به گزارش «شیعه نیوز» معظم له آخرين توصيههاى مهمی را در بستر بيمارى چند روز قبل از رحلت، در ايّام شهادت رئيس مذهب حضرت امام صادق (عليه السلام) بیان داشتند که توجه شما را بدان جلب میکنیم :
بسم اللّه الرحمن الرحيم
ايام شهادت امام صادق(عليه السلام) در حالى فرا مىرسد كه من در بستر بيمارى هستم؛ پس قلبم از اندوه پر شده و اشكهايم جارى است، از حزن بر مصائبى كه بر آن امام بزرگوار(عليه السلام) وارد شده است، از محاصره و دستگيرى آن حضرت(عليه السلام) از طرف عمال منصور و بردن آن بزرگوار(عليه السلام) با پاى برهنه در حالى كه حضرت عمامه بر سر نداشت همانطور كه جدّ بزرگوارشان اميرالمؤمنين(عليه السلام) وامام سجاد(عليه السلام) را نيز به آن حال دستگير كرده و به اجبار بردند تا ترساندن عيالات آن حضرت و رعب و وحشتى كه بر اهل بيت حضرت(عليه السلام) مستولى شده بود ـ همانطور كه بر فرزندان امام حسين(عليه السلام) در كربلا مستولى بود ـ تا قطعه قطعه شدن قلب مبارك حضرت(عليه السلام) در اثر سمّ مهلك، همان طور كه قلب جدّ مظلومشان امام حسين(عليه السلام) با تيرها قطعه قطعه شده بود، پس از اعماق قلبم آرزو دارم كه در احياى مراسم عزا جهت اين فاجعه دردناك شريك باشم و اين امر باعث شده تا برادران و فرزندان مؤمنم را مورد خطاب قرار داده و از آنها بخواهم كه در احياى مراسم عزاى اهل بيت(عليهم السلام) و در ايام شادى و حزن آن بزرگواران و اقامه مجالس عزادارى براى مصائب اهل بيت(عليهم السلام) تلاش نمايند و ضمن برگزارى مجالس با عظمت و پر شكوه، آن را با امور موهن، از قبيل كف زدن و استعمال آلات موسيقى و مثل آن امورى كه موجب اذيت اهل بيت(عليهم السلام) مىشود، هتك ننموده و نيز در ترويج شعائر حسينى، به نحوى كه بين طائفه بر حقّ شيعه معروف است و زنده نگه داشتن مظلوميت اهل بيت(عليه السلام) در طول تاريخ و گذر زمان تلاش نمايند و براى كسانى كه در اين شعائر تشكيك كرده و در جهت تغيير و تبديل يا محو آن تلاش مىكنند، مجالى باقى نگذارند كه اين شعائر، همان چيزى است كه سيره علماى ابرار ما بر آن جارى است و شيعيان مخلص اهل ولاء در طول قرون متمادى بر آن مشى كردهاند و اين خود به كار بستن دستورالعملى است كه از حضرات معصومين(عليهم السلام) وارد شده است كه فرمودهاند: أَحْيُوا أَمْرَنا و مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً يُحْيى فِيهِ أَمْرنا لَمْ يَمُتْ قَلْبُهُ، و نيز وارد شده است: كُلُّ بُكاء وَجَزَع مَكْرُوهٌ ماخَلا البُكاءُ وَالجَزَعُ عَلَى الحُسَينِ(عليه السلام) فَاِنَّهُ فِيهِ مَأْجُورٌ.
همه مؤمنين مىدانند كه اينجانب وقتى مشاهده نمودم كه بعضى از اشخاص در صدد تشكيك در مسلّمات طائفه بر حقّ اماميه و عقايد بر حق آنها هستند و مىخواهند مظلوميت صديقه طاهره، حضرت فاطمه زهرا(عليها السلام) را مورد خدشه قرار دهند، به صورتى واضح و صريح و بدون ملاحظه و مجامله با هيچ شخص، هر كس كه باشد، در صدد دفاع از مظلوميت بانوى بزرگوار اسلام و شفيعه روز جزا، فاطمه شهيده مظلومه(عليها السلام) و دفاع از حريم عقايد مذهب بر آمدم و مؤمنين را نسبت به خطر اين افكار پليد وتشكيكات مخرّب آن مطلع ساختم و در اين راه مصائب و اذيتهايى را از دور و نزديك متحمل شدم؛ وليكن اينها ما را از ادامه راه فداكارى و دفاع از مذهب برحقّ جعفرى باز نداشته و مانع نشده است. به اين جهت، به برادران مؤمن و اهل ولايت و با غيرت تأكيد مىكنم كه در مسير دفاع از مظلوميت اهل بيت(عليهم السلام) و عقايد بر حقّ آنها، استقامت داشته باشند و از كيد دشمنان مذهب و مكر تشكيك كنندگان و ياوه سرايان نترسند كه شما به كمك حضرت حجت(عليه السلام) پيروز خواهيد بود. به تبليغات مادى و دنيايى آنها كه غرضشان برگرداندن شما از وظيفه دفاع از مذهب حق است، ترتيب اثر ندهيد و به آن اعتنايى نكنيد. همانطور كه از علما و فضلا انتظار مىرود كه نهايت تلاش خود را در اين راه مبارك به كار گيرند، هر چند راه سخت و دشوارى است كه از معصومين(عليهم السلام) وارد شده است: إذا ظَهَرَتِ البِدَعُ وَجَبَ عَلَى العالِمِ أَنْ يُظْهِرَ عِلْمَهُ فَإِنْ لَمْ يَفْعَلْ سُلِبَ مِنْهُ نُورُ الإيمانِ. در نهايت به برادران مؤمن خود نسبت به ضرورت احياى اين حادثه عظيم؛ يعنى زنده نگه داشتن شهادت رئيس مذهب، امام صادق(عليه السلام) تأكيد مىكنم و از آنها مىخواهم كه اين مراسم را مانند ايام عاشورا و ايام فاطميه در اين سال و همه سالها جهت تحكيم اركان مذهب جعفرى و تجليل از اين امام بزرگ كه حيات خود را در راه نجات ما از هر گونه گمراهى فدا كرد، زنده نگه دارند. از خداوند متعال مسئلت دارم كه همه را براى خدمت به ائمه معصومين(عليهم السلام) موفق گرداند؛ اِنّهُ سَمِيعُ الدُّعَاءِ قَرِيبٌ مُجِيبٌ.
