به گزارش«شیعه نیوز»، رفتار ظالمانه حکومت کمونیستی چین با مسلمانان اویغور سال هاست که مورد بی توجهی جوامع بین المللی قرار گرفته است.
نبود آگاهی و عدم آموزش های کافی در یک کشور کمونیستی مانند چین که «خرافه پرستی های فئودال» را در آن به وجود آورده موجب افزایش لفاظی های ضد اسلامی و ترس از این شده است که تنش های آنلاین بیش از پیش به جنگ علیه مسلمانان در دنیای واقعی کشانده شود.
وقتی «عایشه ایکسنوگ»،عکس هایی از خود و دو هم اتاقی اش که حجاب داشتند را در فضای مجازی منتشر کرد انتظار آن را داشت که با صدها نظر تحقیرکننده مواجه شود.
او این تصاویر را در یکی از مینی سایت های «وی چت» تحت عنوان «کانال حجاب» منتشر کرد.
این سه نفر کانال حجاب را تشکیل دادند تا برای زنان مسلمان فضایی را برای در میان گذاشتن تجربه هایشان از حجاب،ایمان و زندگی شان در چین پیدا کنند.
وقتی این عکس ها برای بار دوم در یکی از سایت های رسانه اجتماعی به عنوان «توییتر چین» منتشر شد این سه زن مسلمان خود را در مرکز اظهارات آزار دهنده و توهین آمیز یافتند.
در حقیقت این سه زن مجحبه نیز قربانی افزایش احساسات ضد اسلامی در سرزمین چین شدند که ترس اغراق آمیزی از تروریسم در آن گسترش پیدا کرده است.
یکی از کاربرها زیر این پست ها نوشته بود: کی به کشورهایتان بر می گردید؟
ایکسونگ 23 ساله از قوم «هان» چین که حدود سه سال پیش به اسلام گروید و دو دوست دیگرش از قوم اقلیت مسلمان «هویی» می گویند که این تجربه آنها را برای حفظ « کانال حجاب» مصمم تر کرده است.
وی در این باره نوشت:من می خواهم داستان خودم را کمک کمک برایتان تعریف کنم و به شما را آگاه کنم از اینکه اسلام چیزی نیست که از آن بترسید.
وی در پاسخ به افرادی که نظرهای همراه با نفرت زیر تصاویر منتشر شده از حجاب گذاشته بودند،نوشت» مسلمانان هم مانند غیر مسلمانان حق زندگی با آزادی های مخصوص به خودشان را دارند.
اما به نظر می رسد که پیام «ایکسونگ» را هیچ کس نمی شوند حتی وقتی به گوش کاربران جوان و تحصیلکرده چینی می رسد.
افزایش روز افزون لفاظی های ضد اسلامی که چالش این روزهای رسانه های اجتماعی در چین است نگرانی هایی را به وجود آورده که این تنش ها در دنیای واقعی علیه مسلمانان چین را متشنج تر از قبل کند که البته این نگرانی ها به طور کلی مورد بی توجهی قرار گرفته است.
دولت پکن سال‌هاست که به عناوین مختلف به نقض حقوق بشر محکوم می‌شود اما این محکومیت در پس قدرت اقتصادی و نظامی این دولت پنهان شده است.
رفتار ظالمانه حکومت کمونیستی چین با مسلمانان اویغور سال هاست که مورد بی توجهی جوامع بین المللی قرار گرفته است.
مسلمانان اویغور در ایالت «سین کیانگ» چین هرگز نمی توانند شعائر اسلامی را آزادانه به جای بیاورند.
در جولای سال 2009 میلادی ،« ارومچی» ، مرکز ایالت «سین کیانگ» شاهد خشونت های مرگبار علیه مسلمانان اویغور به دست نیروهای امنیتی چین به دلیل اعتراض این اقلیت نسبت به محدودیت های خود در سین کیانگ بود.
در روزهای بعد گروهی از افراد از گروه « هان » که دشمنی آنها با مسلمانان اویغور به دلایل نژادی در چند سال گذشته کاملا آشکار شده است برای انتقام گیری از اویغورها به خیابان ها ریختند و خونبارترین صحنه ها در چند دهه گذشته چین را به وجود آوردند.
بر اساس آمار دولتی این درگیری منجر به کشته شدن 200 نفر و مجرح شدن یک هزار و 700 تن از اقلیت مسلمان ترک زبان اویغور شد.
در سال 2009 میلادی و در پی مرگ دو کارگر از اقلیت اویغور به دست افراد گروه هان، بین کارگران منطقه اویغور گروه «هان» درگیری رخ داد که به درگیری قومی و دخالت دولت به نفع اکثریت یعنی گروه هان انجامید و از آن پس سرکوب مسلمانان اویغور به دست نیروهای چینی و محدودیت تنها ادامه یافت.
مسلمانان ترک تبار » اویغور» ساکن در ایالت سین کیانگ با جمعیتی بالغ بر 8 میلیون نفر، در اثر سیاست های ضد اسلامی حکومت مرکزی چین زندگی سختی را می گذرانند.
سین کیانگ از سالها پیش و در پی تصرف ترکستان شرقی به نقشه چین اضافه شد و در دهه های اخیر با سیاست های دولت مرکزی همواره مردم بومی آن زیر فشارهای گوناگون بوده و از کمترین امکانات موجود در بخش های دیگر چین محروم هستند.
در سالهای اخیر مقامات چینی برای شکستن فضای انحصاری زندگی مسلمانان اویغور در این منطقه قوم بزرگ چینی «هان» که اکثریت جمعیت این کشور را تشکیل می دهد را وارد این منطقه کرده اند.
حدود سه سال پیش درگیری شدیدی میان گروه «هان» و مسلمانان اویغور به وجود امد که طی آن تعداد زیادی از اویغورها جان خود را از دست دادند.
در جریان اعتراضات اقلیت مسلمان در سال 2009 و برخورد شدید نیروهای پلیس چین 184 نفر کشته شدند که این اقدام بیرحمانه مورد انتقاد و نکوهش کشورهای مختلف جهان قرا گرفت.
گروه های راست گرا معتقدند مقامات دولتی چین به بهانه ی مبارزه با تروریسم به سرکوب مذهبی مسلمانان اویغور می پردازد.
