قدرت خرید کارگران بیش از ٥٠ درصد کاهش یافته است

به گزارش «شیعه نیوز»، مطالبات کارگری از خواسته های ملت جدا نیست. کارگران نیز همچون همه مردم، خواستار بهبود وضعیت معیشتی، اشتغال و... هستند. با این حال، شاید بتوان گفت، این طبقه از جامعه از مظلوم ترین قشر جامعه به شمار می رود که در زمان بحران های اقتصادی ـ که این روزها دامن جامعه را گرفته ـ بیشترین زیان را می بینند.

هرچند دولت امسال در بحث افزایش حقوق‌ و دستمزد کارگران همکاری خوبی انجام داد، شوکی که به ارزش پول ملی وارد شد، قدرت خرید جامعه کارگری را بیش از ٥٠ درصد کاهش داد، لذا نه تنها افزایش ٢٠درصدی دستمزد هم سال خوبی را برای جامعه کارگری رقم نزد، بلکه کام این قشر را تلخ تر از گذشته نیز کرد.

سهیلا جلودارزاده، نماینده تهران در مجلس و عضو شورای مرکزی خانه کارگر، با بیان اینکه همه از مشکلات کارگران می گویند، ولی کسی کاری نمی کند، افزود: پنج سال از ریاست‌جمهوری آقای روحانی می‌گذرد و با وجود همه زحمت‌هایی که کشیده شده، هنوز مشکلات اساسی بسیاری وجود دارد. آقای روحانی و آقای جهانگیری نیز به مشکلات موجود اشاره کرده‌اند و خاصه آنکه همه از مشکلات می‌گویند، ولی عملی در کار نیست.

نمایندگان دیگری به جز جلودارزاده، دغدغه حمایت از کارگران را دارند؛ اما بنا به گفته این نماینده زن، همه صحبت ها در حد حرف مانده و کسی نمی تواند برای مشلات کاری کند.

با این حال مجلس شورای اسلامی چند وقتی است، این موضوع را پیگیری می کند و با تشکیل فراکسیون کارگری، تا حدودی توانسته از وجود مشکلات بکاهد؛ اما روی هم رفته، تقریبا همه بر این باورند که دولت کمک چندانی نمی کند و تنها با توجه به افزایش برخی فشارها، گاهی اقدامی در راستای خواسته کارگران انجام می شود که آن هم در بسیاری از مواقع با اما و اگرهای فراوان روبه رو می شود.

نادر قاضی پور، نایب رئیس فراکسیون کارگری مجلس در گفت و گو با تابناک در خصوص این موضوع می گوید: ما نتوانسته‌ایم برای کارگران مستضعف قدم‌های مثبتی برداریم. امام خمینی(ره) گفته‌اند، به مستضعفان برسید، حال آنکه ما نتوانستیم این موضوع را محقق کنیم. دولتمردان و تعدادی از نمایندگان که صاحب ثروت و مکنت هستند و یک شب گرسنه نخوابیده‌اند، نمی توانند کارگران را درک نمی‌کنند.

همچنین مصطفی کواکبیان، در همایش نشان خدمت به قانون کار گفت: من خودم ماهی شش تا هفت میلیون تومان از دانشگاه حقوق می‌گیرم و پولی از مجلس نمی‌‌‌گیرم. وقتی فرزندانم چیزی از من می‌خواهند، می‌گویم بعدا. حالا شما در نظر بگیرید کارگری که در ماه، یک میلیون و دویست تا یک میلیون و چهارصد هزار تومان حقوق می‌گیرد، کلا باید به فرزندانش بگوید بعدا. من دستمزد فعلی را شایسته کارگر نمی‌دانم.

وی افزود: کارگر شب می‌خوابد و صبح که بیدار می شود، دلار شده پنج هزار تومان؛ پس باید دستمزدش رشد داشته باشد تا وضعیت بهتری برایش پیش بیاید.

نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی ادامه داد: اگر به کسی ظلمی بشود، قطعا باید جواب آن را در آن دنیا بدهد، به ویژه اینکه فرد مظلوم یک کارگر باشد. من خودم کارگر نبودم اما پدرم سال‌ها کارگر بوده است. همه مصائب کارگران را می‌دانم. اگر کارگر را بیمه نکرده باشند، اینکه بیمه نشده باشد، مزدش را نگیرد و ... برای من آشناست؛ کارفرمایی که کارگرش را بیمه نکرده و وقتی به وی اعتراض می‌‌کنیم، می‌گوید خب نکرده‌‌ام، شاید خودش نخواسته است.

با توجه به گفته نمایندگان مجلس، دولت و جامعه کارگری، همگان بر این نکته که دستمزد کارگران کفاف زندگی روزمره را نمی دهد، اتفاق نظر دارند و همه بر این که باید در میزان درآمد این قشر از جامعه تغییراتی ایجاد شود، توافق دارند.

اکنون این پرسش مطرح است که چرا گشایش در این امر رخ نمی دهد؟

شاید دلیل آن را باید در خود نمایندگان مجلس جستجو کرد؛ نمایندگانی که تنها با نزدیک شدن به روزهای آخر سال و یا در ایام هفته کارگر، تنها به چند سخنرانی و شعار بسنده و پس از آن این موضوع را کاملا فراموش می کنند.

یا شاید دلیل آن را در ناکارآمدی مدیران و دولتی ها جستجو کرد؛ شاید دلیل آن این است که وزیر متولی کار تنها در روز کارگر، یاد این قشر می افتد و آنقدر خود را سرگرم هولدینگ های تجاری متفاوت کرده که دیگر وقتی برای فکر کردن به وظیفه اصلی خود ندارد و تنها در روز کارگر مدیرانی را مأمور می کند که به مناسبت روز کارگر با حضور در استان های مختلف در این باره سخنرانی کنند.

و یا شاید باید دلیل آن را در سطوح بالاتر از لایه های حاکمیت جست؛ در این سطح از حاکمیت به کارگر و جامعه کارگری تنها با چشم یک رأی نگاه می شود و در دوران انتخابات همه از مشکلات آنها می گویند و این نشان از واقف بودن آنها به این مشکلات است؛ اما بعد از انتخابات همه را فراموش می کنند و حتی به کوچکترین درخواست این قشر که برگزاری یک راهپیمایی ساده است نیز جواب منفی می دهند.

آنچه مسلم است اینکه وضعیت موجود همیشه پایدار نخواهد ماند و همان گونه که امروز تجمع کارگری در مقابل مجلس شورای اسلامی در اعتراض به عدم موافقت دولت به برگزاری راهپیمایی به تشنج کشید، و اگر اقدام اساسی در این مورد صورت نگیرد، دامنه آن به جاهای دیگر نیز سرایت می کند و همان می شود که نباید بشود.