به گزارش «شیعه نیوز»، چهار زن افغان که قانون سرکوب‌گر طالبان را متحمل شده بودند و از زمان اخراج شبه‌نظامیان برای دستاوردهای شکننده مبارزه کرده‌اند، در مذاکرات صلح روبه‌روی این گروه تندرو قرار گرفته‌اند.
حضور آن‌ها بر سر میز مذاکره در افغانستان دارای سلسله مراتب قابل توجه است، اگر چه تعداد آن‌ها با توجه به تیم افغانستان متشکل از ۱۷ مرد دیگر و تیم تماماً مرد طالبان، کم‌تر است.
فائزه کوفی، یکی از مذاکره‌کنندگان پیش از مذاکرات که روز شنبه آغاز شد به خبرگزاری فرانسه گفته بود: "طالبان باید متوجه این باشد که در حال روبه‌رو شدن با افغانستان جدید است که باید یاد بگیرند با آن زندگی کنند".
این سیاست‌مدار و مبارز برجسته حقوق زنان در طول حرفه خود از دو تلاش برای ترور جان سالم به در برده که آخرین آن ماه گذشته در کابل اتفاق افتاد.
"وی پیش از این تیراندازی ناموفق گفته بود: "بودن در چنین نقش مهمی، چیز رایجی در افغانستان نیست، بنابراین تو باید راه خودت را در بین کسانی پیدا کنی که به حضور زنان اعتقادی ندارند.
وی افزود که زمان حکومت طالبان بر افعانستان طی سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱، همسرش زندانی شده و او نیز به خاطر داشتن لاک ناخن، به سنگسار تهدید شده است.
پلیس مذهبی زنانی را که در خیابان چیزی به غیر از برقع پوشیده بودند، جمع می‌کرد و زنان متهم به زنا گاهی بعد از نماز جمعه در استادیوم‌های ورزشی اعدام می‌شدند.
امروز، سیستم سلسله مراتبی سنتی، به عنوان هنجار و زندگی اکثر زنان باقی مانده و در مناطق روستایی از زمان حمله به رهبری آمریکا در ۲۰۰۱ که به سرنگونی طالبان انجامید- که دختران را از مدرسه رفتن و زنان را از سرکار رفتن منع می‌کرد- بهبود کمی پیدا کرده است.
با این حال در کابل و دیگر شهرهای افغانستان، پیشرفت‌هایی حاصل شده است و زنان در سطح متوسطه و عالی تحصیل می‌کنند، در جایگاه‌های منتخب دارای سمت هستند و کسب و کار اداره می‌کنند، با وجود آنکه تعداد آن‌ها به طور نامتناسبی کم است.
کوفی یکی از معدود زنانی است که در سال ۲۰۱۹ مذاکرات غیررسمی با طالبان داشت و با نزاعی که مذاکره‌کنندگان زن با آن روبه‌رو هستند، آشناست.
"فاطیما گیلانی"، متخصص حقوق اسلامی و مذاکره‌کننده، ۶۶ ساله، به خبرگزاری فرانسه گفت که زنان درباره مذاکرات با طالبان، بیمناک هستند.
وی گفت: هر زنی در افغانستان ترس دارد... ما همیشه ترس داریم که هر زمان تغییری در افغانستان در شرف است و هر زمان یک تغییر سیاسی به وقوع بپیوندد، این زنان هستند که آسیب می‌بینند.
این چهره مذاکره‌کننده زن افزود، اما او حمایت مردان تیمش را داراست که دقیقاً به چیزی باور دارند که او باور دارد.
این مذاکرات ابتدا باید بر "ارزش‌های مشترک"، مانند اسلام، و بعد دستیابی به آتش‌بس در درگیری افغانستان که از سال ۲۰۰۱ تاکنون ده‌ها هزار نفر را کشته و میلیون‌ها نفر را آواره کرده، متمرکز شود.
گیلانی گفت: من خیلی دوست دارم شاهد افغانستانی باشم که در آن شما احساس خطر نمی‌کنی... اگر حالا به آن دست پیدا نکنیم، هیچ موقع اتفاق نمی‌افتد.
طالبان فقط اظهارات مبهمی درباره حقوق زنان داشته و گفتند این حقوق از طریق ارزش‌های اسلام، حفظ خواهد شد.
"حبیبه سرابی"، مذاکره‌کننده دیگر که تحت قانون طالبان از کار کردن محروم شده بود و ناچار شد به پاکستان فرار کند تا بتواند تدریس کند، می‌خواهد مطمئن شود که افغانستان یک جمهوری باقی می‌ماند، نه یک امارت تحت کنترل طالبان؛ جایی که قوانین مذهبی بر حقوق مشروع غلبه دارد.
وی روز شنبه به خبرگزاری فرانسه گفت که افتتاحیه مذاکرات، بسیار مثبت بوده است.
زن دیگر در تیم مذاکره "شریفه زورماتی"، مجری سابق و سیاست‌مدار محلی در منطقه شرقی استان "پاکیتا" است.
این تیم پیش‌تر دارای عضو زن پنجمی هم به نام "شهلا فرید"، وکیل و فعال حقوق زنان بود اما دیگر در تیم مذاکره نیست.
