چگونه ممكن است با زيارت امام حسينعليهالسلام و يا گريه بر مظلوميت آن امامعليهالسلام خداوند متعال تمام گناهان ما را ببخشد؟
بسمه تعالى: سيّدالشهداء امام حسينعليهالسلام هرچه داشت در راه خدا و خداوند متعال در مقابل آن همه ايثار كه بقاء دين و احياء سنّت رسول گرامى اسلامصلى الله وعليه وآله مرهون اوست به زائرين و عزاداران و گريه كنندگان بر سيّد الشهداء عنايتى فرموده است.
امام صادقعليهالسلام به فضيل فرمود: »تَجْلِسُونَ وَتُحَدِّثُونَ؟ فَقالَ: نَعَمْ جُعِلْتُ فِداكَ، قالَ: إِنَّ تِلْكَ الْمَجالِسَ اُحِبُّها فَاَحْيُوا أَمْرَنا يا فُضَيْلُ، فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ اَحْيى أَمْرَنا يا فُضَيْلُ مَنْ ذَكَرَنا أَوْ ذُكِرْنا عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَيْنِهِ مِثْلُ جَناحِ الذُبابِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ وَلَو كانَتْ أَكْثَرَ مِنْ زَبَدِ الْبَحْرِ؛ آيا مجالس عزا بر پا مىكنيد و از اهل بيتعليهمالسلام و آنچه بر آنان گذشته است صحبت مىكنيد؟ فضيل گفت: آرى قربانت گردم، امام فرمود: اين گونه مجالس را دوست دارم پس امر ما را زنده گردانيد كه هركس امر ما را زنده كند مورد لطف و مرحمت خدا قرار مىگيرد. اى فضيل! هركس از ما ياد كند يا نزد او از ما ياد كنند و به اندازه بال مگسى اشك بريزد، خدا گناهانش را مىآمرزد اگر چه بيش از كف دريا باشد«.[1]
[1] »حدّثني محمّد بن الحسن بن الوليد، عن محمّد بن الحسن الصّفّار، عن الحسن بن موسى الخشّاب، عن بعض رجاله، عن أبي عبداللَّهعليهالسلام قال: إنّ زائر الحسين جعل ذنوبه جسراً على باب داره ثمّ يعبّرها، كما يخلف أحدكم الجسر ورأ إذا عبر؛ محمّد بن الحسن بن الوليد، از محمّد بن حسن الصّفار، از حسن موسى الخشّاب، از برخى رجالش، از حضرت ابى عبداللَّهعليهالسلام حضرت فرمودند:
زائر حسينعليهالسلام گناهانش را پلى در درب خانهاش قرار داده كه از آن عبور مىكند همان طورى كه يكى از شما وقتى از پل عبور نموديد آن را عقب سر مىگذاريد.
يعنى زيارت سيّدالشهداءعليهالسلام سبب مىشود كه گناهان محو و زائل گردند«.
»حدّثني محمّد بن جعفر الرزّاز، عن محمّد بن الحسين بن أبي الخطّاب، عن محمّد بن إسماعيل، عن صالح بن عقبة، عن بشير الدّهان، عن أبي عبداللَّهعليهالسلام، قال: إنّ الرّجل ليخرج إلى قبر الحسينعليهالسلام، فله إذا خرج من أهله بأوّل خطوة مغفرة من ذنوبه، ثمّ لم يزل يقدّس بكلّ خطوة حتّى يأتيه، فإذا أتاه ناجاه اللَّه عزّوجلّ فقال: عبدي سلني أُعطك، اُدعني أُجبك، اطلب منّي أُعطك، سلني حاجتك أقضيها لك، قال: وقال أبو عبداللَّهعليهالسلام: وحقّ على اللَّه أن يعطي ما بذل؛ محمّدبن جعفر رزّاز، از محمّد بن الحسين بن الخطّاب، از محمّد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه، از بشير دهان، از ابى عبداللَّهعليهالسلام، حضرت درباره كسى كه به زيارت قبر امام حسينعليهالسلام مىرود فرمودند:
وى هنگامى كه از اهلش جدا مىشود به هر قدمى كه بر مىدارد گناهانش آمرزيده مىشود و سپس پيوسته به هر قدمى تقديس و تنزيه شده تا به قبر مطهر مىرسد وقتى به آنجا رسيد خداوند متعال او را خوانده و مىفرمايد:
بنده من از من سؤال كن تا به تو اعطاء كنم، من را بخوان تا اجابتت نمايم، از من طلب نما تا به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا برآورده نمايم.
راوى گفت:
امامعليهالسلام فرمودند:
و حق است بر خدا كه آنچه بذل نموده را اعطا فرمايد«.
»وعنه بهذا الإسناد عن صالح بن عقبة، عن الحارث بن المغيرة، عن أبي عبداللَّهعليهالسلام قال: إنّ للَّه ملائكة موكّلين بقبر الحسينعليهالسلام فإذا همّ الرّجل بزيارته أعطاهم اللَّه ذنوبه، فإذا خطا محوها، ثمّ إذا خطا ضاعفوا حسناته، فما تزال حسناته تضاعف حتّى توجب له الجنّة، ثمّ اكتنفوه وقدّسوه وينادون ملائكة السّماء أن قدّسوا زوّار حبيب حبيب اللَّه، فإذا اغتسلوا ناداهم محمّدصلى الله وعليه وآله: يا وفد اللَّه أبشروا بمرافقتي في الجنّة، ثمّ ناداهم أميرالمؤمنينعليهالسلام: أنا ضامن لقضاء حوائجكم ودفع البلاء عنكم في الدّنيا والآخرة، ثمّ اكتنفوهم عن أيمانهم وعن شمائلهم حتّى ينصرفوا إلى أهاليهم؛ و از محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب، از صالح بن عقبه، از حارث بن مغيره، از حضرت ابى عبداللَّهعليهالسلام حضرت فرمودند:
خداوند متعال فرشتگانى دارد كه موكّل قبر مطهر حضرت حسين بن علىعليهماالسلام مىباشند، هنگامى كه شخص قصد زيارت آن حضرت را مىنمايد خداوند گناهان او را به اين فرشتگان اعطا نموده و در اختيار آنها مىگذارد وقتى وى قدم گذارد فرشتگان گناهان را محو مىكنند سپس وقتى قدم بعدى را برداشت حسنات او را مضاعف مىنمايند و پيوسته حسنات او را مضاعف كرده تا جائى كه بهشت را براى وى واجب مىگردانند سپس اطرافش را گرفته و تقديس و تنزيهش مىنمايند و سپس فرشتگان آسمان را ندا مىدهند كه زوار حبيب حبيب خدا را تقديس و تنزيه نمائيد و وقتى زوار غسل زيارت نمودند حضرت محمدصلى الله وعليه وآله ايشان را ندا داده و مىفرمايد:
اى مسافرين خدا بشارت باد شما را كه با من در بهشت همراه خواهيد بود.
سپس اميرالمؤمنينعليهالسلام ايشان را ندا داده و مىفرمايد:
من ضامنم كه حوائج شما را برآورده و در دنيا و آخرت بلا و محنت را از شما دور نمايم.
پس از آن فرشتگان دور ايشان حلقه زده و از راست و چپ آنان را در بر گرفته تا به اهل و خويشاوندان خود باز گردند«.
»حدّثني أبي رحمه اللَّه، عن سعد بن عبداللَّه، عن أبي عبداللَّه الجامورانيّ الرّازيّ، عن الحسن بن عليّ بن أبي حمزة، عن الحسن بن محمّد بن عبد الكريم، عن المفضّل بن عمر، عن جابر الجعفيّ، قال: قال أبو عبداللَّهعليهالسلام في حديث طويل: فإذا انقلبت من عند قبر الحسينعليهالسلام ناداك منادٍ لو سمعت مقالته لأقمت عمرك عند قبر الحسينعليهالسلام، وهو يقول: طوبى لك أيّها العبد قد غنمت وسلمت قد غُفر لك ما سلف فاستأنف العمل – وذكر الحديث بطوله؛ پدرم، از سعد بن عبداللَّه، از عبداللَّه الجامورانى رازى، از حسن بن على بن ابى حمزه، از حسن بن محمّد بن عبدالكريم، از مفضّل بن عمر، از جابر جعفى، وى مىگويد:
حضرت ابو عبداللَّهعليهالسلام در ضمن حديث طولانى فرمود:
هنگامى كه از نزد قبر مطهر حضرت ابا عبداللَّه الحسينعليهالسلام برگشتى منادى تو را مىخواند كه اگر صدا و گفتارش را مىشنيدى تمام عمر خود را حاضر بودى نزد قبر مطهر صرف و طى نمائى.
منادى مىگويد: اى بنده خوشا به حال تو، همانا غنيمت بردى و سالم برگشتى، تمام گناهان گذشته ات پاك گرديد پس از ابتدا عمل نما…«.
»حدّثني أبو العبّاس الرزّاز، قال: حدّثنا محمّد بن الحسين ابن أبي الخطّاب، عن محمّدبن إسماعيل، عن الخيبريّ، عن الحسين بن محمّد القمّيّ، قال: قال أبو الحسن موسىعليهالسلام: أدنى ما يثاب به زائر الحسينعليهالسلام بشاطيء الفرات إذا عرف حقّه وحرمته وولايته أن يغفر له ما تقدّم من ذنبه وما تأخّر؛ ابوالعبّاس رزّاز مىگويد: محمّد بن الحسين بن أبى الخطّاب، از محمّد بن اسماعيل، از خيبرى، از حسين ابن محمّد القمّى، وى مىگويد: حضرت ابوالحسن موسىعليهالسلام فرمودند:
كمترين ثواب و اجر به كسى كه حضرت امام حسينعليهالسلام را در كنار فرات زيارت مىكند مشروط به اينكه حق و حرمت و ولايت آن جناب را بشناسد مىدهند اين است كه گناهان گذشته و آيندهاش را مىآمرزند«.
»حدّثني أبيرحمة الله، عن الحسين بن الحسن بن اُبان، عن محمّد بن أورمة، عن زكريّا المؤمن أبي عبداللَّه، عن عبداللَّه بن يحيى الكاهليّ، عن أبي عبداللَّهعليهالسلام، قال: من أراد أن يكون في كرامة اللَّه يوم القيامة وفي شفاعة محمّدصلى الله وعليه وآله، فليكن للحسين زائراً ينال من اللَّه أفضل الكرامة وحسن الثّواب، ولا يسأله عن ذنب عمله في حياة الدّنيا، ولو كانت ذنوبه عدد رملٍ عالج وجبال تهامة وزبد البحر، إنّ الحسين[بن على]عليهماالسلام قتل مظلوماً مضطهداً نفسه عطشاناً هو وأهل بيته وأصحابه؛ پدرم، از حسين بن الحسن بن أبان، از محمّد بن اورمه، از زكريّا المؤمن ابى عبداللَّه، از عبداللَّه بن يحيى الكاهلى، از حضرت ابى عبداللَّهعليهالسلام، حضرت فرمودند:
كسى كه مىخواهد روز قيامت در كرامت خداوند متعال باشد و شفاعت حضرت محمدصلى الله وعليه وآله شاملش گردد پس بايد حسينعليهالسلام را زيارت كند چه آنكه بالاترين كرامت حق تعالى به وى رسيده و ثواب و اجر نيك به او داده مىشود و از گناهانى كه در زندگانى دنيا مرتكب شده وى را مورد سؤال و بازخواست قرار نمىدهند اگر چه گناهانش به تعداد ريگهاى بيابان و به بزرگى كوههاى تهامه و به مقدار روى درياها باشد، حسين بن علىعليهماالسلام در حالى كشته شد كه:
اوّلاً: مظلوم بود.
ثانياً: نفس و جسمش مقهور و مورد ستم قرار گرفته بود.
ثالثاً: خود و اهل بيت و اصحابش تشنه بودند«.
»حدّثني أبيرحمة الله، عن سعد بن عبداللَّه، عن أحمد بن محمّد بن عيسى، عن محمّد بن خالد البرقيّ، عن القاسم بن يحيى بن الحسن بن راشد، عن جدّه الحسن بن راشد، عن أبي إبراهيمعليهالسلام، قال: من خرج من بيته يريد زيارة قبر أبي عبداللَّه الحسين بن عليعليهماالسلام وكّل اللَّه به ملكاً فوضع أصبعه في قفاه، فلم يزل يكتب ما يخرج من فيه حتّى يرد الحائر، فإذا خرج من باب الحائر وضع كفّه وسط ظهره ثمّ قال له: أمّا ما مضى فقد غفر لك فأستأنف العمل.
وبهذا الإسناد، عن الحسن بن راشد، عن إبراهيم بن أبي البلاد باسناده مثله؛ پدرم، از سعد بن عبداللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از محمّد ابن خالد برقى، از قاسم بن يحيى بن الحسن بن راشد، از جدّش حسن بن راشد، از حضرت ابى ابراهيمعليهالسلام، آن حضرت فرمودند:
كسى كه از خانهاش خارج شده و قصدش زيارت قبر مطهر حضرت ابا عبداللَّه الحسين بن علىعليهماالسلام باشد خداوند متعال فرشتهاى را بر او مىگمارد پس آن فرشته انگشتش را در پشت او قرار داده و پيوسته آن چه از دهان اين شخص خارج مىشود مىنويسد تا به حائر وارد گردد و وقتى از درب حائر خارج شد كف دستش را وسط پشتش نهاده سپس به او مىگويد:
آنچه گذشت تمام مورد غفران و آمرزش واقع شد اينك از ابتداء به عمل بپرداز و با همين اسناد، از حسن بن راشد، از ابراهيم بن ابى البلاد به أسنادش حديثى مثل همين حديث را نقل نموده«.
»حدّثني محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر الحميريّ، عن أبيه، عن عليّ بن محمّد بن سالم، عن محمّد بن خالد، عن عبداللَّه بن حمّاد الأنصاريّ، عن عبداللَّه بن عبد الرّحمان الأصمّ، عن عبداللَّه بن مسكان، قال: شهدت أبا عبداللَّهعليهالسلام وقد أتاه قوم من أهل خراسان فسألوه، عن إتيان قبر الحسينعليهالسلام وما فيه من الفضل. قال: حدّثني أبي، عن جدّي أنّه كان يقول: من زاره يريد به وجه اللَّه أخرجه اللَّه من ذنوبه كمولود ولدته أمّه، وشيّعته الملائكة في مسيره، فرفرفت على رأسه قد صفّوا بأجنحتهم عليه حتّى يرجع إلى أهله، وسألت الملائكة المغفرة له من ربّه وغشيّته الرّحمة من أعنان السّماء، ونادته الملائكة: طبت وطاب من زرت، وحفظ في أهله؛ محمّد بن عبداللَّه بن جعفر حميرىّ، از پدرش، از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبداللَّه بن حمّاد انصارى، از عبداللَّه بن عبدالرّحمن أصمّ، از عبداللَّه بن مسكان، وى مىگويد:
حضور مبارك حضرت ابا عبداللَّهعليهالسلام رسيدم در حالى كه گروهى از اهل خراسان خدمت آن جناب مشرف شده بودند، ايشان از آن جناب راجع به زيارت قبر حضرت حسين بن علىعليهماالسلام و ثوابى كه در آن است سؤال نمودند؟
حضرت فرمودند:
پدرم از جدم نقل كردند كه مىفرمودند:
كسى كه آن حضرت را صرفاً براى خدا و به قصد قربت زيارت كند خداوند متعال از گناهان رهايش نموده و او را همچون نوزادى كه مادر زائيده قرار مىدهد و در طول سفرش فرشتگان مشايعتش كرده و بالاى سرش بالهاى خود را گشوده و با اين حال او را همراهى كرده تا به اهلش باز گردد و نيز فرشتگان از خداوند مىخواهند كه او را بيامرزد و از اطراف و اكناف آسمان رحمت واسعه الهى او را فرا گرفته و فرشتگان ندا كرده و به وى مىگويند:
پاك هستى و آن كس كه زيارتش نمودى نيز پاك و مطهر است و پيوسته وى را بين اهل و خويشانش حفظش مىنمايند«.
هر که دارد هوس کرببلا بسم الله
ترجمه به گناهان گذشته و آینده صحیح نیست هردو فعل ماضی هستند باید ترجمه کنیم گناهان قبلی و جدید و این به معنای شمول رحمت خداوند برای عوض شدن و توبه کردن نیز ممکن است باشد