به گزارش «شیعه نیوز»، چند دهه جنگ در افغانستان پیامد های زشت و تیره دارد .به ارزش ها وداشته های مادی ومعنوی جامعه ما سخت آسیب رسانیده است .
امروز ما با پدیده های زشت مواجه هستیم که با فرهنگ ٬سنن و داشته های فرهنگی ٬ باور ها و اعتقادات دینی ما در تضاد کامل قرار دارد و در قاموس افغانی تعریفی برای آن وجود نه دارد .
در قاموس افغانی در فرهنگ و باور های دینی مردم ما ٬زندگی ارزش والای دارد٬احترام به زن و عاطفه نسبت به کودک وحرمت گذاشتن به بزرگسالان٬ یک ارزش در فرهنگ و دین ما افغانان است٬ مگر درسال ها وروز ها و ماه های اخیر شاهد رویداد هایی هستیم که نشان می دهد ارزش ها در کشور ما آسیب پذیر است وجامعه ما با یک انحطاط فرهنگی واجتماعی مواجه است.
چهاردهه جنگ ٬ افغانستان را در اوج وحشت، بربریت، تند خویی، برخورد غیر انسانی،افراط گرایی و کشتار سقوط داده است،فرهنگ انسانی و افغانی ما٬دوستی و همسویی ما محبت و صمیمیت ما جایش را به دشمنی، قتل و کشتار بی رحمانه داده است و ما را با انواع افراط گرایی مواجه کرده است و ما در همه امور افراط گرا شده ایم ٬ جامعه و مردم خود را می آزاریم و رنج می دهیم .
اگرتنها به وقایعی که در ۴۸ ساعت گذشته در کشور به وقوع پیوسته است نگاه کنیم در می یابیم که چقدر ارزش ها در جامعه ما پشت پا زده می شود و چقدر جامعه ما درانحطاط و سقوط ارزش ها فرو رفته است.
روز گذشته یک زن بیست و شش ساله در کابل با سه کودک خود که ده ٬هشت و چهارسال عمر داشتند٬ با شکل بسیارفجیح در کابل سلاخی شدند٬علل این جنایت که با قساوت تمام اجرا شده است معلوم نیست.
در همین شب ٬دور تر از کابل درگرزیوان فاریاب٬ پدری دخترش را به جرم رابطه با یک پسر سلاخی کرد ٬دخترش را چنان فجیح کشت٬ که اعضای بدن او را قطعه ٬قطعه کرد٬دست هایش را در یک جا و پا هایش را در جای دیگر آویزان کرد و کوشید تا به اصطلاح آبروی رفته را دوباره به دست آورد.
در همین فاریاب٬ در ولسوالی اندخوی در قریه خانقاه ٬طالبان اعضای یک خانواده را به اتهام کاذب و خود ساخته به رگبار بستند حتا به دو نوزاد که چهل روز عمر داشتند رحم نکردند .
درهرات دختر جوانی بعد از آن که پدر کوشید او را به میل خود شوهر دهد٬ پدر را با تفنگ چره یی به قتل رساند و از خانه فرار کرد.
در کهسان هرات٬طالبان سه فرد ملکی را در یک محکمه خود ساخته به جرم خود بنا کرده٬آنان راجاسوسان دولت خواندند و تیر باران کردند٬نظیر آن جنایات دیگر.
مگر می شود که قتل دسته جمعی یک خانواده را که با ضرب تیشه و چکش و کوبیدن میخ همراه بوده است٬یک عمل قهرمانانه خواند؟
می شود که سلاخی کردن فرزند را و قطع کردن اعضای بدن اورا مردانگی خواند و کار پدرانه خواند ؟
می شود که فشارهای خانوادگی را با قتل پدر جواب داد؟
آیا می توان زور خود را در قالب طالب وقومندان به رخ مردم کشید٬ و به بهانه های مختلف از مردم انتقام گرفت و آنان را محاکمه صحرایی کرد؟
یک آگاه امورسیاسی و نظامی به این باور است( قتل های ناموسی هم نتیجه قضاوت های خودی، حکم دادن بدون محکمه و خودسری های ماست و نشان دهنده این واقعیت است که فرهنگ انسانی ما جایش را به ننگ پوچ و انتحار افراطی خالی کرده است، سلاخی و قتل کودکان بی گناه و معصوم و حمله به خانه مردم بی دفاع به نام دین خود نشان دهنده اوج قساوت،بی رحمی و سنگ دلی ماست.)
این وقایع و گفته نشان دهنده آن است که ما در حال سقوط ارزش ها قرار داریم و این گفته ها با وضعیت و روز گار ما مطابقت دارد که می گویند(ما بیشتر از هر چیزی به فرهنگ سازی انسانی و آموزش های انسان دوستی نیازمند هستیم، تا زمانی که مشکل در ساحه اخلاق٬اجتماع و فرهنگ حل نشود و تازمانی که ما سواد دینی و دنیوی کسب نکنیم و درک از جامعه وارشادت دینی نداشته باشیم این سقوط و انحطاط ادامه دارد و راه برگشت وجود ندارد، آینده تار و تاریک در پیش است.)
