حضرت امام رضا(عليه السلام)در روايتى فرمود: «كَانَ أَبِي(عليه السلام) إِذَا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لاَ يُرَى ضَاحِكاً وَ كَانَتِ الْكِئَابَةُ تَغْلِبُ عَلَيْهِ حَتَّى يَمْضِيَ مِنْهُ عَشَرَةُ أَيَّام فَإِذَا كَانَ يَوْمُ الْعَاشِرِ كَانَ ذَلِكَ الْيَوْمُ يَوْمَ مُصِيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُكَائِهِ وَ يَقُولُ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي قُتِلَ فِيهِ الْحُسَيْنُ(عليه السلام)»[۷]. و مرحوم ميرزا(قدس سره) نيز با تأسى از اين امام همام با فرا رسيدن ماه محرم، با هيئتى عزادار، جامه ى سياه به تن مى نمود و مجالس با شكوهى در اين ماه غربت و اسارت اهل بيت(عليهم السلام) برگزار مى كرد و چنان غرق ماتم و سوگوارى مى شد كه با نگاه به مرحوم ميرزا (قدس سره)مى توانستيم متوجّه ايّام حزن شويم.
ايشان محرم را با غم و اندوه شروع مى كردند. در هنگام ذكر مصيبت، چون باران اشك مى ريختند و به منبرى ها مى گفتند: «زياد روضه بخوانيد!» مرحوم ميرزا (قدس سره) در مجلس عزا و در هنگام روضه از خود بى خود مى شدند و با شدّت شروع به گريه مى كردند; به طورى كه اطرافيان سخت تحت تأثير قرار مى گرفتند. هر كسى ايشان را با اين هيئت مى ديد، عاشقانه مى سوخت و هرگاه به ايشان مى گفتند: آقا! كمى مواظب خود باشيد، اين قدر بى تابى نكنيد براى حالتان مناسب نيست، مى فرمود: «اين اشك ها براى قبر و قيامتم است، مى خواهم اسمم جزء عزاداران اهل بيت(عليهم السلام)و سيّدالشهداء (امام حسين (عليه السلام)) ثبت شود» مگر نمى دانيد اشك ريختن بر آن «قَتيلِ العَبَراتِ وَ اَسيرِ الكُرُبات»[۸]چقدر در نزد خداوند متعال ارزشمند است كه حتى به خاطر قطره ى اشكى به كمتر از بهشت براى عاشقان حسين(عليه السلام) راضى نمى شود. قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(عليه السلام) فِي حَدِيث طَوِيل لَهُ وَ مَنْ ذُكِرَ الْحُسَيْنُ(عليه السلام) عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَيْنِهِ (عَيْنَيْهِ) مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَاب كَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ يَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّة[۹].
ايشان علاوه بر اينكه تلاش مى كرد تا آخرتش مملوّ از حسنات باشد، ديگران را نيز آموزش مى داد كه چگونه به درگاه اهل بيت(عليهم السلام)ابراز ارادت كنند. هركس به آن صورت نورانى نظر مى كرد، نايافته هاى خود را مى يافت و مى فهميد كه چگونه بايد محبت و علاقه ى خود را به اهل بيت(عليهم السلام)ابراز كند.
منبع : سایت مرحوم آیت الله العظمی تبریزی
