شیعه نیوز:
پاسخ اجمالی
معنای شاطئ الواد الایمن، در کتاب های لغت،[1] با اندک تفاوتی در الفاظ، بسیار نزدیک و شبیه به هم می باشد. «شاطئ» به معنای رودخانه، و وادی به معنای محلی است که سیلاب از آن جا می گذرد؛ و به همین اعتبار شکاف میان دو کوه را نیز وادی می گویند، و جمع این کلمه اودیه می آید.[2] شاطئ الواد به معنای کنار وادی است،[3] و کلمه «بقعه» به معنای قطعه ای از زمین است که به شکل زمین های اطرافش نباشد.[4]
مفسّران، در معنای شاطئ الواد الایمن می گویند؛ مراد از کلمه «ایمن» جانب راست است که مراد، جانب راست وادی است.[5] و بقعه مبارکه قطعه و نقطه مخصوصی است از کناره سمت راست وادی که در آن درختی قرار داشته که آن درخت بعد از طوفان نوح به دست یافث ابن نوح در کنار چشمه ای کاشته شده بود.[6] و ندای یا موسی از آن درخت برخاست. مبارک بودنش هم به این دلیل است که ندای الاهی و تکلم او با موسی در آن جا واقع شد،[7] و از این راه شرافتی یافت و موسی به سبب همین شرافت و قداست مأمور شد کفش خود را در بیاورد.[8]
با عنایت به این که قرآن مجید علاوه بر معنای ظاهری دارای بطون و معناهای متعدّد می باشد، معنای دیگری نسبت به شاطئ الواد الایمن...، از امام صادق( علیه السلام ) ذکر شده است که حضرت فرمودند: شاطئ الواد الایمن... که خداوند در قرآن ذکر کرده، مراد از شاطئ، شطّ و رودخانه فرات است، و وادى بیابانی است که آب از بالا سراشیب می شود، ایمن یعنی طرف راست شط که طرف چپ موسی می شود،[9] و مراد از بقعه مبارکه، کربلا است.[10] تعبیر به مبارکه براى این است که بدن پاک و مطهر ابى عبد اللَّه را در بر دارد،[11] و مراد از شجره، شجره محمّد ( صلی الله علیه و آله و سلم ) است،[12] یعنی نور محمّد ( صلی الله علیه و آله و سلم ) و حقیقت محمّدیّه از آن درخت، ظهور و بروز نموده است.
این پرسش پاسخ تفصیلی ندارد.
[1] مجمع البحرین؛ مفردات الفاظ قرآن؛ لسان العرب؛ التحقیق فی کلمات القرآن.
[2] راغب اصفهانی، مفردات، ج 1، ص 862. ذیل واژه "شطأ".
[3] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین ، ج 1 ، ص 246.
[4] ابن منظور، لسان العرب ، ج 8 ، ص 17،18.
[5] طباطبائی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ترجمه، موسوی همدانی، سید محمّد باقر، ج 16، ص 44، دفتر انتشارات اسلامی، قم، 1374ش.
[6] مکارم شیرازی، ناصر، الامثل فی تفسیر کتاب الله المنزل، ج 8 ، ص 292، مدرسه امام علی بن ابی طالب، قم، چاپ اوّل، 1421 ق.
[7] ترجمه المیزان، ج 16، ص 44.
[8] "فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً"، طه، 12.
[9] طیّب، سید عبدالحسین، اطیب البیان، ج 10، ص 229، انتشارات اسلام، تهران، چاپ دوّم، 1378 ش.
[10] فیض کاشانی، ملّا محسن، الاصفی فی تفسیر القرآن، تحقیق، درایتی، محمّدحسین، نعمتی، محمّدرضا، ج 2، ص927، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، قم، چاپ اول، 1418ق.
[11] اطیب البیان، ج 10، ص 230.
[12] ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، ص 48- 49، دار المرتضویه، نجف اشرف، چاپ اول، 1356ش.
آیات مرتبط
سوره القصص (30) : فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِيَ مِنْ شَاطِئِ الْوَادِ الْأَيْمَنِ فِي الْبُقْعَةِ الْمُبَارَكَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ أَنْ يَا مُوسَىٰ إِنِّي أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ
T
