اساسی‌ترین منابع تفسیری قرآن کریم چیست؟

شیعه نیوز:
پاسخ اجمالی

در زمان پیامبر اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم ) نیاز جدّى به موضوعیت یافتن منابع تفسیر نبود؛ زیرا آن حضرت به تمام سؤالاتى که درباره‌ی آیات قرآن کریم مطرح مى‏شد بنا بر وظیفه‌ای که از جانب خداوند داشت[1] پاسخ می‌فرمودند. اما بعد از رحلت آن حضرت و پیدایش اختلاف در بین یاران پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) به تدریج مسئله‏اى به نام منابع و مصادر تفسیر پدید آمد. برخی از منابع تفسیری بین اهل سنت و شیعیان مشترک است و در برخی دیگر از منابع تفسیری بین این دو گروه اختلاف نظرهایی وجود دارد.

منابع تفسیرى شیعه عبارت‌اند از:

1. قرآن کریم؛ یعنی تفسیر قرآن به قرآن.
2. سنت نبوی؛ یعنی احادیث و روایاتى که به طریق معتبر از پیامبر اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم ) نقل شده‏اند.
3. روایاتى که از امامان معصوم( علیه السلام ) نقل شده است.
4. اجتهاد مفسّران

البته اجتهاد به ‏معناى شیوه‏ درست استنباط و فهم مطالب براساس نصوص قرآنى و احادیث اهل عصمت( علیه السلام ) است و به ‏معناى دلیل مستقلّى در برابر قرآن کریم و حدیث نیست.[2]

منابع تفسیرى اهل سنّت‏

1. قرآن کریم‏
2. سخنان پیامبر اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم )
3. سخنان صحابه
4. اجتهاد و استنباط صحابه
5. اخبار اهل کتاب (یهود و نصارا)[3]

لازم به یاد آوری است که دانشمندان اهل سنت، ائمه( علیه السلام ) را تنها، راویان حدیث و واسطه در نقل، همچون دیگر راویان از صحابه و تابعین، به‌شمار آورده‏اند، همچنان‌که دانشمندان شیعه سخنان صحابه را این‌گونه می‌دانند؛ یعنی اگر شرایط قبول و حجیت را دارا بودند مورد استفاده و عمل قرار می‌دهند، در غیر این صورت به آن عمل نمی‌کنند.

پس منابع مشترک تفسیری شیعه و اهل سنت عبارت‌اند از:

1. قرآن کریم یا همان تفسیر قرآن به قرآن
2. سنت نبوی؛ یعنی احادیث و روایاتی که به طریق معتبر از پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) پیرامون تفسیر آیه‌ای نقل شده‌اند.

برخی از اهل فن، منابع و روش‌های دیگری را نیز اضافه کردند که البته بین منابع تفسیر و ابزار آن فرق نگذاشته و همه را به عنوان منابع تفسیری ذکر نمودند، برای اطلاع بیشتر به آن مراجعه شود.[4]

اما باید پذیرفت که روش تفسیر نقلى، اصلی‌‏ترین و باسابقه‌‏ترین شیوه و شکل تفسیر و راه فهم معانى قرآن کریم است.[5]

[1]. «وَ أَنْزَلْنا إِلَیْکَ الذِّکْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَیْهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ‏»؛ و ما این ذکر [قرآن‏] را بر تو نازل کردیم، تا آنچه به سوى مردم نازل شده است براى آنها روشن سازى و شاید اندیشه کنند؛ نحل، 44.

[2]. مروتى‏، سهراب، پژوهشى پیرامون تاریخ تفسیر قرآن،‏ ص 276، نشر رمز، تهران، چاپ اول، 1381ش؛ دیارى بیدگلى، محمد تقی، پژوهشى در باب اسرائیلیات در تفاسیر، ص 28 - 30، سهروردی، تهران، چاپ دوم، 1383ش.

[3]. پژوهشى در باب اسرائیلیات در تفاسیر، ص 30 – 34؛ پژوهشى پیرامون تاریخ تفسیر قرآن،‏ ص 276.

[4]. رضائى اصفهانى، محمد على، در آمدى بر تفسیر علمى قرآن،‏ ص 74 - 87، اسوه، قم، چاپ اول، 1375ش.

[5]. پژوهشى در باب اسرائیلیات در تفاسیر، ص 28.

T