شیعه نیوز:
پرسش
در جایی شنیدم در ظهر عاشورا حضرت زینب( سلام الله علیها ) به امام حسین( علیه السلام ) پیراهنی داد که حضرت فاطمه زهرا( سلام الله علیها ) به ایشان داده بود. همچنین شنیدم که این پیراهن همان پیراهن حضرت یوسف بوده است که برای شفای چشمان حضرت یعقوب فرستاده بودند. آیا این مطلب صحیح است و اگر صحیح است لطفا توضیحات کاملتری بدهید.
پاسخ اجمالی
با توجه به جستوجویی که در منابع روایی شیعه صورت گرفت، اثری از این روایت که حضرت زینب( سلام الله علیها ) پیراهن حضرت یوسف( علیه السلام ) را در کربلا به امام حسین( علیه السلام ) داده باشند نیافتیم ولی در منابع روایی ما، روایاتی درباره پیراهن حضرت یوسف( علیه السلام ) نقل شده است که پیراهن حضرت یوسف( علیه السلام ) به پیامبر و اهل بیت او رسیده است. شیخ صدوق در کتاب کمال الدین و تمام النعمه نقل میکند، مفضّل از امام صادق( علیه السلام ) روایت کرده است: آیا مىدانید که پیراهن یوسف چه بود؟ گفتم: خیر، فرمود: چون آتش براى ابراهیم افروخته شد، جبرئیل برایش یک جامه بهشتى آورد و بر او پوشانید و به واسطه آن سرما و گرما بر وى زیان نمىرسانید و چون مرگ ابراهیم( علیه السلام ) فرا رسید آنرا در بازوبندى نهاد و بر اسحاق آویخت، اسحاق نیز آنرا بر یعقوب آویخت و هنگامى که یوسف به دنیا آمد، یعقوب آنرا بر یوسف آویخت و آن در بازوى وى بسته بود تا کارش بدان جا کشیده شد و چون یوسف آن پیراهن را از میان آن بازوبند بیرون کشید، یعقوب رائحه آنرا استشمام کرد و این همان قول خداى تعالى است که میفرماید: «إِنِّی لَأَجِدُ رِیحَ یوسُفَ لَوْ لا أَنْ تُفَنِّدُونِ»،[1] و آن این پیراهن بود که از بهشت آمده بود. راوى میگوید: گفتم فداىت شوم آن پیراهن به چه کسی رسید؟ فرمود: به اهلش و سپس فرمود: هر پیامبرى که علمى یا چیز دیگرى را به ارث برد همه به محمّد( صلی الله علیه و آله و سلم ) و آل محمّد( علیه السلام ) رسید.[2] البته این روایت در کتاب اصول کافی[3] و بسیاری از کتب روایی شیعه نقل شده است. در روایت دیگری امام صادق( علیه السلام ) میفرمایند: حضرت قائم( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) با همین پیراهن قیام میکنند.[4]
[1]. یوسف، 95.
[2]. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر،، ج 2 ص 674، دار الکتب الاسلامیة، تهران، چاپ دوم، 1395ق.
[3]. کلینی، کافی، ج 1، ص 232، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1365ش.
[4]. کمال الدین و تمام النعمه، ج 1، ص 143.
T