« ... وَ اجْنُبْنىِ وَ بَنىَِّ أَن نَّعْبُدَ الْأَصْنَام »
(سوره ابراهيم، آيه 35)
«)ابراهيم گفت:( خدايا، من و فرزندانم را از پرستش بت ها دور نگاه دار.»
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
من خواسته پدرم ابراهيم هستم .
گفتيم: يا رسول اللَّه، چگونه شما خواسته پدرت ابراهيم شدی؟ فرمودند:
«خدای عز و جل به ابراهيم وحی کرد و فرمود:
« من تو را امام مردمان قرار می دهم.»
ابراهيم اندکی شاد شد و گفت:
« خدايا، از نسل من نيز امامانی مثل من باشد؟»
خداوند به او وحی کرد:
« ای ابراهيم، من با تو عهدی نمی بندم که بدان وفا نکنم.»
ابراهيم گفت:« خدايا، عهدی که بدان وفا نکنی کدام است؟»
فرمود:«من امامت را به ظالمان از نسل تو نمی دهم»،
ابراهيم گفت:«خدايا، ظالمان از نسل من که امامتت به آنها نمی رسد چه کسانی هستند ؟»
فرمود:« کسی که به جای من بتی را پرستش کند، شايسته امامت نباشد.»
دعای ابراهيم در نهايت به من و برادرم علی علیه السلام رسيد، چون هيچ يک از ما، هرگز برای بتی سجده نکرديم.
بدين رو، خداوند مرا به نبوت و علی علیه السلام را به وصايت برگزيد.»[1]
[1]. شيخ طوسی ، الامالی، ص 388.
T
