به گزارش «شیعه نیوز»، شیخ محمد متولی شعراوی در یکی از جلسات درسش که فیلم آن در یوتیوب منتشر شده است، ۴ راز را در قرآن با استناد به احادیث امام جعفر صادق(ع) برای برخورداری از صفای باطن و اعتلای روح بیان کرده بود.
این قاری مصری معتقد بود مسلمان باید هنگام قرائت قرآن تصور کند که خداوند سخن می‌گوید و از خداوند می‌شنود و گوینده‌ای به عنوان واسطه وجود ندارد.
شعراوی تأکید می‌کند: شدت صفای باطن امام صادق(ع) را ببینید که چگونه از کلام پروردگارش استقبال می‌کند.
به گفته شعراوی امام صادق(ع) فرمود:
۱ ـ در شگفتم از کسی که ترس بر او غلبه کرده و به ذکر «حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ: تنها خدا ما را کفایت کند و او نیکو وکیل و کارسازی است »(آیه ۱۷۳ آل عمران) پناه نمی‌برد، در صورتی که خداوند به دنبال ذکر یادشده فرموده است: «فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَاتَّبَعُوا رِضْوَانَ اللَّهِ وَاللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِيمٍ: پس با نعمت و بخششى از جانب خدا [از ميدان نبرد] بازگشتند در حالى كه هيچ آسيبى به آنان نرسيده بود و همچنان خشنودى خدا را پيروى كردند و خداوند داراى بخششى عظيم است (۱۷۴ ل عمران).
۲ ـ در شگفتم از کسی که اندوهگین است چگونه به ذکر الهی «لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ: معبودى جز تو نيست منزهى تو، راستى كه من از ستمكاران بودم»(آیه ۸۷ انبیاء) پناه نمی‌برد، در حالی که خداوند به دنبال آن فرموده است: «فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَكَذَلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ: پس ما (دعای یونس را در اثر تمسک به ذکر یاد شده) استجابت کرده و از اندوه نجاتش دادیم و همین گونه مؤمنان را نجات می بخشیم»(۸۸ انبیاء).
۳ ـ در شگفتم از کسی که مورد مکر و حیله واقع شده، چگونه به کلام پروردگار در آیه «وَأُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ: كارم را به خدا مى‌سپارم خداست كه به [حال] بندگان [خود] بيناست» (۴۴ سوره غافر) پناه نمی‌برد، زیرا خداوند به دنبال ذکر فوق فرموده است: فَوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا: پس خداوند (موسی را در اثر ذکر یاد شده) از شر و مکر (فرعونیان) مصون داشت.» (سوره غافر آیه ۴۵)
۴ ـ در شگفتم از کسی که دنیا و زینت آن را می‌خواهد، چگونه به کلام الهی «مَا شَاءَ اللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّه: ماشاء الله نيرويى جز به [قدرت] خدا نيست»(۳۹ کهف) پناه نمی‌برد، زیرا خداوند پس از آن فرموده است: «إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مَالًا وَوَلَدًا، فَعَسَى رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْرًا مِنْ جَنَّتِكَ: اگر تو مرا به مال و فرزند، کمتر از خود می‌دانی پس (بدان که) حتما خداوند مرا بهتر از باغ تو بدهد»(۴۰ سوره کهف).
انتهای پیام
