به گزارش «شیعه نیوز»، شاید تصورم از یک کارگاه تولیدی چیز دیگری بود همانطور که از پله های زیر زمین پایین می رفتم صدای چرخ خیاطی موسیقی دلنواز این روزهای خاموش کسانی بود که برای کسب روزی حلال پدال چرخ تولید را می فشردند. شاید در یک دست قیچی داشتند، اما آنان تار و پود پارچه ای را از هم می گسستند که قرار بود لباسی بر تن نگهبانان دین مان باشد نه آنکه رشته امید و آروزهای جوانی بریده شود که با قدم گذاشتن در راه تولید، هدفش یاد دادن ماهیگیری به دیگران است نه ماهی دادن به آنان.
اینجا همیشه تابستانش گرمایی دارد طاقت فرسا اما این جوان پرتلاش شهر قم در یک کارگاه نم دار فقط به کاری می پردازد که به او محول شده است حتی هنگام صحبت با ما دست از تلاش خود برنمی دارد و همانطور که پارچه ها را روی هم می گذارد سخن از روزهای پر فراز و نشیبی می کند که شاید امروز کمتر جوانی بتواند در آن دوام بیاورد. وقتی به چهره بانوان خیاط در آن کارگاه تولیدی نگاه می کردم دیدم که در پشت چرخ خیاطی چشم به سوزنی دوخته اند که فقط تار و پود پارچه را به هم گره نمی زند بلکه روزهایی را به هم وصل می کند که در آن پیروزی و شکست، امید و ترس و مشکلات و سختی ها در کنار هم بوده است و فقط توکل باید داشت به آن که رزاق است و بس «گرم نیست روزی به مهر کسان خدای است رزاق روزی رسان.»
مجتبی جلیلی جوان ۲۷ ساله ای که قریب به ۱۰ سال است کار تولید لباس روحانیت را انجام می دهد و اکنون توانسته است ۱۰ نفر دیگر را نیز شاغل کند. درست است که او در یک خانواده با سطح اقتصادی پایین بزرگ شده است، اما همت بلند دارد و اکنون یکی از بزرگترین تولید کنندگان لباس روحانیت است.
دوخت لباس روحانیت را از ۱۶ سالگی آغاز کردم
مجتبی جلیلی به خبرنگار شفقنا می گوید: من در یک خانواده با سطح اقتصادی پایین بزرگ شدم، پدرم یک کارگر ساختمانی از کار افتاده بود و شرایط می طلبید که از دوران دبستان مشغول به کار شوم روزها درس می خواندم و بعد از مدرسه کار می کردم از دستفروشی گرفته تا کفاشی و فروشندگی، اما بعد از مدتی به پیشنهاد عموم هایم که در کار دوخت لباس طلاب بودند وارد این حرفه شدم تا در کنار کار از تحصیل باز نمانم اما بعد از گذراندن اول دبیرستان بر سر دوراهی درس و کار انتخاب من تامین آینده شد زیرا همیشه انتخاب به موقع می تواند انسان را به هدفش برساند.
او مکثی کرده و ادامه می دهد: وقتی ۱۶ سال داشتم با یک چرخ دست دوم اقساطی به مبلغ ۱۴۰ هزار تومان و با اجاره مغازه ای در خیابان چهار مردان کار را به طور مستقل آغاز کردم بعد از مدتی با اینکه تولید جزئی داشتم، اما دو نیروی کارگر مرد اضافه کردم اما چون به فکر گسترش کار نبودم با اجاره مغازه ای در منطقه پردیسان کار فروش لباس روحانیت را ادامه دادم. بعد از گذشت مدتی نتیجه مطلوب را نگرفتم و باز به کار تولید برگشتم و این بار با عزم راسخ کار را شروع کردم زیرا پشتوانه مالی از سوی خانواده ام نداشتم و باید سرد و گرم روزگار را خود می چشیدم به همین دلیل کار را با جدیت شروع کردم.
تولید کننده جوان و موفق همانطور که پارچه ها را اندازه می گیرد از آنچه در این مسیر سپری کرده است می گوید: «بعد از سال ۹۴ تصمیم گرفتم تا تولید را افزایش دهم به تنهایی و با تلاش زیاد کار را گسترش دادم البته سه سال پیش هم مکان ما بزرگتر بود و هم تولید ما بیشتر اما متاسفانه در این دو سال اخیر تولید ما به دلیل افزایش تولید کننده لباس روحانیت و نیز مشکلات اقتصادی که به نوعی همه اقشار با آن مواجه هستند کم شده است و ما چندین بار مجبور به جابه جایی شدیم.»
مجتبی جلیلی از روزهای خوبی گفت که دیگر تنها نبود او متاهل شده بود و انگیزه اش برای کار دوچندان بود: «بعد از ازدواج همسرم پا به پای من در گسترش و پیشرفت در این کار یار و همراهم بود و برای همین توانستیم نیروی کار خانم را نیز به مجموعه اضافه کنیم زیرا خانم ها هم نظم بهتری دارند و هم دارای تعهد کاری بالاتری در این شغل هستند.»
او یادی می کند از پیشکسوت این صنف و جمله ای ناب از او می گوید: مرحوم عرب پور که برای علمای بزرگی چون آیت الله بروجردی و آیت الله بهجت لباس می دوخت می گفت:« در این صنف اگر کسی بخواهد استفاده کند همین که از یک روحانی یک مساله دینی فرا بگیرد در سن بالا خود به اندازه یک حجت الاسلام علوم دینی را آموخته است ». همین که در این صنف یک نصیحت یاد بگیریم ارزش زیادی برای ما دارد مزیت دیگر کار ما فرا گرفتن روش های کسب حلال است و همین امر تاثیر زیادی در برکت کار ما دارد و این کار همانطور که سختی های زیادی داشته اما برکت زیادی نیز برای من داشته است.
ماهیانه به صورت میانگین ۸۰۰ عبا و لباده تولید می کنیم
تولید کننده پر تلاش و با انگیزه در خصوص میزان تولید ماهانه خود عنوان می کند: ما معمولا تولیدات مان را به ماه بیان می کنیم و به طور میانگین در ماه ۸۰۰ عبا و لباده تولید می کنیم البته توان افزایش تولید به ۱۵۰۰ عدد را نیز داریم اما هزینه ها اجازه نمی دهد زیرا برای تامین مواد اولیه و حقوق کارگران با مشکل مواجه می شویم. متاسفانه قیمت همه اجناس مورد نیاز در تولید ما چند برابر شده است اما اجرت کار ما تغییری نکرده است و این یکی از بزرگترین فشارهایی است که به چرخش سرمایه یک تولید کننده وارد می شود.
مجتبی در ادامه خاطرنشان می کند: مجموعه ما یکی از بزرگترین تولید کنند گان عمده در این صنف است که حدود ۸۰ درصد تولیدات ما برای شهرقم است اما با وجود اینکه ما فقط عبا و لباده تولید می کنیم حدود ۲۰ درصد تولید را نیز برای شهرهایی چون شاه عبدالعظیم و مشهد ارسال می کنیم و بعضا برخی از تولیدات ما به کشور عراق هم صادر می شود.
او تاکید می کند: درست است که گاها برای دوخت لباس طلاب از پارچه های خارجی استفاده می شود اما ما سعی می کنیم در جهت افزایش تولید داخل از پارچه های ایرانی استفاده کنیم زیرا از کیفیت خوب و مناسبی برخوردار هستند.
امسال شرایط بازار کار رو به سرازیری بوده است
این جوان، خدا را در همه حال شاکر است و می گوید: من اکنون از میزان تولیدی که دارم راضی هستیم اما رضایت یک بحث است و اینکه در سن جوانی توانایی کار بیشتری دارم بحث دیگری است، درآمد ما اکنون فقط کفاف گذراندن یک زندگی معمولی را می دهد اما اینکه بخواهیم با آن آینده خود را بسازیم اینگونه نیست به قول استاد مرحوم عرب پور« آنکه شغلش بود دوزندگی مردنش بهتر بود از زندگی؛ آنکه تندش دوخت نان شب نداشت آنکه کندش دوخت مرد از گرسنگی»
جلیلی ادامه می دهد: متاسفانه امسال شرایط بازار کار رو به سرازیری بوده است و ما از الان برای ماه محرم در حال تولید هستیم البته در مناسبت های چون ماه محرم و ماه مبارک رمضان که طلاب برای امر تبلیغ اعزام می شوند فروش ما بیشتر است اما به صورت فصلی نیست و در طول سال سفارش به میزان کم و زیاد داریم.
او با اشاره به اینکه او اولین چرخ خیاطی کار خود را با وامی که از کمیته امداد دریافت کرده بود تهیه کرده است می گوید: گرفتن وام ملاک نیست داشتن هدف ملاک است و اینکه باید برای رسیدن به آن هدف تلاش کرد تا به آن رسید. اگر کسی اهل کار باشد همیشه کار برای او هست و نباید نگاه کند که چه کاری درآمد بالاتری دارد و یا کدام درآمد پایین تری دارد به هر حال هر کاری سختی و آسانی مختص به خود را دارد.
حوزه تولیدکنندگان لباس روحانیت را حمایت کند
جوان باتجربه خیاط اکنون در خواستی از مسئولین حوزه دارد و می گوید: متاسفانه مسئولین حوزوی هیچ حمایتی از صنف تولید کنندگان لباس روحانیت نمی کنند الان حدود ۳۰ تولید کننده لباس طلاب در قم وجود دارد که دارای سابقه کار هستند مسئولین حوزه اگر بتوانند تولید کنندگان بزرگ را بشناسند و گاهی اوقات مستقیم با خود تولیدکنندگان قرار داد ببندند یک واسطه کم می شود و این برای هر دو طرف بهتر است.
مجتبی جلیلی این بار بزرگان همه صنوف را خطاب قرار می دهد و بیان می دارد: اگر جوانی برای شروع کار و تحقیق درباره شرایط کار نزد شما آمد حتما مزیت ها و سختی های کار را در کنار هم به او گوشزد کنید زیرا وقتی جوانی با آگاهی کامل به کاری مشغول شود بهتر می تواند در آن کار پیشرفت کند.
دوخت لباس روحانیت در حیطه کار دوزندگی تعریف نشده است
او یادآور می شود: ۴ سال قبل که برای گرفتن وام به یکی از مراکز مربوطه مراجعه کردم متوجه شدم که دوخت لباس روحانیت در حیطه کار دوزندگی تعریف نشده است و من متاسفانه نتوانستم وامی برای گسترش کار خود دریافت کنم. آنان که می خواهند تولید ملی رونق داشته باشد بدانند که اینکه فقط دست تولید کننده گرفته شود کافی نیست باید کمک کرد تا به قله برسد زیرا اگر در میان راه رها شود ممکن است در مواجهه با مشکلات به نقطه آغازین بازگردد.
مجتبی جلیلی جوان با اراده اکنون یکی از بزرگترین تولیدکنندگان لباس روحانیت در قم است و آموخته است که اگر همت باشد می توان فعل خواستن را نیز تعریف کرد و چه زیبا نوشت خواجه نصیرالدین طوسی : «إنَّ الْمَرْءَ یطیرُ بهمَّتِهِ کالطَّیرِ یطیرُ بِجناحَیه؛ انسان با بال همتش پرواز می کند، همان گونه که پرنده با دو بالش پرواز می کند.»
