به گزارش «شیعه نیوز»، برای ششمین سال است که دیپلماسی ایرانی یادداشت های سرکیس نعوم را که در پی دیدارش با مقام های فعلی و سابق امریکایی نوشته است، منتشر می کند. امسال نیز بر اساس همان رویه دیپلماسی ایرانی تلاش دارد این یادداشت ها را ترجمه و منتشر کند. با این تفاوت که از لحاظ زمانی تلاش می شود نزدیک تر به زمان انتشار آن در روزنامه مرجع یعنی روزنامه النهار باشد و کاربردی ترین آنها در این جا انتخاب و منتشر شود. اهمیت این یادداشت ها در این است که به روز هستند و مطابق با تحولات جاری در منطقه تهیه شده اند و در آنها نکاتی مشاهده می شود که برای خوانندگان می تواند جذاب باشند. در این جا قسمت پنجاه و هفتم آن را می خوانید:
در پاسخ به سوال مسئول عالی رتبه امریکایی که اوضاع ایران و سیاست های داخلی آن را در اداره مهم سوم در داخل کاخ سفید دنبال می کند، به این سوال که ایران تا الآن در سوریه برنده نشده است، گفتم: «درست است، شاید ایران نبُرد اما جای پای محکمی برای ایران در سوریه و لبنان و عراق و شاید هم در یمن باقی خواهد ماند. ایران همچنان برای بهبود شرایط تفاهم با امریکا مبارزه می کند. حتی اگر طرح اصلی اش تحقق نیابد. به هر حال، نظرت درباره عراق به خصوص بعد از این که دیگر نفوذی در آن جز در میان شیعیان برای ایران باقی نمانده است، چیست؟» جواب داد: «این قصه طولانی است.»
بعد از آن به سراغ مسئول مهم که اوضاع ترکیه و سیاست های آن را در همسایه های غیرعربی در اداره سوم مهم در داخل کاخ سفید دنبال می کند، رفتم. در ابتدای دیدار درباره روابط فعلی امریکا و ترکیه پرسیدم. جواب داد: «روابطشان مدت ها است خوب است. آنها دو کشور دوست هستند. به اعتقاد ما همچنان دموکراسی در ترکیه محترم باقی مانده است همچنین نظامی سکولار آن. ترکیه قدرت اقتصادی و نظامی مهمی دارد و شریک ایالات متحده است. در حالی که حقوق بشر در آن هم به طور کلی تعطیل نشده است. البته حقوق رسانه ها (Media) زیر پا رفته، و نسبت به برخی از بازرگانان مشخص تعدی هایی شده و اتفاقات ضد حقوق بشری روی داده است. اما این به آن معنا نیست که ترکیه یک کشور دیکتاتوری شده است. همچنان به طور دوره ای در آن انتخابات برگزار می شود و حکومت چند حزبی دارد. قبل از رسیدن اردوغان به قدرت شکنجه های شدیدی در زندان های ترکیه زیر نظر حکومت غیر اسلامی انجام می شد. این شکنجه ها تمام شده است. بسیاری از امور بهبود یافته اند. البته جوانان مسئولیت هایی دارند همچنین دیگر بخش های اجتماعی. آنها برای محافظت از آزادی ها و دموکراسی کار می کنند. البته ترکیه متشکل از گروه های سکولار و گروه های مومن و معقتد است. اما هر دو می خواهند در چارچوب نظام فعلی زندگی کنند. فرد مومن و معتقد نمی خواهد حکومتش به حکومت اسلامی تبدیل شود و سکولار نیز نمی خواهد حکومت نه دینی شود نه ملحد. شخصیت اردوغان همان طور که گفتی نوعی از عثمانی گری و بازگشت به گذشته دارد. روابط ما با ترکیه (اردوغان) در همان منظومه شریک اساسی ما قابل تعریف است. ترکیه شریک کوچکی (Junior) نیست که ما برایش تصمیم بگیریم و بگوییم تو این کار را انجام بده. به این باور رسیده ایم که باید با ترکیه همان گونه تعامل داشته باشیم که با بریتانیا و دیگر متحدانمان داریم.»
نظر دادم: «در سیاست تفاهم ها و اختلافاتی وجود دارد. بر سر چه چیزی با ترکیه تفاهم دارید و اختلافاتتان بر سر چیست؟» جواب داد: «البته که در سیاست تفاهم ها و اختلافات هست. در موضوع داعش، سیاست امریکا بر این تمرکز داشت که باید ترکیه به "پیمان بین المللی مبارزه با داعش" که واشنگتن آن را تاسیس و رهبری می کند، بپیوندد. در طول مناقشه این موضوع، که خیلی وقت گرفت، امریکایی ها گفتند که خطر بزرگتر داعش بر سر عراق است، و ناگزیر باید با آن در آن جا مبارزه کرد، بعد از آن در سوریه با آن می جنگیم. البته ترکیه اعتراض کرد که خطر داعش سوریه به آن هم بزرگ است. با این حال به پیمان پیوست با وجود این که با امریکایی ها بر سر موضوع سوریه اختلاف داشت. حقیقت این است که در روابط ترکیه و امریکا عملا مشکلی نیست. در موضوع مناطقی که باید در آن منطقه پرواز ممنوع اعمال کرد و موضوع امنیت منطقه، همچنان بحث و جدل های بسیاری مطرح است. اما تا همین الآن هیچ توافقی بر سر آن صورت نگرفته است. مهم فقط این نیست که چنین منطقه ای اعلام شود بلکه باید از آن حمایت هم کرد. اعلام چنین منطقه ای سبب می شود تا پناهندگان سوریه به آن مناطق بازگردند. در آن صورت چگونه از آنها حمایت کنیم اگر اسد خواست به آنها حمله کند؟ این در حالی است که ترکیه میزبان سه میلیون پناهنده سوری است. ترکیه به آنها توجه دارد. جامعه جهانی نیز با وجود سختی های اقتصادی که برایش به وجود می آورد نیز از آنها استقبال کرده است. وقتی که با این افراد مواجه می شویم در می یابیم که ترکیه اردوغان می خواست از اسد خلاص شود و از امریکا می خواست که برای سرنگونی او دخالت کند. این مساله همچنان موضوع اختلافی آنکارا و واشنگتن است. به هر حال ترکیه الآن جزئی از "پیمان بین المللی مبارزه با تروریسم" است و در همین چارچوب کارهای مهمی را در حال انجام است. داعش مستقیما ترکیه را هدف قرار داده است و به صفوف مردم و نیروهای مسلح و پلیس آن حمله کرده و قربانی های بسیاری را موجب شده است. در همین حال می توان به این نقاط اختلافی ترکیه اردوغان و امریکا مساله کردهای سوریه را نیز اضافه کرد، امریکایی ها کردها را متحدان خود می دانند و بر آموزش و مسلح کردن آنها تکیه کرده اند. شاید آنها بتوانند یک منطقه خودمختار در سوریه در مرز با ترکیه ایجاد کنند. ترک ها "حزب کارگران کردستان" یا همان پ.ک.ک را گروه تروریستی می دانند. به هر حال ما روی مبارزه با داعش کار می کنیم در عین حالی که مساله حکومت سوریه و جنگ جاری در سوریه و مذاکرات مربوطه نیز جریان دارد و شاید هم سال ها طول بکشد.»*
