به گزارش «شیعه نیوز»، محمد سلمانی از شعرهایی که باور مخاطب را ضعیف می‌کنند، می‌گوید و اظهار می‌کند: اغراق‌های برخی شعرها در شأن حضرت علی (علیه السلام) نیست.
این شاعر درباره کیفیت شعر معاصر در موضوع سیره حضرت علی (علیه السلام) اظهار کرد: باید درباره شعرهای آیینی که سروده می‌شود، آسیب‌شناسی انجام شود، چون اغراق‌ها و غلوهایی در بعضی از سروده‌ها دیده می‌شود که اصلا در شأن آن حضرت نیست.
او در ادامه گفت: شاعران باید در شعرهای‌شان خصوصیات آن حضرت را واقعی‌تر و انسانی‌تر بیان کنند تا درس یا آموزه‌ای برای مردم و مخاطبان باشد. اما آسیب‌شناسی شعرهای آیینی در حوصله این فرصت کوتاه نمی‌گنجد و جلسات مستمری را می‌طلبد که کارشناسان بنشینند و این شعرها را بررسی کنند.
سلمانی با بیان اینکه در شعرهای آیینی نسل امروز آسیب‌هایی وجود دارد که در گذشته هم بوده است اظهار کرد: هم در پیشینه ادبی‌مان و هم در میان شعرهایی که توسط نسل امروز سروده می‌شود، شعرهایی که با مضمون حضرت علی (ع) سروده می‌شود، زیاد داریم؛ در میان این‌ها هم گونه‌های خوب وجود دارد و هم گونه‌هایی که اشکالات و ایرادهایی دارند که باید رفع شوند.
او افزود: در شعرها پیش از این هم اغراق و غلو وجود داشته است، اما گاهی در شعرها چیزهایی را به حضرت علی (ع) نسبت می‌دهند که مخاطب را زیر سوال می‌برد، و وقتی مخاطب باهوش و هوشمندی این شعرها را می‌خواند، باورهایش را ضعیف می‌کند.
این شاعر همچنین با اشاره به مشاهدات خود از سروده‌های شاعران در فضای مجازی بیان کرد: شاعران ما در دوره‌ها و مناسبت‌های مختلف در فضای مجازی فعالیت داشته‌اند و برای ماه رمضان هم برنامه‌هایی گذاشته‌اند، مطالعات‌شان را در یک حوزه خاص متمرکز کرده و بیشتر تفحص می‌کنند و مثلا می‌گویند که می‌خواهند کتابی را بخوانند؛ در نتیجه انگیزه سرودن‌شان در این ماه بیشتر می‌شود و هم برای ماه رمضان و هم درباره شهادت حضرت علی (علیه السلام) شعر می‌گویند.
محمد سلمانی در پایان با یادآوری اینکه صدا و سیما باید به شعر درباره حضرت علی (علیه السلام) و شعرهای متناسب در ماه رمضان بیشتر بپردازد، گفت: شاعران با اعتقادات روز مردم حرکت می‌کنند. در یک دوره باورها عمیق‌تر و در یک دوره باورها سطحی‌تر می‌شود و شاعران چون از خود مردم هستند و زبان مردم را دارند زبان روز مردم در آن‌ها دیده می‌شود و برای همین تفاوت‌هایی در شعر دوره‌های مختلف می‌بینیم.
فرمود: گرویدۀ آزموده، کسیست که دربارۀ ما چیزی به او نرسد مگر اینکه سینه‌اش برای پذیرفتن، فراخ گشته و گمان‌زده و دودل نشود؛ ای اباذر! بدان که من بندۀ خدای -گرامی‌تر و باشکوه‌تر- و جانشینش بر بندگان هستم؛ ما را خدایگان نسازید و از فزونی و برتری ما آنچه خواهید، بگویید؛ چون به ژرفای سرشت ما و تهش نخواهید رسید؛ و خدای -گرامی‌تر و باشکوه‌تر- بزرگتر و والاتر از آنچه بتوانید ارجش انگار کنید یا بر دل‌تان بگذرد، به ما بخشیده؛ پس اگر ما را اینگونه شناختید، گرویدگان هستید (بِحارُ الأنوار ج26 ص1)