۰

آیا توصیه شده است بعد از ادای نماز جماعت و یا فرادا، اندکی همان‌جا نشسته و در ترک محل نماز عجله نکنیم؟

در «أمالی» شیخ صدوق (م 381ق)؛ روایتی مسند از ابوسعید خدری از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم ) نقل شده است: «... کسى از شما نباشد که در خانه خود تطهیر کند و با مسلمانان نماز جماعت خوانده و همان‌جا منتظر نماز دیگر بماند جز آن‌که فرشتگان گویند: خدایا! او را بیامرز خدایا! به او رحم کن».
کد خبر: ۲۱۲۸۱۹
۰۹:۳۶ - ۲۴ دی ۱۳۹۸

شیعه نیوز:
پرسش
آیا این در حدیثی آمده است که؛ «بعد از نماز کمی بنشینیم و عجله نکنیم؛ زیرا ملائکه دارند برای نمازگزار در نزد خداوند دعا می‌کنند»؟
پاسخ اجمالی
در «أمالی» شیخ صدوق[1] (م 381ق)؛ روایتی مسند از ابوسعید خدری از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم ) نقل شده است: «... کسى از شما نباشد که در خانه خود تطهیر کند و با مسلمانان نماز جماعت خوانده و همان‌جا منتظر نماز دیگر بماند جز آن‌که فرشتگان گویند: خدایا! او را بیامرز خدایا! به او رحم کن».
این روایت در برخی متون حدیثی اهل‌سنت نیز به صورت مسند از ابو سعید خدری نقل شده است.[2]
سند این روایت همان‌طور که برخی گفته‌اند قوی است.[3]
به هر حال؛ آنچه در این روایت آمده این است؛ کسی که در نماز جماعت شرکت کند و منتظر نماز دیگری باشد؛ مثلاً نماز ظهر را به جماعت بخواند و در جای خود بنشیند و منتظر نماز بعدی - یعنی مثلاً نماز عصر- باشد تا آن‌را هم به جماعت بخواند، فرشتگان برای او طلب آمرزش و رحمت می‌کنند؛ از این‌رو، از این روایت به خصوص فهمیده نمی‌شود که چنین ثوابی برای نماز فرادا هم باشد. هرچند خواندن تعقیبات وارده (دعا و ذکر و قرآن) بعد از نماز - چه نماز جماعت و چه فرادا- سفارش شده است و اگر نمازگزار مشغول به اینها باشد، مستحب است و در واقع، پسندیده است که مقداری بنشیند و به فراخور حال خویش به تعقیبات مشغول باشد تا به ثواب‌های دعا و ذکر و قرآن برسد. نه این‌که بعد از نماز عجله کند و از جایگاه خود برخیزد و به تعقیبات بی توجه باشد، مگر این‌که عذر شرعی داشته باشد.

[1]. ابن بابویه، محمد بن على، الأمالی، ص 322، تهران، کتابچى، چاپ ششم، 1376ش؛ ر. ک: فتال نیشابورى، محمد بن احمد، روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، ج ‏2، ص 334، قم، انتشارات رضى، چاپ اول، 1375ش.
[2]. ابوبکر بیهقی، أحمد بن الحسین، السنن الکبرى، ج 2، ص 25 – 26، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ سوم، 1424ق؛ ابن شاهین بغدادی، أبو حفص عمر بن أحمد، الترغیب فی فضائل الأعمال و ثواب ذلک، ص 27، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1424ق؛ ابن ابی اسامه، أبو محمد الحارث بن محمد، بغیة الباحث عن زوائد مسند الحارث، ج 1، ص 271 – 272، مدینه، مرکز خدمة السنة و السیرة النبویة، چاپ اول، 1413ق.
[3]. مجلسى، محمدتقى‏، لوامع صاحبقرانى مشهور به شرح فقیه، ج ‏4، ص 421، قم، مؤسسه اسماعیلیان‏، 1414ق.

 

T

ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر: