موجب افتخار و شکوه مردم افغانستان و جامعه بشری می شوند.
ظهور دانشمند جوانی به نام شکردخت جعفری می تواند به مثابه رخدادی در تاریخ معاصر افغانستان محسوب شود؛ تاریخی مشحون از سرکوب و ستم و تبعیض و تعصب، محرومیت و مظلومیت، جنگ و جنون و آوارگی ویرانی، قتل عام و غصب و غارت و کوچ اجباری و کوچی گری، و تلاش برای تغییر بافت اجتماعی و قومی مناطق مختلف کشور، تقلای مذبوحانه برای تحمیل سنت ها و باورهای نادرست یک قبیله بر همه اقوام و اقشار، ایجاد زندان های برساخته جغرافیایی و انحصار بی رحمانه قدرت به منظور محروم کردن دیگر اقشار و اقوام از حقوق اجتماعی و عدالت سیاسی برای تعیین سرنوشت خویش.
این رویکردها علیرغم بازگشت دوباره طالبان به قدرت عملاً به بن بست رسیده و با توجه به ثبت اختراعات دانشمندانی مانند شکردخت جعفری، بازنده بزرگ این بازی یکجانبه، سرکوبگران و ستم پیشگان و شاهان و سلاطین استبدادپیشه و دیکتاتور، فاشیست ها و زن ستیزان دگم اندیش و بقایای سلطان ستمگری عبدالرحمان خان خواهند بود.
اکنون زمان آن فرارسیده است که همه مردم افغانستان اعم از زنان و مردان به عنوان «انسان» به رسمیت شناخته شوند و از حقوق اساسی و انسانی خود در همه زمینه ها به ویژه کار و تحصیل، امنیت و مشارکت در قدرت و تعیین سرنوشت سیاسی و اجتماعی شان بهره مند گردند؛ زیرا ده ها سال جنگ جنون آمیز نتیجه ای جز ویرانی، عقب‌ماندگی، آوارگی، فقر و بحران اقتصادی، ظهور جریان‌های خون آشام تروریستی دخالت مستمر قدرت های استعماری بیگانه، نقض آشکار حاکمیت ملی کشور توسط همسایگان توسعه طلب و فقدان یک حکومت ملی مشروع، مقتدر و مبتنی بر اراده واقعی مردم افغانستان و اغلب دست نشانده قدرت های خارجی نبوده است.
اقوام محروم و تحت ستم در افغانستان و زنان مظلوم این سرزمین را نمی توان با قتل عام، سرکوب، کوچی گری، کوچ جباری، محرومیت از تحصیل، ایجاد کله منارها و تلاش مذبوحانه برای تغییر بافت جمعیتی مناطق متوقف یا منهدم کرد. آنها حق دارند به عنوان شهروندان این سرزمین از مواهب طبیعی وطن شان بهره مند گردند، در قدرت سیاسی سهیم باشند و در شعاع قانون و عدالت به کار، تحصیل، تدریس و تلاش برای آبادانی کشورشان مشارکت معنی‌دار داشته باشند.
نرگس اعتماد – جمهور
انتهای پیام
