به گزارش «شیعه نیوز»، حلقه نامزدی نمادی از ازدواج محسوب می شود و از نشانه های تعهد زوجین به یکدیگر است. قدمت حلقه ازدواج به زمان های خیلی دور باز می گردد. در مراسم عقد عروس و داماد حلقه را به صورت نمادین بر دست هم می کنند.
حلقه ازدواج، نشانه عشق دو نفر به یکدیگر است و این که در کدام دست پوشیده شود، اهمیت چندانی ندارد اما در بسیاری از کشورها و فرهنگ ها مرسوم است که حلقه ازدواج را بر دست چپ می اندازند اما فلسفه انداختن حلقه ازدواج در دست چپ چیست؟ با این بخش همراه باشید تا با تاریخچه حلقه نامزدی و انداختن آن در دست چپ آشنا شوید.
قدمت حلقه نامزدی
در دوره حضرت موسی حلقهء ازدواج وجود نداشته، اما در دوره های بعد رواج یافته است. انتخاب عروس در میان یهودیان به وسیلهء بزرگ ترها بوده و بعد از پیمان زناشویی آنها هدایایی به عروس می دادند که این هدایا منشا هدیه دادن حلقهء ازدواج هستند. حلقه بخشی از جهیزیه یا شیربهای عروس به شمار می آمده و در بین هدایا وجود داشت.
طبق نظریه ای دیگر تبادل حلقهء ازدواج از مصر باستان و مربوط به 4800 سال پیش است. مصریان باستان نزدیک به 5 هزار سال قبل، در جشن ازدواج خود از حلقه استفاده می کردند. قبل از رواج سکه، مصریان باستان، سکه ای با یک سوراخ که در مرکزش بود و مانند یک حلقه آن را در انگشتان قرار می دادند.جالب است بدانید در آن ایام تنها زنان حلقه ازدواج در دست می کردند.
حکایت دیگری وجود دارد که انسان های اولیه ریسمانی بافته شده از علف، نی یا چرم را بر دست و پای نامزد خود می بستند تا فرار نکنند و زمانی که مطمئن شدند آن دختر با وی می ماند ریسمان پاها را باز می کردند و فقط ریسمان دور دستها را باقی می گذاشتند و پس از اطمینان به تعهد و ماندگاری نامزد خود ریسمان را به دور انگشت او می بستند.
تاریخچه حلقه ازدواج در ایران
حلقه در ایران از زمان ایران باستان و هخامنشیان وجود داشته است و بر طبق تحقیقات همسر پادشاه ایلام حلقه به دست می کرد. خانواده و زندگی زناشویی در زمان ایران باستان امری مقدس بود و زنان ارزش بالایی داشتند. از آن زمان تا کنون حلقه ازدواج نشانه ای از وفاداری و تعهد است.
استفاده مردان از حلقه ازدواج
تا میانه قرن 20 بیشتر زنان بودند که حلقه در دست می کردند زیرا در آن روزها زنان جزیی از املاک و دارایی های همسر بودند. زمانی که زنی حلقه ای در دست داشت نشان این موضوع بود که شوهر دارد و نسبت به شوهر خود وفادار است.
بعد از جنگ جهانی دوم، بسیاری از مردان که مدت زیادی از همسر خود دور بودند، نیز شروع به استفاده از حلقه به عنوان نشانه ای از تاهل خود کردند تا همواره به یاد همسران خود باشند.
جنس و شکل حلقه ازدواج
در دوره های قبل از حلقه ازدواج از جنس آهن و برنج و مس وجود داشت و استفاده می شد که نماد دوام و پایداری پیمان ازدواج و به نشانهء تعهد برای عروس فرستاده می شد.
در یونان مدرن دو حلقه طلایی برای داماد و نقره برای عروس مورد استفاده قرار می گیرد و به نشانهء یگانگی و برابری مبادله می شود. طلا بودن حلقه مردان نشان دهندهء برتری موقعیت آن ها ست.
ایتالیایی ها در قرن های 15 و 16 از حلقه های ازدواج نقره با مینای سیاه استفاده می کردند.
در قرون وسطی اروپاییان قرون وسطی از حلقه های ازدواج الماس استفاده می کردند و قدرت آن را حافظ پیمان ازدواج می دانستند.
دهقانان ایرلندی بدون حلقه ای از جنس طلا ازدواج را مشروع نمی دانستند.
در ایسلند حلقه کم تر ضروری به نظر می رسید و هدایای نامزدی و ازدواج به صورت نقدی دریافت می شد. حلقه هایی که در این کشور وجود داشت حلقهء انگشت نام داشت و از استخوان، سنگ، کهربای سیاه، طلا و نقره ساخته می شد و گاهی آنقدر پهن بود که دست از آن عبور نمی کرد. داماد چهار انگشت و کف دست خود را در مراسم نامزدی از این حلقه عبور می داد و دست عروس را خود می گرفت.
برای ساخت حلقه ها معمولا از سه نوع فلز ( اعم از طلای زرد و طلای سفید و پلاتین ) استفاده می شود. طلای زرد 14 و 18 عیار از گذشته ها سنتی ترین فلز برای ساخت حلقه ها به شمار می رود.
در کلیسای انگلستان حلقه برای ازدواج ضروری بود، اما جنس و سایز آن اهمیتی نداشت.
در دوره های قبل شکل حلقه ازدواج ساده نبوده و اشکال مختلفی مانند کلید برای نشان دادن اقتدار خانگی زن روی آن حک می شد.
چرا حلقه نامزدی را در دست چپ می اندازند؟
بر اساس این اعتقاد قدیمی حلقه را در دست چپ و در انگشت چهارم می اندازند که رگ این انگشت به طور مستقیم به قلب می رسد.رومی ها اولین افرادی بودند که حلقه را در انگشت چهارم دست چپ می انداختند و بر این باور بودند که این رگ عشق دارد ، رگی که به قلب منتهی می شود.
انگشت اول (شست) به نام پدر، انگشت دوم به نام پسر و انگشت سوم به نام روح القدس نام گذاری شده است بنابراین داماد پس از نام بردن این سه انگشت حلقه را به دست عروس می اندازد.
دلیل دیگر انداختن حلقه بر انگشت چهارم دست چپ به این علت است که حلقه باید در انگشت و دستی قرار بگیرد که کمتر از دیگر انگشتان استفاده و کمتر دچار صدمه و آسیب می شود.
در برخی کشورها حلقه را در انگشتان دیگر می اندازند
انگلو نورمان ها حلقه را در دست راست می انداختند اما بعدها به دست چپ تغییر کرد.
برخی زنان کشورهای اروپای قاره ای حلقه نامزدی خود را در دست راست می انداختند اما در نظام های سلطنتی این منطقه اشراف زاده ها حلقه را در دست چپ می انداختند.
در اسکاندیناوی نیز برخی از زنان از سه حلقه یکی برای نامزدی، یکی برای ازدواج و دیگری برای مادری استفاده می کردند.
در برخی از کشورهای آمریکای جنوبی مانند آرژانتین، زن و مرد از حلقه های یکسان نقره استفاده می کنند.
در برزیل، قبل از عروسی و در دوران نامزدی مرد و زن حلقه را بر دست راستشان و بعد از ازدواج حلقه را بر دست چپشان می اندازند.
برخی از حلقه های عروسی زنان در دو قسمت جداگانه دارند که یک قسمت را به عنوان انگشتر نامزدی به دست می اندازند و قسمت دیگر را در مراسم عروسی به دست کرده و دو حلقه مانند یک حلقه به نظر می رسند.
منبع : نمناک
