شیعه نیوز:
پرسش
آیا در قرآن آیاتی وجود دارد که بر زنده بودن حضرت خضر( علیه السلام ) غیر از آنچه که در سوره کهف آمده، دلالت کند؟ آیا روایاتی نیز درباره زنده بودن حضرت خضر کند؟ دلیل بیاورید که چرا باید آن‌حضرت زنده بماند؟
پاسخ اجمالی
بنابر آنچه از آیات سوره کهف و تفاسیر پیرامونی و نیز روایات موجود به دست می‌آید، این احتمال تقویت می‌شود که حضرت خضر( علیه السلام ) هم اکنون زنده است، و برای زنده بودن و عمر طولانی حضرت خضر( علیه السلام ) دلیلی جز خواست خدای تعالی نمی‌توان یافت.
در این‌جا به برخی از روایات که در منابع اهل سنت و شیعه آمده است اشاره می‌شود:
منابع شیعی
1. امام صادق( علیه السلام ): «مسجد سهله، اقامت‌گاه آن سواره است». پرسیده شد: آن سواره کیست؟ آن‌حضرت فرمود: «حضرت خضر( علیه السلام )».[2]
3. امام رضا( علیه السلام ): «خضر از آب حیات نوشید؛ از این‌رو زنده است و تا روزى که در صور دمیده شود نمی‌میرد. او نزد ما می‌آید و سلام می‌کند و ما صدایش را می‌شنویم، امّا خودش را نمی‌بینیم. هر جا اسمش برده شود، حاضر می‌شود. بنابر این، هر یک از شما نام او را برد، به وى سلام دهد. هر سال در موسم حج حاضر می‌شود و تمام مناسک را به‌جا می‌آورد و در عرفه می‌ایستد و براى دعاى مؤمنان آمین می‌گوید. زود باشد که خداوند او را انیس تنهایى قائم ما، در زمان غیبتش قرار دهد و به وسیله او، وى را از تنهایى به در آورد».[4]
2. به ابن عباس گفته شد: «ما نشنیدیم که از آن رفیق موسى دیگر یادى شده باشد»! او در پاسخ گفت: «او از آب زندگانى خورد و عمر جاودانى یافت و با کشتى به دریا رفت و تا روز رستاخیز در دریا روان خواهد بود».[6]
همان‌گونه که مشاهده می‌کنید، روایات اهل سنت نیز زنده بودن خضر( علیه السلام ) و طولانی‌بودن عمر او را تایید می‌کنند. بر این اساس - همان‌گونه که امام صادق( علیه السلام ) فرمودند - دیگر نمی‌توانند به دلیل گذشت زمان طولانی، وجود مقدس حضرت مهدی( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) را انکار کنند.
[2]. شیخ صدوق، محمد بن على، کمال الدین و تمام النعمه، محقق، غفاری، علی اکبر، ج 2، ص 357، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، 1395ق؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 51، ص 222، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.
[4]. ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، محقق: عمروی، عمرو بن غرامه، ج 16، ص 400، بیروت، دار الفکر للطباعه و النشر و التوزیع، 1415ق؛ ابن کثیر دمشقی، ابو الفداء اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج 1، ص 326، بیروت، دار الفکر، 1407ق؛ سیوطی، جلال الدین، الدر المنثور فی تفسیر الماثور، ج 4، ص 234، قم، کتابخانه آیه الله مرعشی نجفی، 1404ق.
[6]. الدر المنثور فی تفسیر الماثور، ج 4، ص 234.
آیات مرتبط
سوره الكهف (65) : فَوَجَدَا عَبْدًا مِنْ عِبَادِنَا آتَيْنَاهُ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا وَعَلَّمْنَاهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْمًا
T
