شیعه نیوز: امیرالمومنین علی (علیه السلام) در آخرین روزهای عمر شریف خود، در حالی که مردم آن زمان حق رهبر خود را ادا نکردند و از اجرای دستوراتش سر باز زدند، اما بازهم این وجود نازنین برای مردم از جانب خداوند طلب عفو و بخشش می کند و در خطبه 149 کتاب شریف نهج البلاغه می فرماید:وصیت من اینکه چیزی را شریک خدا قرار ندهید و سنت و شریعت رسول خدا را ضایع نکنید.این دو ستون محکم را برپا دارید و این دو چراغ را فروزان نگهدارید و تا آن زمان که از حق منحرف نشده اید، سرزنشی نخواهید داشت که برای هرکس به اندازه توانایی او وظیفه ای تعیین گردید و نسبت به، افراد جاهل و نادان تخفیف داده شده است، زیرا که پروردگار رحیم، دین استوار و پیشوا آگاه است.من دیروز رهبر شما بودم و امروز مایه پند و عبرت شما هستم، و فردا لز شما جدا خواهم شد.خدا شما و مرا بیامرزد.
سپس امام در ادامه می فرماید:اگر از این ضربت و در این لغزشگاه نجات یابم که حرفی نیست.ام اگر گام ها بلغزد و از این جهان بروم ما نیز چون دیگران در سایه شاخسار درختان مسیر وزش باد و باران و زیر سایه ابرهای متراکم آسمان پراکنده می شویم آثارمان روی زمین نابود خواهد شد.من از همسایگان شما بودم که چند روزی در کنار شما زیستم و به زودی از من جز جسدی بی روح و ساکن پس از آن همه تلاش و خاموش پس از آن همه گفتار باقی نخواهد ماند پس باید سکوت من و بی حرکتی دست و پا و چشم ها و اندام من مایع پند و اندرز شما گردد که از هر منطق رسایی و از هر سخن مواثری عبرت انگیز تر است وداع و خدافطی من با شما چونان جدایی کسی است که آماده ی ملاقات با خداست فردا ارزش ایام زندگی مرا خواهید دید و راز درونم را خواهید دانست پس از آنکه جای مرا خالی دیدید و کسی دیگر جای من نشست مرا خواهید شناخت.
