به گزارش «شیعه نیوز»، زنان داعشی به نیروهای امنیتی اردوگاه الهول حمله کرده و برخی از آنها سعی در فرار از این اردوگاه دارند. فرزندان آنها نیز در حالی که پرچم داعش را در دست دارند، به سوی نیروهای امنیتی و نیروهای امدادی سنگ پرتاب می‌کنند.
در این اردوگاه که بیش از ۷۰ هزار زن و مرد اقامت دارند، میان خانواده‌های داعشی و نیروهای امنیتی اردوگاه تنش پنهانی وجود دارد.
زنان داعشی همواره بر حمایت خود از ابوبکر بغدادی، رهبر داعش تاکید کرده و می‌گویند، منتظر دستورات او برای بازگشت به "سرزمین خلافت"هستند.
نیروهای امنیتی شبانه‌روز زنان خارجی را که همسران داعشی‌ها بوده‌اند، هنگام خروج آنها از اردوگاه برای خرید و یا کارهای درمانی همراهی می‌کنند، چرا که موارد متعددی از اقدام به فرار از اردوگاه و یا حمله به نیروهای امنیتی گزارش شده‌اند.
عامر علی، یکی از مسؤولان نیروهای آسایش (نیروهای امنیتی کرد) در این اردوگاه اظهار کرد: زنان داعشی ما را به چشم دشمن خود می‌بینند و این مشکلات بسیاری را برای ما به وجود آورده است، در واقع داعش به دنبال آن است که ایدئولوژی خود را توسط این زنان گسترش دهد.
برخی از مسؤولان کرد بارها هشدار داده‌اند که کودکان تروریست‌ها که در اردوگاه‌های مختلف به سر می‌برند، بمب‌های ساعتی هستند، چرا که آنها در این اردوگاه‌ها محاصره شده و تحت آموزش‌های مادران خود که تفکرات داعشی دارند، بزرگ می‌شوند. آنها به سمت نیروهای امنیتی سنگ پرتاب می‌کنند، چرا که مادرانشان به آنها گفته‌اند که این نیروها پدرانشان را کشته و خانه‌هایشان را خراب کرده‌اند.
اردوگاه‌های شمال شرق سوریه نزدیک به ۱۲ هزار تبعه خارجی عضو خانواده‌های تروریست‌ها از جمله ۴۰۰۰ زن و ۸۰۰۰ کودک را در خود جای داده‌اند و بیشترشان در اردوگاه پرجمعیت الهول ساکن هستند. برخی از این اتباع خارجی سعی دارند برای تشکیل دوباره داعش از اردوگاه فرار کنند.
به گفته مسؤولان امنیتی، هرگز برای کسانی که از کشورهای دور برای پیوستن به داعش آمده‌اند، آسان نخواهد بود که تفکرات خود را کنار بگذارند.
یکی از مسؤولان امور آوارگان در دولت خودگردان کردها با اشاره به تلاش یک زن داعشی برای فرار از بیمارستان و ماجرای بازداشت او گفت: زنان در اردوگاه الهول به نیروهای امنیتی و کارمندان نهادهای بین‌المللی حمله می‌کنند.
ناظران بین‌المللی نگران این مساله هستند که این اردوگاه‌ها باعث احیای دوباره داعش شوند و به همین دلیل دولت کردها از کشورهای مربوطه می‌خواهد شهروند خود را بازگردانند اما تنها کشورهای محدودی به این درخواست کردها پاسخ داده‌اند.
