به گزارش«شیعه نیوز»به نقل ازعصر ایران ،مقوله جلوگیری از فساد و فحشا موضوعی است مورد تایید همه ، اما هنگامی که موضوع نحوه مبارزه با فساد و فحشا در عرصه اجتماعی به میان می آید طبیعتا نظر گاه ها و راهکارهای مختلفی مورد توجه قرار می گیرد و راهکارها و سیاست های رایج در این بخش مورد انتقاد یا حمایت گروه های مختلف اجتماعی قرار می گیرد .
طبیعتا مقوله بد حجابی نیز که این روزها به عنوان یک سوژه در سطح رسانه ها و محافل سیاسی و مذهبی مورد توجه قرار گرفته از این قاعده مستثنی نیست و سیاست های اعمال شده در این حوزه مورد توجه فعالان اجتماعی و سیاسی و گروه های مختلف مردم قرار می گیرد .
اظهارات روز گذشته سردار " ساجدی نیا " رییس محترم نیروی انتظامی تهران بزرگ درباره فیلمبرداری از زنان بدحجاب - که ایشان آنان را مانکن های خیابانی خوانده- نیز موضوعی است که در روزها و هفته های آتی دارای واکنش های مختلف اجتماعی خواهد بود .
هر چند به نظر می رسد اعلام این سیاست از سوی این مقام محترم انتظامی بیشتر ناشی از فشارهای سیاسی و رسانه ای است که در هفته های اخیر مطرح شده است ، اما به نظر می رسد راهکار ارایه شده از سوی ایشان نه قابل اجرا باشد و نه اینکه در صورت اجرا بتواند نتیجه مطلوب و مورد نظر طراحان این سیاست را برآورده کند .
در این زمینه اشاره به نکاتی چند خالی از فایده نیست :
- این طرح هر چند در عرصه شعار موضوعی است که می تواند از انتقاد های مخالفان شیوع بد حجابی در جامعه کاسته و نیروی انتظامی را تا حدودی از اتهام بی عملی و عدم تحرک مناسب در زمینه مبارزه با پدیده بد حجابی برهاند ، اما در عرصه عمل اقدامی است که اجرای آن از توان تشکیلاتی این نیرو خارج است .
مثلا اگر محاسبه کنند که ما در کشور چند شهر بزرگ و چند خیابان و چند کوچه و پس کوچه داریم ، مسئولان محترم نیروی انتظامی نیز همچون ما متقاعد خواهند شد که اجرای این طرح در سطحی وسیع و فراگیر از توان پرسنلی نیروی انتظامی خارج است و شاید حداقل برای اجرای این طرح نیاز به ده ها هزار نیرو باشد . بی تردید نمی توان در همه معابر کشور ، با ماموران دوربین به دست مستقر شد و وضعیت حجاب را دیدبانی کرد.
طبیعتا نیروی محترم انتظامی می تواند در چند میدان اصلی شهر این کار را انجام دهد ، اما مگر استقرار واحدهای گشت ارشاد در سال های اخیر در چند میدان اصلی شهر تهران و برخی دیگر از شهرهای بزرگ کشور توانسته است تاثیر قابل توجهی در کاستن از ظهور و بروز پدیده بد حجابی در جامعه داشته باشد ؟
اگر اجرای طرح مبارزه با بد حجابی در سال های اخیر توانسته است رضایت مسئولان را فراهم کند ، پس انتقاد های اخیر درباره شیوع پدیده بد حجابی از کجا می آید ؟
این موضوع نشان می دهد که اجرای طرح مبارزه با بد حجابی در سال های اخیر نه تنها تاثیری جدی در کاستن از رواج پدیده بد حجابی نداشته ، بلکه عملا اوضاع را به جایی رسانده که امام جمعه یکی از شهرهای کوچک کشورمان تهدید می کند که اگر با بد حجابی برخورد نشود دیگر نماز جمعه آن شهر را اقامه نخواهد کرد .
بنابراین بعید به نظر می رسد که اجرای طرح جدید " فیلمبرداری از زنان بد حجاب " نیز که تداوم همان راه پیموده قبلی با شدتی بیشتر است ، بتواند نتیجه ای مطلوب برای طراحان این ایده در برداشته باشد .
- این طرح تا حدودی با غیرت جمعی ما ایرانیان نیز در تضاد است . هر چند این ادعا را نداریم که زنانی که بد حجاب به کوچه و خیابان می آیند نیز با غیرت دینی و ملی ما ایرانیان جور در می آیند ، اما باید توجه داشت که :
اولا بسیاری از همین زنانی که ظاهرا با معیارهای رسمی و دینی بد حجاب محسوب می شوند ، زنانی عفیف و پاکدامن هستند که نه تنها از نظر اخلاقی ، انحرافی در آنها نیست بلکه در بسیاری از موارد و هنگامی که این زنان در سطح جامعه با نگاه های هرزه و ناپاک برخی مردان یا تعرض فیزیکی آنها مواجه می شوند ، از خود دفاع کرده و از حیثیت و و آبروی خود محافظت می کنند و البته از منظر دینی هم این نقد بر آنها وارد است که در پوشش خود مراعات دستورات مذهبی و قانون مصوب کشور را نکرده اند.
ثانیا بین اغلب این زنان و دختران و خانوده شان این برداشت وجود ندارد که با نوع پوشش خود هنجار شکنی می کنند یا اینکه اقدام به عملی فساد آلود می کنند ، چه اگر چنین می بود طبیعتا بیشتر این زنان و دختران هموطن و خانواده های آنها ( به خود یا به دختران و همسران خود ) اجازه نمی دادند که با چنین پوشش هایی به سطح جامعه بیایند . بنابراین موضوع تا حدودی نیز به شکاف های فرهنگی و مصداق یابی مشترک مفاهیم عرفی و دینی مربوط است .
برای مثال می توان گفت که اگر نظر کسی را نسبت به مقوله فحشا و یا فساد اخلاقی بپرسیم ، اکثریت قریب به اتفاق مردم از طبقات و گروه های مختلف اجتماعی از این مفاهیم ابراز انزجار و بیزاری کنند ، اما در عرصه مصداق است که تفاوت ها بروز می کند . مثلا شاید از نظر یک خانواده متدین و مذهبی بیرون رفتن یک دختر یا زن بدون چادر یک عمل غیر اخلاقی و یک گناه بزرگ باشد ، اما همان کار از طرف یک خانواده کمتر مذهبی یا غیر مذهبی مورد یا اشکالی نداشته باشد .
بنابراین باید در اجرای هر طرح اجتماعی اینچنینی این تفاوت ها را در نظر گرفت . بدیهی است که نهادینه سازی ارزش های دینی و اخلاقی مهم ترین نیاز در این مقوله هست تا دستکم درباره مصادیق فساد ناهنجاری ، تقریب دیدگاه نسبی در جامعه شکل بگیرد و همین نظرگاه غالب ، ملاک عمل باشد و الا اگر زن بدحجابی به اتهام فساد و افساد بازداشت شود در حالی که او خود را پاک منزه می پندارد و وضعیتش را مصداق فساد نمی داند ، نه تنها تاثیری در اصلاح گری نخواهد داشت ، بلکه او احساس مظلومیت نیز خواهد کرد و احتمالا جری تر هم خواهد شد و به علاوه ممکن است یک شهروند بی طرف و غیر سیاسی ، ناخود آگاه با این باور که به او اجحاف شده ، به عنصری مخالف هم تبدیل شود.
متاسفانه در جامعه ما ، همه نهادهای متولی آموزش و فرهنگ و مذهب و ... دست روی دست می گذارند و نهایتاً نیروی انتطامی را زیر فشار قرار می دهند که با تمسک به قوه قهریه ، تاوان کم کاری های آنان را به دوش بگیرد و طبیعی است مشکلی که ریشه های فرهنگی دارد ، با تمهیدات غیرفرهنگی حل نمی شود.
برخورد انتظامی وقتی جواب می دهد که همه مقدمات فرهنگی فراهم باشد و ارزش ها نهادینه شود و در نهایت با چند نفر معدودی که از سر "عناد" با ارزش های عمومی جامعه در می آویزند ، برخورد نمود.
-اجرای این طرح ممکن است مفاسدی داشته باشد . طبیعتا مسئولان محترم نیروی انتظامی ( و اساسا مسئولان هر نهاد و دستگاه عریض و طویلی ) نمی توانند تضمین دهند که همه کارکنان آن دستگاه مصون از خطا و سهو باشند. فیلمبرداری از زنان مردم یعنی اینکه آرشیوی عظیم و بزرگ از فیلم های گرفته شده درست شود و طبیعتا حتی اگر در میان هزاران هزار مامور پاک و زحمت کش نیروی انتظامی معدودی انسان سوء استفاده گر باشد ، یا کسی دچار سهو و خطا در نگهداری شود ، با انتشار فیلم های گرفته شده از زنان و دختران مردم ، مفاسد بزرگ تری می تواند شکل بگیرد.
چندی پیش فیلم هایی از بخش های غیر قابل پخش یک برنامه تلویزیونی در سطح جامعه منتشر شد که باعث وهن کسانی گردید که با سیما مصاحبه کرده بودند و به خاطر گاف هاشان ، مصاحبه های آنان بر روی آنتن نرفت ولی متاسفانه، از آرشیو سیما بیرون آمد و به آبروریزی از زنان و مردانی منجر شد که در آن فیلم ها حاضر بودند.
بنابراین با تاکید بر این که ما نیز خواهان سالم سازی محیط اجتماعی و حفظ ارزش های اخلاقی، دینی و خانوادگی هستیم، بر این نکته تاکید می ورزیم که آزمودن راه های "آزموده شده و جواب نداده" ، شرط عقل نیست و در این وادی باید طرحی نو درانداخت، طرحی که در جامعه امروز ایران که جوانی و تحصیل کردگی دو ویژگی آن است، موثر باشد و الا بعد از چند هفته یا چند ماه بگیر و ببند و برخورد و محاکمه و فیلمبرداری ، برخواهیم گشت سر خانه اول ، درست مانند تجربه های مکرر پیشین.
