شیعه نیوز: یکی از اوقات بسیار شریف و گرانبها، بین الطلوعین (از زمان اذان صبح تا طلوع خورشید) است و اخبار زیادی از اهل بیت علیهم السلام در فضیلت این وقت و در ارتباط با عبادت و ذکر و تسبیح خداوند در این مدت وارد شده است.
امام باقر علیه السلام فرمود: «خواب صبح، شوم و نامیمون است، روزی را دور می سازد، رنگ صورت را زرد و متغیر می کند، خداوند متعال روزی را بین الطلوعین تقسیم می کند، از خواب در این زمان بپرهیزید.» (التهذیب ج۲ ص۱۳۹)
طبق نقل دیگر فرمودند: «روزی خداوند در بین الطلوعین تقسیم می شود و من ناپسند می دانم که انسان در آن ساعت خواب باشد» (الفقیه ج۱ ص۵۰۱)
امام رضا علیه السلام نیز فرمود: «فرشتگان ارزاق بنی آدم را مابین طلوع فجر ( ابتدای زمان نماز صبح ) تا طلوع خورشید تقسیم می کنند، هر کس در این ساعات خواب باشد، از رزقش محروم می شود.» (وسائل_الشیعه ج۶ ص۴۹۷)
پیامبر گرامی فرمود: «زمین از سه چیز به نزد خداوند شدیدا شکایت می کند، از خون حرامی که بر روی او ریخته شود، و غسل کردن از زنا و خوابیدن قبل طلوع خورشید.» (الخصال ج۱ ص۱۴۱)
البته در برخی روایات آمده است که اگر انسان مقداری پس از نماز صبح مشغول به ذکر و دعا شود و پس از آن بخوابد اشکالی ندارد و کراهت خواب بین الطلوعین برطرف می شود.
کسی از امام صادق علیه السلام سوال کرد که من نماز صبح را می خوانم سپس مشغول ذکر خدا می شوم و پس از آن قبل از طلوع خورشید می خواهم بخوابم اما نگرانم که این خوابم ناپسند باشد.
امام علیه السلام پاسخ دادند: « بر تو حرج و مانعی نیست، در صورتی که پس از نماز صبح مشغول ذکر خدا می شوی می توانی بخوابی.» (التهذیب ج۲ ص۳۲۱)
در روایت دیگری امام رضا علیه السلام خطاب به یکی از یاران فرمود: «فردا پس از طلوع خورشید به نزد من بیا زیرا من پس از نماز صبح ( و مشغول شدن به ذکر خدا ) می خوابم.» (الاستبصار ج۱ ص۳۵۰)
