درباره حضرت علی اکبر( علیه السلام ) آمده است که وقتی تشنه شدند، امام حسین( علیه السلام ) زبان ایشان را در دهان خود گذاشتند. آیا این کار، در شأن آنها بود؟! چرا که این کار مخصوص زن و شوهر است؛ یعنی در روابط زن و شوهر، چنین کاری را می‌کنند. آیا این کار در شأن امام حسین و پسرشان بود؟!

شیعه نیوز:
پاسخ اجمالی
علی اکبر( علیه السلام ) پس از مدتی جنگیدن پیش پدر خود امام حسین( علیه السلام ) آمد و گفت: «پدرم! شدّت تشنگى جانم را به لب رسانده...»،[1] در ادامه، برخی از مقتل‌نویسان مانند موفق بن احمد خوارزمی (م 568ق)[2] نقل کرده‌اند که در این هنگام، «امام حسین( علیه السلام ) زبان حضرت علی اکبر( علیه السلام ) را در دهان خود گذاشتند». اما این بخش در دیگر منابع مقاتل حسینی نیست.
به هر حال؛ با پذیرش چنین چیزی؛ اختصاص این کار به زن و شوهر دلیل شرعی نداشته و زبان در زبان گذاشتن اگر با انگیزه شهوت و اغراض جنسی نباشد، نهایت عطوفت و مهربانی را می‌رساند و بوسیدن و زبان در کام فرزند جوان مؤمن خود گذاشتن با انگیزه شهوت، حتی نسبت به مؤمنان عادی قابل تصور نیست تا چه رسد به امام معصوم( علیه السلام ) آن هم در چنین شرایطی!
بنابراین، در شرایطی که امام حسین( علیه السلام ) تمام یارانش به شهادت رسیده و علی اکبر اولین فرد از بنی هاشم بود که پا به صحنه نبرد گذاشت، چنین زبان در زبان گذاشتنی، نشانگر شدت محبت امام حسین( علیه السلام ) به فرزندش بوده و حضرتشان با این کار عاطفی و گذاشتن زبان خشک در دهان خشک فرزندش، بر تشنگی او مرهم گذاشته و با او ابراز همدلی و همدردی کرد.
[1]. نک: «علت درخواست آب از سوی علی اکبر( علیه السلام )»، 65837.
[2]. خوارزمی‏، موفق بن احمد، مقتل الحسین( علیه السلام )، ج ‏2، ص 35، قم، انوار الهدی‏، چاپ دوم، 1423ق.

T