بيست و پنجم ماه ذي القعده روز دحوالارض است. دحوالارض را چنين معرفي مي کنند: «روزي که زمين از زير کعبه کشيده و گسترانيده شد».
گر چه اين موضوع، عجيب به نظر مي رسد، اما تعريف واضح تر اين موضوع اين است که گفته شود: پس از آنکه همه سطح کره زمين به مدت طولاني در زير آب فرو رفت، خداوند خواست تا زمين را از زير آب بيرون آورد که صحنه زندگي موجودات مهيا شود.
پس از اين، نخستين نقطه اي که از زير آب سر بيرون آورد، همان مکان مقدس کعبه و بيت الحرام بود. اين واقعه نشان دهنده اهميت اين نقطه و مرکزيت آن براي همه عالميان است.
دحوالارض، روز آغاز حيات بخشي خداوند به جهان خاکي است که توجه به آن در روايات و تعيين اعمال خاص همچون روزه، عبادت، دعا و غسل و اهتمام به آن از سوي معصومين (ع) نشانگر عنايت خداوند متعال به اين روز با برکت است.
از بزرگترين نعمت هاي اين روز اين است که کعبه نصب شد و خداوند آن را خانه خود قرار داد و اجازه داد مردم آن را زيارت کنند و با پاداش و رضايت فراوان اين عمل را از آنان مي‌پذيرد که اين نهايت لطف، مهرباني و کرم خداوند است. همچنين دحو الارض روزي است که رحمت خدا در آن منتشر شد و از براي عبادت و اجتماع به ذکر خدا در اين روز، اجر بسيار است.
روايت است که در اين روز حضرت مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) قيام خواهند کرد. حضرت امام رضا عليه السلام فرمودند: در شب بيست و پنجم ماه ذي القعده حضرت ابراهيم (ع) و حضرت عيسي (ع) متولد شده اند.
روايت است در اين روز رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم، به قصد حجة الوداع از مدينه با همه اهل بيت (ع) از راه شجره به مکه عزيمت کردند.
توبه، استغفار، عبادت و شب زنده داري از اعمالي است که در شب دحو الارض سفارش و تأکيد زيادي براي انجام دادن آنها شده است.
شب و روز دحوالارض نمازها و ادعيه مخصوصي دارد که کيفيت آنها در کتاب مفاتيح الجنان مرحوم شيخ عباس قمي (ره) آمده است.
