به گزارش «شیعه نیوز»، ماه مبارک رمضان در کشور افغانستان نیز تقریبا مشابه سایر کشورهای مسلمان نشین دیگر است.
یکی از سنت هایی که از سابق در میان روزه داران این کشور مرسوم بوده، ختم قرآن مجید است. گفتنی است در دوران جهاد علیه حمله شوروی تعداد زیادی از حافظان قرآن بودند که در ایام ماه رمضان، هر یکی دو روز یک بار قرآن را ختم می کردند که اکنون تغییراتی در این سنت ایجاد شده و کمتر انجام می شود.
آغاز دوره های تفسیر قرآن مجید از نیمه شعبان تا پایان ماه رمضان یکی دیگر از سنت های مذهبی نسبتا جدید در این کشور است. این دوره ها با توجه به میزان دانش شاگردان معمولاً به سه مرحله تقسیم می شود. اولی تمرکز در آموزش علوم شریعت به دانش آموزان و فارغ التحصیلان مدارس دینی است. این دوره بسیار نادر است و فقط توسط روحانیون ارشد انجام می شود.
دوره های مرحله دوم نیز برای دانش آموزان و فارغ التحصیلان مدارس دینی در نظر گرفته شده است، این دوره ها نیز محدود هستند. دوره سوم که فقط برای مردم بوده و در آن دستورالعمل های شرعی به مردم آموزش داده و با حضور گسترده ای روبرو است.
ماه مقدس روزه داری برای مردم افغانستان اهمیت زیادی دارد. اکثریت افغانی ها خوردن یا آشامیدن زیادی در ماه رمضان را مترادف با الحاد می دانند. بر خلاف پاکستانی ها ، افغان ها بر این عقیده اند که به محض اینکه هر کشور مسلمان هلال ماه را ببیند، مسلمانان در سراسر جهان باید روزه بگیرند. از این رو، آنها روز عید را همزمان با عربستان سعودی روزه می گیرند. در نتیجه، در مناطقی که مهاجران افغان در پاکستان زندگی می کنند، اختلافات روشن است.
افطاری
افطار گسترده در مساجد یکی دیگر از سنت های ماه رمضان افغانستان است که اخیراً رو به افول گذاشته است، اما هنوز در روستاها ادامه دارد.
روستاییان افغان در مسجد جمع می شوند تا افطار در کنار هم داشته باشند. غذاهای آنها به طور معمول حاوی اسفناج، سیب زمینی یا نوعی سبزیجات محلی است. بچه ها قبل از فراخوان نماز مغرب در روستاهای افغانستان در یک حیاط وسیع جمع می شوند، گویی که منتظرند روزه خود را باز کنند.
افطار در اردوگاه های پناهندگان افغانی در پاکستان، دیگر جمعی نیست، بلکه فردی است؛ زیرا هر فرد روزه خود را در خانه با استفاده از خرما و باکوورا (یک غذای معروف پاکستانی) و همچنین سبزیجات و آب باز می کند.
افطار دسته جمعی در اردوگاه های پناهندگان به این دلیل دیده نمی شود که اردوگاه ها افراد مختلفی از مناطق مختلف افغانستان، با سنت ها و غذاهای مختلف را تشکیل می دهند.
سحری
مردم افغانستان اکثراً سحری را زودهنگام می خورند. هیچ سیستم خاصی برای بیدار کردن مردم هنگام سحر وجود ندارد، اما مناطقی که مسجد دارند کار آسان تر می شود.
برای بیشتر افراد یک وعده غذایی کامل شامل سبزیجات پخته شده، نان های مخصوص سحری و چای سبز جزء لاینفک وعده های غذایی در سحری هستند.
تمایل افغانها به نماز در مساجد در ماه رمضان از سنت های ریشه دار این مردمان است.
این در شرایطی است که افراد در ماه های دیگر نماز خود را بصورت جداگانه در خانه ها یا محل کارها اقامه می کنند. به علاوه بسیاری از مردم پس از سحری بیدار می مانند تا قرآن قرآئت کنند.
عید فطر
براساس آمار در افغانستان ۹۹ درصد مردم مسلمان هستند که از این تعداد ۷۴ درصد پیرو مذهب حنفی و ۲۵ درصد شیعه و بقیه پیروان سایر مذاهب هستند. مردم افغانستان هم مانند مردم ایران هفته آخر این ماه را برای حمایت از مردم فلسطین به خیابان‌ها می‌روند.
عید فطر عید اصلی مردم افغانستان است و گرامی داشت این روز بزرگ توسط مردم این کشور بسیار دیدنی است. نماز عید فطر در مساجد جامع، خیابان‌های اصلی و فضاهای باز با شکوه خاصی برگزار می‌شود و مردم گروه گروه در نماز عید فطر شرکت می‌کنند و اعتقاد دارند که این نماز مکمل روزه‌هایشان است.
بر اساس رسوم مردم افغانستان، در شب آخر رمضان خانواده‌ها تا فطریه را پرداخت نکنند و یا آن را کنار نگذارند، افطار نمی‌کنند.
در روزهای آخر ماه مبارک رمضان خانواده‌ها به منظور خرید به بازارها می‌روند به همین دلیل بازارها رونق خاصی دارند. تعطیلات عید فطر در افغانستان سه روز است، مردم معمولاً با شیرینی‌های محلی و خشکبار از میهمانان خود پذیرایی می‌کنند، دید و بازدید در عید فطر معمولا بیشتر از هر عید دیگری در افغانستان مرسوم است.
