«شیعه نیوز»: از دیدگاه امام علی (ع) خداوند در این دنیا بهترین لذت های دنیا را در پست ترین چیزهای دنیا قرار داده است به همین خاطر دلیل بر پستی دنیا می باشد.
لذتهای دنیا ۷ قسم است :
خوردنی
آشامیدنی
پوشیدنی
آمیزشی
بهترین مرکب
بوییدنی
شنیدنی
لذیذ ترین خوردنی عسل است که از استفراغ مگسی حاصل میشود.
لذیذ ترین آشامیدنی آب است (که پس از باران در خاک کثیف و نجس روان میشود.)
بهترین پوشیدنی ابریشم است که آب و تف دهان کرمی زشت است.
آمیزش نیز لذتی است از نزدیکی و دخول پستترین و شرمآورترین اجزای بدن انسان در یکدیگر.
بهترین سواری اسب است که بیوفاترین و کشندهترین حیوان آن را برای انسان فراهم میکند.
بهترین بوییدنی مشک آهو است که از خون نجس ناف حیوان حاصل میشود.
شیرین ترین صدای شنیدنی برای بشر، غنا (صدای تنبک است که از روده و محل عبور فضله حیوان درست میشود.) است.
پس ای جابر! بدان در این دنیا بهترین لذتهای دنیا را خدا در پستترین چیزهای دنیا قرار داده است و این دلیل بر پستی دنیا برای بشر کافی است.
بحارالانوار جلد ۱۷
روزی جابر بن عبداللّه انصاری نزد امام علی(ع) آه سردی کشید! امام(ع) فرمود: گویی برای (مشکلی از مشکلات) دنیا بود که اینگونه نفسی عمیق و آهی طولانی کشیدی؟! جابر عرض کرد: آری! امام(ع) فرمود: لذتهای دنیا هفت نوع است. خوردنیها، آشامیدنیها، پوشیدنیها، ازدواج، مرکب سوارى، بوئیدنیها و شنیدنیها.
لذیذترین خوردنیها عسل میباشد که آب دهان زنبور است.[2] و گواراترین مشروبات آب میباشد که فراوان و آزاد در روى زمین جارى است. عالیترین لباسها ابریشم میباشد که آب دهان کرم(ابریشم) است. بهترین(بخش) ازدواج، آمیزش میباشد که داخل نمودن مسیر ادرار در مسیر ادرار دیگری است؛ ... و عالیترین مرکب سوارى، اسب است که میتواند کشنده باشد.[3] بهترین بوئیدنیها مشک است که خون ناف حیوانى است. بهترین شنیدنیها غنا است که آن هم گناه است. پس چیزى که داراى چنین مشخصاتى باشد، عاقل نباید براى آن آه بکشد. جابر گفت: به خدا قسم، بعد از آن دیگر دنیا برای من ارزشى نداشت».[4]